خیالی

در فیلم "توهمی"، جسیکا (با بازی دیواندا وایز) نویسنده کتاب‌های کودکان، با کابوس‌های خود دست و پنجه نرم می‌کند. او در حال آماده شدن برای نقل مکان با خانواده جدیدش، همسرش مکس (تام پین) و دو دخترش از ازدواج قبلی، نوجوان تیلور (تایگن برنس) و آلیس کوچک (پایپر بران) به خانه دوران کودکی خود است. وقتی آنها به آنجا رسیدند، کابوس‌ها متوقف می‌شوند، اما اتفاقات عجیب دیگری شروع می‌شود. آلیس یک خرس عروسکی به نام چانسی پیدا می‌کند و او را به دوست خیالی‌اش تبدیل می‌کند. او شروع به بازی در یک مسابقه گنج‌یابی با او می‌کند که نیاز به انجام کارهایی عجیب و غریب، مانند آسیب رساندن به خودش دارد. یک درمانگر کودک (ورونیکا فالکون) فراخوانده می‌شود، اما هرچه بیشتر کاوش می‌کنند، بیشتر متوجه می‌شوند که چانسی به نوعی با جسیکا مرتبط است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت موجود در فیلم‌های تخیلی با هم صحبت کنند. دیدن این صحنه‌ها چه حسی در شما ایجاد کرد؟ هیجان‌انگیز بود یا شوکه‌کننده؟ برای ایجاد این اثر، فیلم چه صحنه‌هایی را نشان داد یا نشان نداد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• آیا این فیلم ترسناک است؟ جذابیت فیلم‌های ترسناک در چیست؟ چرا گاهی اوقات مردم از ترساندن لذت می‌برند؟
• آیا تا به حال دوست خیالی داشته‌اید؟ چطور با او صحبت می‌کردید یا ارتباط برقرار می‌کردید؟ فکر می‌کنید چه هدفی را برآورده می‌کنند؟
• آیا در این فیلم، تنوع و نمایندگی مثبتی را مشاهده کردید؟ آیا شخصیت‌های رنگین‌پوست دارای عمق و اختیار هستند؟
• رابطه خواهران با مادر خوانده‌شان چگونه است؟ چه مشکلاتی دارند؟ آیا ارتباط خوبی با هم دارند؟ این رابطه را با روابط خودتان مقایسه کنید.

والدین باید بدانند که «تخیلی» یک فیلم ترسناک درباره دختر جوانی است که یک خرس عروسکی اسرارآمیز به نام چانسی پیدا می‌کند و شروع به رفتار عجیب می‌کند، اتفاقاتی که ممکن است با گذشته نامادری او جسیکا (دوواندا وایز) مرتبط باشد. خشونت شامل صحنه‌های ترسناک، کودکان و دیگران در معرض خطر، خون، حمله شخصیت‌ها توسط هیولاها و افراد ناشناس، زخمی کردن با قیچی، برخی تصاویر ترسناک/زشت و موارد دیگر است. در فیلم گاهی از کلمات نامناسب استفاده می‌شود، از جمله یک بار «کـثـفـت»، «احمق»، و چند بار «گـذنـی»، «دیوانه»، «ابله»، «ای وای»، «مـنـگـل» و غیره. یکی از نوجوان‌ها سعی می‌کند به دیگری مواد مخدر بدهد، اما قرص‌های سفید رنگ که در واقع داروی آلرژی هستند. یک نوجوان نیز سعی می‌کند بطری‌های مشروب را باز کند اما یکی از آنها را می‌شکند. همچنین صحنه‌هایی از ابراز محبت، بوسیدن و در آغوش گرفتن یک زوج نشان داده می‌شود.

این فیلم ترسناک عمدتاً بد بر ایده‌هایی تکه‌تکه شده از فیلم‌های قدیمی‌تر، چند صحنه ترساندن قابل پیش‌بینی و افسانه‌هایی درباره هیولایی که مدام تغییر می‌کند و چندان معنایی ندارد، تکیه دارد. فیلم «تخیلی» به کارگردانی جف وادلو با صحنه‌ای فریبنده آغاز می‌شود؛ سکانسی که شامل حمله عنکبوتی غول‌پیکر است که—حدس بزنید؟—فقط یک رویاست. وقتی فیلم واقعاً شروع می‌شود، مشکل دارد که دقیقاً مشخص کند شخصیت‌ها با چه چیزی روبرو هستند. ممکن است خرس عروسکی باشد، یا شکل‌های مبهم ترسناکی که در پس‌زمینه‌های تاریک به مردم زل می‌زنند و دندان‌های خود را نشان می‌دهند، یا عنکبوت، یا نسخه‌ای شیطانی و غول‌پیکر از خرس، یا حتی هیولای دیگری که محصول تخیلات جمعی میلیون‌ها کودک است.این فیلم نمی‌داند چه می‌خواهد و در نهایت نمی‌تواند فراتر از چند صحنه ترساندن بی‌مزه، که نیمی از آنها برای ترساندن و خنداندن بیننده طراحی شده‌اند (که هیچ‌کدام بعید است اتفاق بیفتد)، ارائه دهد. تماشاگران چندین دقیقه را صرف یادآوری فیلم‌های قبلی خواهند کرد که همه این کارها را بهتر انجام داده‌اند. حداقل دینامیک خانوادگی - با جسیکا، مادر خوانده که سعی دارد با دخترخوانده‌های جدیدش ارتباط برقرار کند - تا حدودی نزدیک به واقعیت است. اما در کل، فیلم «تخیلی» فیلمی فرصت‌طلبانه است که زحمت خلق داستانی محکم را به خود نداد قبل از اینکه مقابل دوربین برود.