سرگذشت‌های شگفت‌انگیز بارون مونخائوزن

ماجراهای بارون مونچهاوزن در شهری خیالی و جنگ‌زده در دوران عصر خرد آغاز می‌شود، و فیلم‌نامه به وعده خود برای بررسی نقش‌های گاهی متضاد واقعیت و خیال‌پردازی عمل می‌کند. در حالی که گلوله‌ها به اطرافشان اصابت می‌کند، توجه اهالی شهر توسط یک گروه کمدی جلب می‌شود که ماجراهای بارون دماغ‌دراز را به نمایش می‌گذارند، تا اینکه بارون واقعی (جان نِویل) روی صحنه می‌آید و روایت را ادامه می‌دهد. بارون مونچهاوزن به همراه سِلی کوچولو (سارا پلی جوان) باید با گروه همراهش که برتهولد (اریک آیدل همکار مونتی پایتون) را هم شامل می‌شود، دوباره متحد شود تا شهر را از ناامیدی نجات دهد. اما حواس‌پرتی‌ها و موانع، این چالش را به‌طور فوق‌العاده‌ای دشوار می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند دربارهٔ ماهیت جنگ به‌عنوان چیزی که در اینجا به تصویر کشیده شده است صحبت کنند. ولکان سلاح هسته‌ای خود را ارزشمند می‌داند زیرا می‌تواند ویرانی به بار آورد در حالی که او در امنیت و دور از آن است؛ چگونه این نگرش جنگ‌های مدرن را تغییر داده است؟ سلاح ترس تا چه اندازه قدرتمند است، همان‌طور که می‌بینید هوریو جکسون شهروندان خود را از باز کردن دروازه‌های شهر برحذر می‌دارد؟ فرشته مرگ را در چه فیلم‌ها و کتاب‌های دیگری می‌توان یافت؟

والدین باید بدانند که این فیلم، که بر اساس کتابی از قرن هجدهم و مجموعه‌ای از داستان‌های بلند و توسط تری گیلیام، فارغ‌التحصیل گروه کمدی مونتی پایتون، ساخته شده، محتوای نسبتا تند و تیزی دارد. اگرچه این فیلم به‌طور کامل در فضای فانتزی قرار دارد، اما صحنه‌های گرافیکی نبرد با انفجارهای متعدد، سربریدن‌های گاه‌به‌گاه و اعدام‌های نزدیک به مرگ، صحنه‌های حرم‌سرا با تصاویری از زنان برهنه، و فرشته مرگ ترسناکی وجود دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم در زمان اکران در سال ۱۹۸۹ با بودجه‌ای تقریبا دو برابر بودجه اولیه، تیتر اخبار شد، اما کارگردان تری گیلیام شایسته تقدیر است که فیلمی با جلوه‌های بصری فوق‌العالی خلق کرد. در حالی که چند جلوه ویژه آن چندان جالب نیستند، اما بیشترشان بسیار فراتر از زمان خود هستند، و نقش‌های کوتاهی که رابین ویلیامز و اوما تورمن (و البته استینگ) در فیلم ایفا می‌کنند به کیفیت فانتزی فیلم می‌افزایند. این فیلم به عنوان یک استعاره بزرگسالانه از ذات جنگ و ترس به خوبی عمل می‌کند، و برای طراحی لباس، گریم و جلوه‌های بصری نامزد دریافت چند جایزه اسکار شد.با این حال، ریتم فیلم بسیار کند است و صحنه‌هایی دارد که به نظر می‌رسد نصف آن‌ها طولانی‌تر از حد معمول است. بعد از تلاش‌های گیج‌کننده‌ای برای نجات دو نفر از چهار دوست بارون، پیدا کردن دو نفر باقی‌مانده در کنار هم، خبر خوبی است و نشان می‌دهد که داستان می‌تواند دوباره پیش برود. این یک معمای جالب است؛ جلوه‌های ویژه جذاب هستند، اما فیلم در جزئیاتش کند پیش می‌رود.