فراتر از فریب

سوءرفتار" یک فیلم مهیج حقوقی است که در آن جاش دوهامل در نقش بن، یک همکار جاه‌طلب در یک شرکت حقوقی معتبر بازی می‌کند که ساعات اضافه کار می‌کند، در حالی که ازدواج او با شارلوت (آلیس ایو) به‌تدریج در اثر یک تراژدی شخصی از هم می‌پاشد. این فیلم به شیوه‌ای غیرخطی روایت می‌شود و با ربوده شدن امیلی (مالین آکرمان)، کارمند سابق/معشوقه فعلی آرتور دنینگ (آنتونی هاپکینز)، مدیرعامل یک شرکت داروسازی، آغاز می‌شود. آدم‌ربایان درخواست باج می‌کنند، اما آرتور تا زمانی که مطمئن نشود امیلی هنوز زنده است، تمایلی به همکاری ندارد. در فلش‌بک‌ها مشخص می‌شود که امیلی درباره یک مطالعه دارویی که باعث مرگ بسیاری از شرکت‌کنندگان شده بود، به دوست‌پسر سابقش بن سوت زده بود، اما دنینگ آن را پنهان کرده بود تا بتواند دارو را از فرایند تأیید عبور دهد. بن که هیجان‌زده یک پرونده حرفه‌ای‌ساز شده است، شریک ارشد خود، آبرامز (آل پاچینو) را متقاعد می‌کند تا به او اجازه دهد علیه شرکت دنینگ شکایت کند. اما با پیش رفتن داستان، افراد کشته می‌شوند و دیگران به‌طور مداوم تهدید می‌شوند. هرچه بیشتر مشخص می‌شود که بن درگیر چیزی فراتر از توانایی‌هایش شده است و اینکه امیلی ممکن است انگیزه‌های پنهانی برای اعتماد به بن داشته باشد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در "سوءرفتار" صحبت کنند. آیا این صحنه‌ها واقع‌گرایانه هستند؟ این صحنه‌ها چقدر با صحنه‌های فیلم‌های اکشن تفاوت دارند؟ کدام یک تاثیر بیشتری دارد و چرا؟
• کدام یک از این شخصیت‌ها (اگر وجود داشته باشد) را در نهایت حمایت کردید؟ آیا هر کدام از آنها الگو یا سرمشق هستند؟
• در این فیلم، زنان چگونه به تصویر کشیده شده‌اند؟ آیا این تصویر واقع‌گرایانه است؟ چرا فکر می‌کنید بسیاری از فیلم‌ها مردسالار هستند؟

سوءرفتار" یک فیلم جنایی/درام حقوقی است که در آن جاش دوهامل نقش یک وکیل جوان جاه‌طلب را بازی می‌کند که دوست‌دختر سابقش نزد او می‌آید تا درباره تخلفات یک شرکت داروسازی به مدیریت یک میلیاردر افشاگری کند. این فیلم پر از پیچش‌های داستانی است و حاوی خشونت قابل‌توجهی است که بیشتر آن متوجه شخصیت‌های زن است که کتک می‌خورند، تعقیب می‌شوند، تیر می‌خورند یا کشته می‌شوند (البته شخصیت‌های مرد هم همین سرنوشت را دارند). همچنین حاوی زبان تند و صحنه‌های جنسی است که تا آستانه رابطه جنسی پیش می‌روند، از جمله نشان دادن سینه‌های برهنه یک زن (در سایه/نور کم). با وجود بازیگران سرشناس (آل پاچینو و آنتونی هاپکینز در نقش‌های مکمل)، این فیلم تاریک بعید است مورد علاقه بیشتر نوجوانان باشد.

این فیلم مهیج حقوقی که پر از پیچش‌های قابل پیش‌بینی است، هدر دادن استعدادهای قابل توجه هاپکینز و پاچینو است که برای اولین بار در این فیلم با هم همکاری می‌کنند. در ابتدا، این فیلم با طرح داستانی خود که اگرچه اعتراف می‌کند که غیراصلی است، اما همچنان جذاب است، کمی امیدوارکننده است: ربوده شدن شریک زندگی یک فرد قدرتمند به عنوان باجگیری کلان. اما این معما در داستان بن که از افشاگری ناگهانی امیلی به نفع خود استفاده می‌کند تا پرونده‌ای را علیه رئیس یک شرکت بزرگ داروسازی مطرح کند، گم می‌شود. سپس با پیچش‌های داستانی که بیشتر منحرف کننده هستند تا فاش کننده، جنبه حقوقی درام کاملا از بین می‌رود، بدون اینکه هیچ نمایشدادگاه واقعی وجود داشته باشد.در حین تماشای این آشفتگی و سرگردانی، ممکن است کنجکاو شوید که بازیگرانی اسطوره‌ای مانند پاچینو و هاپکینز به دنبال تأمین مالی چه خانه، قایق یا پروژه جدیدی بوده‌اند که حاضر شده‌اند در این فیلم بازی کنند. شینتارو شیموساوا، که برای اولین بار کارگردانی کرده، سابقه‌ای نسبتاً موفق در نویسندگی و تهیه‌کنندگی داشته، اما به نظر می‌رسد کارگردانی تخصص او نیست و فیلمنامه ضعیف سایمون بویز و آدام میسون نیز کمکی به او نکرده است. چیزی در فیلم «سوءرفتار» وجود ندارد که بتوان آن را پسندیده دانست، و دیدن دو تن از بزرگترین بازیگران زنده در نقش شخصیت‌های فرعی یکنواخت - که هر دو مرد سالخورده، بی‌اخلاق و ثروتمند هستند - صرفاً ناراحت‌کننده است. امیدوارم همکاری بعدی پاچینو و هاپکینز در پروژه‌ای باشد که شایسته استعداد آن‌ها باشد.