ضربان

متی (با بازی کریستن بل) که خودش را روانشناس آینده می‌داند، در حال تحصیل روانشناسی در یک دانشگاه شهری است. نگران است که دوست پسرش جاش (با بازی جاناتان تاکر) تلفن‌هایش را جواب نمی‌دهد، و نمی‌خواهد باور کند که بهترین دوست و هم اتاقی‌اش ایزی (با بازی کریستینا میلیان) می‌گوید که باید او را رها کند. اما نمی‌داند که جاش توسط یک روح از یک ویروس کامپیوتری تسخیر شده است، یک نیروی مرگبار ترسناک و خاکستری که به نظر می‌رسد از کامپیوترها بیرون می‌آید و قربانیان خود را به حدی افسرده می‌کند که خودکشی می‌کنند یا به هیچی تبدیل می‌شوند. این "ویروس" که گزارشگران تلویزیونی آن را توصیف می‌کنند، به زودی در سراسر جهان گسترش می‌یابد، و سیستم‌ها را یکی پس از دیگری از کار می‌اندازد، و کاربران را به حدی دردناک و ترسناک می‌کند که نمی‌توانند در برابر ارواح مقاومت کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد موضوعات افسردگی و خودکشی صحبت کنند. چگونه قربانیان می‌توانستند با درد روحی خود بهتر کنار بیایند اگر آن را با یکدیگر در میان می‌گذاشتند؟ آنها می‌توانند در مورد استعاره ارواح صحبت کنند: افرادی تنها و منزوی که به‌طور واقعی ناپدید می‌شوند. همچنین می‌توانند در مورد محبوبیت پایدار فیلم‌های ترسناک و اینکه چرا به‌خصوص جوانان به آن جذب می‌شوند، بحث کنند.

والدین باید بدانند که این فیلم به طور مداوم تاریک است و با موسیقی متن ترسناک و دلهره‌آور همراه است: موسیقی و صداهای غم‌انگیز لحظه‌ای آرامش نمی‌دهند. این فیلم شامل چند مرگ با روش‌های وحشتناک است: یک دانشجوی کالج خودکشی می‌کند، در حالی که دیگران توسط ارواح ناشی از ماشین بلعیده می‌شوند. تمام این مرگ‌ها با فریاد و لرزیدن همراه است و به طور کلی ترسناک و انتزاعی هستند. چند شخصیت فرعی (اما شلیک نمی‌کنند) اسلحه به دست می‌گیرند و از این طریق ناامیدی خود را نشان می‌دهند. شخصیت‌ها سیگار می‌کشند و مشروب می‌خورند؛ یکی از دخترها با پسری که در یک بار ملاقات کرده است می‌خوابد. برخی الفاظ زشت، از جمله یک بار استفاده از کلمه فاک، در حالت ناامیدی به کار رفته است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

پالس، فیلمی تاریک و غمگین، آینده‌ای تاریک را برای ارتباطات الکترونیکی به تصویر می‌کشد. دانشجویان دانشگاهی که در دستگاه‌های خود غرق می‌شوند - تلفن‌های همراه، رایانه‌ها، دستیارهای دیجیتال شخصی - ارتباط خود را با یکدیگر از دست می‌دهند و به‌طور واقعی، خودشان را گم می‌کنند. مشکل ارتباطات در مرکز بازسازی جیم سانزرو از فیلم ژاپنی سال ۲۰۰۱، کایرو، قرار دارد، و در حالی که این موضوع ماشین‌های بد آشنا است، اجرای آن به‌طور موثری عجیب و غریب است، با نور آبی مداوم و موسیقی متن پر سر و صدا. ارواح، در نهایت، چیزی را که ندارند می‌خواهند، آنها زندگی می‌خواهند. فیلم ترس خود را به گونه‌ای قاب‌بندی می‌کند که گویی ارواح مانند پینوکیو هستند، و برای چیزی که به نظر می‌رسد برای انسان‌ها ذاتی باارزش است، اشتیاق دارند. ارتباطات به مصرف‌گرایی تبدیل شده است.در حالی که بزرگسالان بی‌فایده هستند (روان‌درمانگر متتی، ران ریفکین، نگرانی‌های او را به سادگی نادیده می‌گیرد)، یک متخصص کامپیوتر به متتی کمک می‌کند تا حلقه وب‌کم را که جاش را تحت تأثیر قرار داده بود، پیدا کند. البته این که دکستر (ایان سامرهالدر) بسیار جذاب است، کمک می‌کند، اما او همچنین باهوش و مصمم است. او تصاویری از ارواح مرده دیگر را پیدا می‌کند که با نگاهی غمگین از صفحه کامپیوتر به او خیره شده‌اند، نمادی از آینده عدم ارتباط.