ماده تاریک

در ابتدای سریال دارک متر از شبکه سایفای، شش غریبه در یک سفینه فضایی بیدار می‌شوند و هیچ اطلاعی از هویت خود و دلیل حضورشان در آنجا ندارند. آنها نام خود را بر اساس ترتیب بیدار شدنشان انتخاب می‌کنند. نفر ترسو (با نام مستعار جیس کورسو، با بازی مارک بنداوی)، نفر دوم آرام و خونسرد (با نام مستعار پورتیا لین، با بازی ملیسا اونیل)، نفر سوم پرخاشگر (با نام مستعار مارکوس بون، با بازی آنتونی لمکه)، نفر چهارم مرموز (با نام مستعار ریو تتسودا، با بازی الکس مالاری جونیور)، نفر پنجم جوان همدرد (با نام مستعار داس، با بازی جودل فریلند) و نفر ششم شاد (با نام مستعار گریفن جونز، با بازی راجر کراس) به آرامی شروع به کنار هم قرار دادن قطعات پازل می‌کنند، گاهی توسط اندروید داخل سفینه (با بازی زویی پالمر) دچار مشکل و گاهی توسط او کمک می‌شوند. سفینه در حال حرکت به سمت یک سیاره نزدیک است و به زودی در آن فرود خواهد آمد. چه کسی در آن سیاره است؟ کار آنها در آن سیاره چیست؟ و چرا مورد حمله موجودات ناشناخته قرار گرفته‌اند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه اقتباس سریال دارک ماتر از یک کتاب کمیک محبوب صحبت کنند. چه برنامه‌ها یا فیلم‌های دیگری در اصل کتاب‌های کمیک بودند؟ این سریال چگونه شبیه یا متفاوت از سایر برنامه‌هایی است که دیده‌اید؟
• شما چه سرنخ‌هایی در مورد زمان وقوع نمایش دریافت می‌کنید؟ درام‌ها چگونه سال وقوع خود را به بیننده منتقل می‌کنند؟

والدین باید بدانند که دارک ماتر، که بر اساس کتاب‌های کمیک ساخته شده، یک تریلر علمی تخیلی پرتنش است که در یک سفینه فضایی مرموز اتفاق می‌افتد. این فضا ممکن است برای بینندگان جوان ترسناک باشد: تاریک و تهدیدآمیز است با نور و سایه‌های عجیب؛ صداهای موسیقی متن فلزی و آزاردهنده هستند. اسلحه‌های آینده‌نگرانه به طور مکرر شلیک می‌شوند؛ مبارزه‌های سبک هنرهای رزمی از جمله شمشیربازی وجود دارد؛ و دست یک اندروید (بدون خونریزی) در صفحه نمایش قطع می‌شود. انتظار فحاشی‌هایی مثل کلمات چهار حرفی (جهنم، آشغال) و فحش‌های جنسیتی مثل "سگ ماده" و "پسربچه زیبا" را داشته باشید، به علاوه برخی از معاشقه‌ها و اشاره‌های گذرا به رابطه جنسی. بچه‌هایی که عاشق علمی تخیلی تاریک هستند از این نمایش لذت خواهند برد، اما دیگران ممکن است آن را کمی خسته کننده بدانند.

این مجموعه تلویزیونی که از کتاب‌های کمیک محبوب اقتباس شده، دارای یک ویژگی جذاب و نوآورانه است: شخصیت‌ها به اندازه تماشاگران جدید، سردرگم و گیج هستند. ما همگی در حال کشف اتفاقاتی هستیم که در حال رخ دادن است و همگی از پیچش‌ها و چرخش‌های ناگهانی داستان غافلگیر می‌شویم. این پیش‌زمینه جذاب با شخصیت‌های جالبی همراه است که هر کدام داستان گذشته خود را دارند که به تدریج آشکار می‌شود. این مجموعه بسیار گیرا و جذاب است، هرچند دارای چند نقص عمده است. یکی از این نقایص، شخصیت آشنای "سه" است که یک کلیشه علمی-تخیلی کلاسیک را بازی می‌کند: او همان هان سولو است، همان کریس پرت در فیلم محافظان کهکشان، و همان بیل پاکستون در فیلم بیگانگان. شما این شخصیت را می‌شناسید.نقص دیگر، محیط خلاقانه‌تر است، همه راهروهای تنگ با نوارهای نئون رنگی روشن شده‌اند. واقعا؟ ظاهرا صدها سال در آینده و نئون بهترین چیزی است که می‌توانیم پیدا کنیم؟ آه. کلیشه‌های بیشتر شامل زنان در لباس ماجراجویی آشکار (سلام، لارا کرافت!) و سیستم‌های رایانه‌ای که مستقیما از هر فیلم فضایی که تا به حال دیده‌اید، بیرون کشیده شده‌اند. ماده تاریک در واقع دارای طرح نوآورانه‌ای است؛ فقط خالقان شخصیت‌های کلیشه‌ای و محیط تکراری را در آن رها کرده‌اند.