ربات های مبدل

ترانسفورمرز: دیواستیشن یک بازی اکشن با محوریت نبرد است که در آن اتوبات‌ها، که در حال جنگ با ربات‌های غول‌پیکر بیگانه‌ای به نام دیسپتیکان هستند، نقش اصلی را ایفا می‌کنند. در حالت وسایل نقلیه، در خیابان‌های شهر رانندگی می‌کنید تا ماموریت‌ها را انجام دهید و به اهداف برسید، و سپس با فشردن دکمه‌ای در کنترلر، به یک جنگجوی فلزی تبدیل شوید تا با دشمنان بجنگید و محیط اطراف را نابود کنید. علاوه بر کمپین تک‌نفره، این ماجراجویی سوم شخص شامل ۵۰ ماموریت جایزه است. می‌توانید در نقش پنج قهرمان آشنا — اپتیموس پرایم، بمب‌بوری، سایدسویپ، ویل‌جک و گریملاک — بازی کنید و هر مبارز مهارت‌ها و توانایی‌های خاص خود را دارد که همه آن‌ها قابل ارتقا هستند، علاوه بر این، بیش از ۱۵۰ سلاح برای تسلط بر آن‌ها وجود دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره خشونت در بازی‌های ویدیویی صحبت کنند. آیا والدین با این نوع خشونت خیالی موافق هستند، چون به وضوح بر پایه واقعیت نیست؟ آیا مبارزه با ربات‌های 50 فوتی بهتر از مبارزه با انسان‌هاست؟ آیا گرافیک کارتونی‌مانند آن را قابل قبول‌تر می‌کند؟
• درباره بازی‌های مجوزدار صحبت کنیم. آیا بازی‌هایی مانند ترانسفورمرز: دِوِستِیشن برای طرفداران ساخته شده‌اند، یا برای تبلیغ اسباب‌بازی‌ها و برنامه‌های تلویزیونی؟

والدین باید بدانند که ترانسفورمرز: دِوِستِیشن یک بازی کارتونی است که در آن ربات‌های ترانسفورمرز با یکدیگر مبارزه می‌کنند. بازیکنان می‌توانند یکی از شخصیت‌های اتوبات را انتخاب کنند و در حالی که در شهر به انجام مأموریت‌ها می‌پردازند، با دشمنان دِسپتیکان روبرو می‌شوند. بازیکنان از شمشیر، تیغه، اسلحه‌های آینده‌نگر و وسایل نقلیه برای شکست دادن، بریدن و شلیک به ربات‌های دشمن استفاده می‌کنند. در این بازی خون و خشونت وجود ندارد اما خشونت زیادی در آن به تصویر کشیده شده است. این بازی جدیدترین عنوان در یک فرنچایز محبوب است که شامل کالاها، کارتون‌ها، کتاب‌ها و موارد دیگر می‌شود، بنابراین بازیکنان ممکن است وسوسه شوند تا بعد از بازی این موارد را بررسی کنند. همچنین ممکن است علاقه‌مند شوند تا محتوای قابل دانلود بازی را خریداری کنند.

طرفداران این مجموعه، به ویژه مجموعه تلویزیونی کلاسیک و اکشن فیگورهای نسل‌های کلاسیک هسبرو، بدون شک شیفته جذابیت بازی مبارزه‌ای الهام‌گرفته از انیمه شرکت اکتیویژن خواهند شد. کنترل‌ها روان و پاسخگو هستند، گرافیک با کیفیت بالا و سایه‌زنی سل‌شید آن، بازی را به نظر مثل یک برنامه تلویزیونی تعاملی شنبه صبح می‌آورد، و استعدادهای صداگذاری عالی هستند که به ارزش‌های بالای تولید بازی می‌افزاید. (صداپیشگان ترانسفورمرها بازگشته‌اند و شامل دن گیلوزن در نقش بمب‌زن، پیتر کالن در نقش اپتیموس پرایم، فرانک ولکر در نقش مگاترون و دیگران می‌شوند.)از همه مهم‌تر، مبارزات سوم شخص در بازی بسیار عمیق است و حرکات، ضدحملات، ترکیبات و حملات ویژه‌ای دارد که در زمان مناسب باید اجرا شوند. هر کدام از نجیب‌زاده‌های اتوبات‌ها مهارت‌های خاصی دارند که می‌خواهید آن‌ها را آزاد کنید و محیط بازی باید در نظر گرفته شود تا بدانید چه زمانی، چگونه و کجا این کار را انجام دهید و از چه سلاحی برای شکست دادن دشمنان و مبارزان باس استفاده کنید (بله، آن مبارزات باس حماسی رضایت‌بخش و به‌یادماندنی هستند). اما از طرف دیگر، بازی ترانسفورمرز: دِوِستِیشن نسبتا کوتاه است و حدود شش ساعت طول می‌کشد و بسیاری از اهداف بازی تکراری هستند (مسابقه در اینجا، مبارزه با آن). هرچند که درباره این بازی زیاد صحبت نشده است، به‌خصوص در مقایسه با بلاک‌باسترهای زیادی که در این فصل منتشر می‌شوند، اما ترانسفورمرز: دِوِستِیشن به‌طور شگفت‌انگیزی سرگرم‌کننده و تا حدودی عمیق است و از کیفیت بصری و صوتی بالایی برخوردار است که حتی سخت‌گیرترین طرفداران این فرنچایز را هم راضی می‌کند.