ماجراهای سونیک جوجه تیغی

در مجموعه پویانمایی "ماجراهای سونیک خارپشت"، خارپشتی آبی و تندرو به نام سونیک (با صدای جیل وایت) و بهترین دوستش، تیلز (کریستوفر ایوان ولچ)، با یکدیگر تیم می‌شوند تا نقشه‌های شیطانی دکتر ایوو روبوتنیک شرور (لانگ جان بالدری) را خنثی کنند. روبوتنیک مصمم است تا کنترل سیاره موبیوس را به دست بگیرد و برای رسیدن به هدفش از هیچ کاری دریغ نمی‌کند. وقتی سونیک سد راه او می‌شود، او و نوکران نالایقش، اسکرچ (فیل هیز) و گرایندر (گری چاک)، نقشه‌های عجیب و غریبی می‌کشند تا سونیک را از سر راه بردارند، اما قهرمانان جوان همیشه موفق می‌شوند نقشه‌های آنها را نقش بر آب کنند.

• درباره قهرمانان می‌توان با خانواده صحبت کرد. قهرمان را چگونه تعریف می‌کنید؟ یک شخص چه کاری باید انجام دهد تا این تمایز را کسب کند؟ آیا قهرمانان باید بی‌نقص باشند؟
• کودکان: شخصیت‌های کارتونی محبوب شما چه کسانی هستند؟ چه ویژگی‌های شخصیتی در آنها را دوست دارید؟ آیا فکر می‌کنید هدف آنها آموزش دادن به شما است؟ اگر چنین است، چه چیزی می‌آموزید؟
• کدامیک از شخصیت‌های محبوبتان را در محصولاتی مانند بازی‌ها، تنقلات و لباس‌ها دیده‌اید؟ آیا دیدن یک شخصیت آشنا روی این کالاها تمایل شما را برای خرید آنها بیشتر می‌کند؟

این کارتون با ریتمی تند و پرهیجان همراه است و گفتگوهای بلند و پرسروصدایی بین دو شخصیت اصلی آن وجود دارد که یکی از آنها قصد نابودی دیگری را دارد. برخی از واژه‌هایی که در این نمایش به کار رفته ممکن است برای والدین خوشایند نباشد، مانند توهین‌هایی مثل "احمق" و "دیوانه" یا الفاظی مانند "خفه شو". همچنین، یکی از شخصیت‌های اصلی کنترل دستوری بر دستیارانش دارد که ممکن است برای کودکان مناسب نباشد. از جنبه‌های مثبت، این مجموعه بر روی مضامین مثبتی برای کودکان درباره ایمنی شخصی و روابط بین‌فردی تأکید دارد.

سونیک در اوایل دهه ۹۰میلادی و کمی پس از عرضه بازی ویدئویی سگا که الهام‌بخش این مجموعه بود، برای اولین بار در تلویزیون ظاهر شد. این مجموعه پر است از شیطنت‌های بامزه‌ای که کودکان در کارتون‌ها دوست دارند، و والدین متوجه خواهند شد که این مجموعه تلاش بیشتری نسبت به بیشتر همتایان مدرن خود دارد تا پیام‌های مثبتی درباره مسئولیت‌پذیری، ایمنی شخصی و سایر مسائل مناسب سن کودکان ارائه کند. مزیت دیگر این است که با توجه به اینکه این نمایش نزدیک به دو دهه پیش ساخته شده، ترسی از تبلیغات تجاری وجود ندارد. سبک اسلپ‌استیک این نمایش، خود زمینه‌ساز اتفاق‌های خنده‌دار زیادی مانند له‌شدن توسط غلطک یا افتادن از روی دیوار حائل است، اما به شیوه کارتونی واقعی، آسیب‌دیدگی‌ها نادر هستند. احتمالاً بزرگ‌ترین مشکل والدین با این نمایش، زبان آن است که پر است از توهین‌هایی مانند "ابله"، "بی‌مغز" و "بچه ننر" و همچنین عباراتی مانند "بس کن" و "تنفر". اگرچه این کلمات لزوماً از خطوط قرمز عبور نمی‌کنند، اما احتمالاً چیزهایی نیستند که بخواهید فرزندانتان به‌طور مرتب تکرار کنند.