بی‌نهایت

ادی مورا (با بازی بردلی کوپر) نویسنده‌ای تن‌پرور است که ظاهراً در حال کار بر روی یک رمان علمی-تخیلی است، اما انگیزه کافی برای نوشتن حتی یک کلمه را ندارد. دوست‌دخترش، لیندی (با بازی ابی کورنیش)، از این وضعیت خسته می‌شود و با او قطع رابطه می‌کند. سپس یک آشنای قدیمی به او قرصی به نام NZT می‌دهد که ناگهان همه چیز را برای او روشن می‌کند و تمرکز و دانش او را به سطوح فوق‌العاده‌ای ارتقا می‌دهد. او یک منبع کامل از NZT را به دست می‌آورد و برای برآورده کردن آرزوی خود برای کسب پول و قدرت بیشتر، به راه می‌افتد. متأسفانه، قرض‌دهندگان وام و همچنین اراذل و اوباشی که در تولید غیرقانونی این دارو دست دارند، به دنبال او هستند. بدتر از همه، ادی با یک جادوگر مالی (با بازی رابرت دنیرو) درگیر می‌شود که ممکن است خطرناک‌تر از بقیه باشد. آیا ادی می‌تواند زندگی خود را به دست آورد؟ آیا او مایل به این کار است؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش مصرف مواد مخدر در فیلم صحبت کنند. پیامدها چیست؟ آیا این موضوع به نظر واقع‌گرایانه می‌رسد؟ اگر دارویی مانند NZT واقعی بود، فکر می‌کنید چه اتفاقی برای افرادی که آن را مصرف می‌کردند، می‌افتاد؟
• چگونه می‌توان اعتماد به نفس و انگیزه را بدون استفاده از مواد غیرقانونی به دست آورد؟
• آیا خشونت‌های فیلم ترسناک یا تهدیدآمیز است؟ چگونه خشونت تحت تأثیر این ایده قرار می‌گیرد که شخصیت اصلی کنترل همه اتفاقاتی را که می‌افتد در دست دارد؟

والدین باید بدانند که این فیلم علمی تخیلی مهیج، اقتباسی از رمانی نوشته آلن گِلِن است و در آن بردلی کوپر، بازیگر فیلم خماری، نقش مردی را بازی می‌کند که به دارویی (تخیلی) معتاد می‌شود که قدرت ذهنی مصرف‌کنندگان را افزایش می‌دهد و او از آن برای تقویت قدرت و ثروت خود استفاده می‌کند. او با گانگسترها و وام‌دهندگان غیرقانونی درگیر می‌شود که منجر به خشونت فراوان، از جمله تیراندازی، چاقوکشی و خون‌ریزی می‌شود. او همچنین با زنان زیادی رابطه برقرار می‌کند و در فیلم الفاظ زشت (از جمله یک بار «فاک» و چند بار «شیت») به کار رفته و مصرف الکل هم زیاد است. با اینکه رده‌بندی سنی فیلم PG-13 است، اما پیام آن - اینکه داروها می‌توانند به شما در غلبه بر مشکلات مربوط به اعتماد به نفس و انگیزه کمک کنند - و عدم وجود عواقب برای بیشتر تصمیمات و اقدامات شخصیت اصلی که تحت‌تأثیر مصرف دارو است، باعث می‌شود انتخاب فیلم «بی‌حد و مرز» برای نوجوانان، انتخابی بسیار بحث‌برانگیز باشد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

با فیلم لیمیتلس، نیل برگر کارگردان (فیلم خوش‌شانس‌ها) یک تریلر علمی تخیلی را به ما ارائه می‌دهد که شبیه فیلم قبلی او یعنی فیلم شعبده‌باز است، اما باهوش‌تر و سرگرم‌کننده‌تر. به نوعی، این فیلم به اندازه داروی خیالی که در آن به تصویر کشیده شده، جذاب و اعتیادآور است. برگر ترفندهای زیادی را به کار می‌برد، از جمله یک طرح نورپردازی که اثرات دارو را به صورت بصری نشان می‌دهد، و همچنین یک سکانس به یاد ماندنی که یک خاموشی ۱۸ ساعته را به تصویر می‌کشد که قهرمان داستان در حالی که تحت تأثیر دارو است، آن را تجربه می‌کند.بله، این فیلم اساساً رفتارهای بدون پیامد را جشن می‌گیرد، اما در عین حال در به تصویر کشیدن نارضایتی عمومی انسان‌ها و ارائه‌ی یک فرار غیرمستقیم موفق است (که به نوعی پیام‌های مبهم آن را برای نوجوانان هم قابل‌تأمل‌تر می‌کند!). در همین حال، برگر با یک بازی جذاب، کوپر را هدایت می‌کند و دنیرو با یک نقش مکمل مارپیچ، و همچنین بازیگران فوق‌العاده‌ی دیگری در نقش‌های کوچک، با او هم‌بازی هستند. در نهایت، فیلم «بی‌حد و مرز» ترکیبی قوی از ایده‌های علمی-تخیلی و احساسات انسانی است، اما بیشتر برای بزرگسالان مناسب است.