وست‌ورلد

وست‌ورلد، بر اساس داستان علمی-تخیلی/وسترن مایکل کرایتون در سال 1973، در یک پارک تفریحی با تم وسترن آینده‌نگرانه اتفاق می‌افتد، جایی که مهمانان یک یا دو هفته را با اسب‌سواری، سرقت از بانک‌ها، بازی با کارت در سالن‌ها و آزار و اذیت ربات‌های انسان‌نما که به واقعیت نزدیک هستند، سپری می‌کنند. این ربات‌ها "میزبان" نامیده می‌شوند و مهمانان "نوآمده" هستند. مهمانان تا زمانی که بتوانند هزینه آن را بپردازند، از پارک دیدن می‌کنند. با این حال، برخی از ربات‌ها دچار اختلال می‌شوند، از نقش خود خارج می‌شوند و حتی سعی می‌کنند به نوآمده‌ها آسیب برسانند، از جمله مهمان قدیمی، مردی در لباس سیاه. کارکنان پارک به‌شدت تلاش می‌کنند تا همه مشکلات را مخفی نگه دارند. اما با آگاه‌تر شدن میزبان‌ها از شرایط اسارت خود، این کار روز به روز دشوارتر می‌شود. در همین حال، برخی از مهمانان به دنبال معنای عمیق‌تری در پس داستان ساده پارک هستند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد ترس از فناوری‌های خطرناک در وست‌ورلد صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید ربات‌ها تا این حد پیشرفته خواهند شد؟ آیا این اتفاق خوب است یا بد؟
• وست‌ورلد انسان‌هایی را به تصویر می‌کشد که اجازه دارند بدون هیچ عواقبی به ربات‌ها آسیب برسانند و حتی آنها را بکشند. آیا این موضوع کمتر از کشتن یک انسان آزاردهنده است؟ چرا تصمیم گرفته شد که ربات‌ها خونریزی کنند، زخم را تجربه کنند و درد بکشند؟ چرا دیدن برخی انواع خشونت‌ها مجاز است اما برخی دیگر نه؟
• آیا فیلم 1973 را که این سریال بر اساس آن ساخته شده است، دیده‌اید؟ این نسخه چگونه متفاوت است؟ چرا سازندگان تصمیم گرفتند برخی جنبه‌های فیلم اول را حذف کنند در حالی که شخصیت‌ها و صحنه‌های اکشن جدیدی اضافه می‌کنند؟

والدین باید بدانند که وست‌ورلد یک درام علمی-تخیلی تاریک است که حول یک پارک موضوعی می‌چرخد که با روبات‌های واقع‌گرایانه انسانی اداره می‌شود. بیشتر مهمانان عمدتاً به کشتن یا داشتن رابطه جنسی با این روبات‌ها علاقه دارند، که هر دو مورد توسط پارک تشویق می‌شود. خشونت اغلب در صحنه‌های خونین وجود دارد که در آن روبات‌ها با چاقو کشته می‌شوند، از فاصله نزدیک به آنها شلیک می‌شود، صورت آنها در انفجاری از خون از بین می‌رود، گلوی آنها بریده می‌شود و غیره. صحنه‌های ناراحت‌کننده دیگر شامل تجاوزی است که به طور ضمنی در خارج از صحنه اتفاق می‌افتد و یک روبات زن را با موهایش به آن محل می‌کشند و او فریاد می‌زند، و همچنین صحنه رابطه جنسی با یک فاحشه (اجزای خصوصی نشان داده نمی‌شود). روبات‌های زن و مرد به طور کامل برهنه نشان داده می‌شوند؛ پشت و سینه آنها به طور مفصل نشان داده می‌شود. فحاشی کم اتفاق می‌افتد اما سانسور نشده و شامل کلمات فاک، شیت، هل، اس و دامن است. به یک روبات زن لقب بچه سگ داده می‌شود. شخصیت‌ها در سالن مشروب می‌خورند و سیگار می‌کشند.

این مجموعه تاریک و پیچیده، با کاوش در معنای انسان بودن، بینندگان را با پرسش‌های فراوان مواجه می‌کند. فیلم 1973 ترسناک و موثر بود اما این نسخه جدید تاریک‌تر و نگران‌کننده‌تر است. شخصیت‌های شرور در این نسخه جدید به راحتی قابل شناسایی نیستند. نقش مرد سیاه‌پوش با بازی اد هریس، واضح‌ترین آنهاست، مهمانی که با آزادی خود برای دستکاری میزبان‌ها، لذت‌های پلیدی را تجربه می‌کند، مانند دلورس، نقش‌آفرینی شده توسط ایوان ریچل وود، و تدی، نقش‌آفرینی شده توسط جیمز مارسدن.در حالی که میزبانان همدرد را می‌بینیم که مورد آزار جسمی و عاطفی از سوی تازه‌واردان و دانشمندانی قرار می‌گیرند که آن‌ها را خلق کرده‌اند، مشخص می‌شود که هیچ‌کدام قهرمان نیستند—نه انسان‌های بی‌فکر، نه روبات‌های بی‌دفاع، و قطعاً نه آن افرادی که با بدبینی سناریوهای پارک را می‌نویسند و تعاملات میزبان/تازه‌وارد را هدایت می‌کنند. آیا سازندگان وست‌ورلد واقعا از ما می‌خواهند که با روبات‌هایی که علیه انسان‌ها قیام می‌کنند همدردی کنیم؟ قطعا همین‌طور است—و آن‌ها در این کار واقعا عالی عمل می‌کنند. این بهترین نوع علمی-تخیلی است: سرگرم‌تان می‌کند و به فکر وامیدارتان می‌کند.