نمک و آتش

در فیلم نمک و آتش، پروفسور لورا سامرفلد (ورونیکا فرس) به همراه دو دانشمند دیگر (گائل گارسیا برنال و وولکر میچالوفسکی) به یک کشور ناشناس آمریکای جنوبی فرستاده می‌شوند تا یک پدیده محیط زیستی بالقوه مرگبار را بررسی کنند. در فرودگاه، مردان مرموزی آنها را ملاقات کرده و سپس ربوده می‌شوند. یکی از آدم‌ربایان خود را به عنوان مت ریلی (مایکل شانون)، مدیرعامل شرکتی که احتمالاً باعث این مشکل شده است، معرفی می‌کند: یک دشت نمکی همیشه در حال گسترش که جایگزین منبع آب شده است. ریلی، لورا را به دشت‌های نمک می‌برد، به جزیره‌ای در میان دریای وسیع نمک سفید می‌رسد و به طور غیرمنتظره‌ای او را آنجا رها می‌کند. حتی غیرمنتظره‌تر اینکه، دو پسر نابینا نیز در آنجا رها شده‌اند. غذا، آب و سرپناه وجود دارد، اما آنها چقدر می‌توانند زنده بمانند و برنامه نهایی ریلی چیست؟

• درباره خشونتی که در فیلم "نمک و آتش" وجود دارد، خانواده‌ها می‌توانند صحبت کنند. چه میزان خشونت در فیلم نشان داده می‌شود تا پیام فیلم منتقل شود؟ آیا همه آنها برای داستان لازم است؟
• مت ریلی چگونه نگرانی خود را درباره فاجعه نمک‌زار ابراز می‌کند؟ برنامه او چیست و چگونه باید کار کند؟ آیا روی شما هم تأثیر گذاشته است؟
• آیا این فیلم نگرانی شما را در مورد محیط زیست و تغییرات آب و هوایی بیشتر یا کمتر کرد؟
• آیا هیچ‌یک از شخصیت‌های این داستان الگوی مناسبی هستند؟ چرا یا چرا نه؟

درام «نمک و آتش» ساخته ورنر هرتسوک، پیامی محیط زیستی قوی دارد. اما این فیلم به قدری عجیب و غریب و ناموفق است که بعید است کسی که از قبل طرفدار محیط زیست نیست، از آن استقبال کند. همچنین لحظاتی از خشونت در فیلم وجود دارد: زنی ربوده شده، چشم‌بند زده شده و دستبند زده می‌شود. صحنه‌ای از مبارزه نشان داده می‌شود، همانطور که اسلحه‌ها نشان داده می‌شوند و صحبتی از خراشیدن و گاز گرفتن است. همچنین تنش و فریاد زدن کلی در فیلم وجود دارد. مردی به طور نامناسبی با زنی flirt می‌کند و دستش را روی سینه‌اش، روی لباسش می‌گذارد. زبان فیلم شامل یک بار استفاده از کلمه "f--k" و همچنین اشاره‌ای به "دختر پرمو" است. شخصیت‌های بزرگسال در هواپیما کمی بیش از حد می‌نوشند، بدون اینکه پیامدی واقعی داشته باشد.

معمولاً ورنر هرتسوک کارگردان فیلم‌ها و مستندهای جذابی دربارهٔ تقابل انسان‌ها با محیط اطرافشان است، اما این بار با این درام عجیب و نامتعارف، نتوانسته انتظارات را برآورده کند. واضح است که «نمک و آتش» به‌عنوان یک نوع تمثیل یا پندآموز طراحی شده است، اما این مضامین در نهایت بر هرگونه احساس یا شخصیت غالب می‌شوند و تماشای فیلم بیشتر شبیه گوش دادن به یک موعظهٔ نامربوط است که با دیالوگ‌های عجیب و غیرطبیعی ارائه می‌شود.شاید اگر فیلم در دنیای دیگری یا در ژانر علمی-تخیلی اتفاق می‌افتاد، پذیرش موضوع برای مخاطب آسان‌تر می‌شد. این فیلم تصاویر چشم‌نوازی دارد، اما به دلیل واقع‌گرا بودن، رفتارهای عجیب و غریب و غیرعادی شخصیت‌ها مانند استفاده‌ی مردی از ویلچر فقط زمانی که دوست دارد، با فضای فیلم تضاد دارد. این موضوع به‌گونه‌ای غیرعمد، حس سورئال بودن را القا می‌کند. با این حال، هر فیلمی که تلاش کند آگاهی درباره محیط زیست و نیاز فوری به محافظت از آن را افزایش دهد، شایسته‌ی تقدیر است، و هرزوگ با نیت درست این کار را انجام داده، حتی اگر نتیجه‌ی نهایی آنطور که باید از کار درآمده نباشد.