مجرد ها

در سال 1992، یک آپارتمان زیبا در منطقه متنوع کپیتال هیل در سیاتل، محل فیلم سینگلز است. بیشتر بازیگران در آن ساختمان زندگی می‌کنند. آنها همسایه هستند، آنها دوست هستند، آنها با مشکلات و وسواس‌های مشابهی دست و پنجه نرم می‌کنند. به‌ویژه، تقریباً همه آنها به‌طور واضح امیدوارند که یک رابطه مهم پیدا کنند. استیو دان (کمبل اسکات) مصمم است شبکه ترافیک سیاتل را بهبود بخشد. جنت (بریجت فوندا) بین کالج و مدرسه تحصیلات تکمیلی وقفه ایجاد کرده است. کلیف پونسی (مت دیلون) پیوسته به دنبال کسب شناسایی در جامعه راک محلی است. لیندا (کیرا سجویک) یک محیط‌بان ایده‌آل‌گرا است؛ او در آن ساختمان زندگی نمی‌کند، اما با پیشرفت داستان، به بخشی جدایی‌ناپذیر از آن جامعه تبدیل می‌شود. و بدین ترتیب، رقص معروف آغاز می‌شود. لیندا با استیو ملاقات می‌کند؛ جنت آرزو دارد کلیفی که می‌شناسد، بتواند کلیفی باشد که می‌خواهد؛ و بقیه ساکنان ساختمان و دوستانشان با تمام وجود به رویاها و آرزوهای خود چنگ می‌زنند.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره موسیقی فیلم Singles صحبت کنند. کامرون کرو، نویسنده و کارگردان، به خاطر علاقه‌اش به موسیقی در روایت داستان‌هایش شناخته می‌شود. موسیقی صحنه موسیقی سیاتل در سال ۱۹۹۲ تا چه اندازه با داستان مرتبط است؟ موسیقی چگونه پیش‌فرض و روابط را غنی‌تر می‌کند؟
• این فیلم به موضوع رابطه جنسی چگونه می‌پردازد؟ آیا آن را امری سطحی و بی‌اهمیت نشان می‌دهد یا اینکه آن را عمیق و پرمعنا می‌نماید؟ آیا رابطه جنسی در این فیلم نشان‌دهنده عشق و محبت است؟ آیا در یکی یا چند تا از داستان‌ها، تمایلات جنسی باعث ایجاد پیوند عاطفی بین شخصیت‌ها شد؟ اگر بله، در کدام داستان و تاثیر آن بر رابطه آن شخصیت‌ها چه بود؟
• آیا فیلم‌ها می‌توانند در افزایش آگاهی اجتماعی در فرهنگ ما نقش داشته باشند؟ چرا اشاره به «رابطه جنسی امن» در این فیلم ساخته‌شده در سال ۱۹۹۲ مهم بود؟
• در طول فیلم، جنت چه چیزهایی در مورد ارزش خود آموخت؟ فیلمسازان چگونه از عنصر جراحی زیبایی سینه در فیلم استفاده کردند تا بلوغ فزاینده او را تحت تأثیر قرار دهند و نشان دهند؟

والدین باید بدانند که فیلم سینگلز، یک کمدی رمانتیک خوش‌ساخت از کامرون کرو، گروهی از دوستان مجرد بیست‌وچند ساله را در سیاتل به تصویر می‌کشد. آنها دیگر بچه نیستند و هنوز هم "مستقر" نشده‌اند. در واقع، آنها در حال تجربه دردهای بلوغ هستند: خارج از مدرسه، تلاش برای یافتن مسیر خود در دنیای کار، با قلبی که در جستجوی روابطی پایدار است. این فیلم سرشار است از موسیقی‌های نمادین سیاتل در سال ۱۹۹۲ (مانند آلیس این چینز، پرل جم و بیشتر). مانند جوانان به تصویر کشیده‌شده، این فیلم بسیار دربارهٔ جنسیت فکر می‌کند. انتظار زبان صریح (به عنوان مثال "آلت مردی"، "واژن"، "آمیزش جنسی")، سوالات و شوخی‌های صریح ("آیا برای تو خیلی کوچک نیستم؟"؛ عنوان یک آهنگ "لمس کن، من دیک هستم") و همچنین صحنه‌هایی دربارهٔ "آمیزش جنسی ایمن"، ایمپلنت سینه و بارداری ناخواسته را داشته باشید. شخصیت‌ها می‌بوسند، در آغوش می‌کشند، لباس‌های خود را درمی‌آورند و در بازی‌های جنسی شرکت می‌کنند. برهنه‌گی جزئی شامل شلیک سینه‌های بزرگ زنانه است. صحنه‌ها نوشیدن الکل (شراب، آبجو) را در جمع، مستی و کشیدن سیگار نشان می‌دهند. (هشدار اسپویلر: یک تصادف اتومبیل به یک بازیکن کلیدی آسیب می‌زند که بهبود می‌یابد.) اگرچه این فیلم شاد بسیار بازتاب دهنده زمان خود است، اما جهانی بودن احساسات، امیدها و رویاها و قابل‌لمس بودن شخصیت‌های جذاب آن، آن را برای نوجوانان بزرگ‌تر سرگرم‌کننده و مرتبط نگه می‌دارد.

این فیلم با حال و هوایی رمانتیک، طنز و خاص که موسیقی نمادین سیاتل دهه 1990 آن را تکمیل می‌کند، همچنان تماشاگران را که به دنبال نگاهی نوستالژیک یا یک داستان فانتزی تقریباً معاصر هستند، شادمان خواهد کرد. بازی بازیگران فوق‌العاده است. شخصیت‌های آشنا زمانی که کامرون کرو جادوی خود را به نمایش می‌گذارد و داستانی بی‌نظیر خلق می‌کند که هم ترس و هم شادی دوران جوانی، امیدواری و تلاش را به تصویر می‌کشد، درخششی تازه می‌یابند.سینگلز" دنباله‌ای بود بر فیلم کلاسیک "هر چیز می‌گویم" کراو. این فیلم قبل از "جری ماگایر" و "成名之路" ساخته شد؛ هر چهار فیلم شایسته جایگاه برجسته خود در میان فیلم‌هایی درباره تبدیل شدن به یک بزرگسال در دنیایی هستند که به سرعت در حال تغییر است.