فارست گامپ

فارست گامپ پسری است که پاهایش معلولیت دارد و کندذهن و با ضریب هوشی پایین است. پدر او، او و مادرش را ترک کرده است و مادر فارست تلاش می‌کند تا فرزندش بتواند به همراه اسکلت‌های آهنی راه برود و در مدرسه‌ای عالی ثبت‌نام کند تا بتواند درس بخواند و فرد موفقی شود. فارست در مدرسه با دختری به نام جنی دوست می‌شود، جنی به او کمک می‌کند تا بتواند بدود و معلولیت پایش از بین برود. فارست بعد از پایان دوره دبیرستان به دانشگاه می‌رود و در تیم فوتبال عضو می‌شود و به‌خاطر اینکه دونده خوبی است، در مسابقات قهرمان می‌شود. او بعد از دانشگاه به سربازی می‌رود و در جنگ ویتنام شرکت می‌کند و به‌خاطر نجات جان دوستانش، بعد از پایان‌یافتن جنگ از رئیس جمهور کشورش مدال شجاعت می‌گیرد. او با پول‌هایش یک قایق می‌خرد و آرزوی دوستش را که صید میگو بود، عملی می‌کند و بعد از مدتی یک شرکت بزرگ صید ماهی می‌زند و با درآمدش به بیمارستان و کلیسا کمک می‌کند. فارست بعد از مرگ مادرش فرد تنهایی می‌شود و به‌خاطر علاقه‌ای که به جنی دارد، از او درخواست ازدواج می‌کند؛ اما جنی به‌خاطر اینکه او کندذهن است، با او ازدواج نمی‌کند، البته بعد از چندسال پشیمان می‌شود و با فارست ازدواج می‌کند و صاحب یک فرزند می‌شود.

• درباره‌ی شخصیت فارست با فرزندتان صحبت کنید. اینکه جنی، فارست را به‌خاطر کند‌ذهنی ترک کرد، کار درستی بود؟ چرا سروان دنی از اینکه فارست او را نجات داده است پشیمان بود؟ چرا درنهایت از فارست به‌خاطر نجاتش تشکر کرد؟ خلاصه: چرا سروان دنی از فارست به‌خاطر نجاتش تشکر کرد؟

فارست پسری معلول و کند‌ذهن است، با‌ این‌وجود با تشویق‌های مادرش به مدرسه می‌رود و درس می‌خواند. او با استفاده از توانایی‌هایش مثل سریع‌دویدن، خوب‌بازی‌کردن پینگ‌پونگ و تلاش در صید میگو به یک الگو و فرد موفق در جامعه تبدیل می‌شود. او در جنگ ویتنام به هم‌رزمانش کمک می‌کند و از رئیس جمهور نشان شجاعت می‌گیرد. شخصیت فارست که با وجود محدودیت‌های زیاد، درمقابل مشکلات ایستادگی می‌کند و ناامید نمی‌شود، می‌تواند الگوی مثبتی برای فرزندان شما باشد. درباره‌ی این مسئله با آن‌ها گفت‌وگو کنید تا خود به نتیجه مطلوب برسند. خلاصه: شخصیت مقاوم و امیدوار فارست، می‌تواند الگوی مثبتی برای فرزندان شما باشد.

این فیلم سرشار از لحظات شگفت‌انگیز و گاهی شیرین و گاهی تلخ است. با وجود زبان تند، خشونت و صحنه‌های جنسی، این فیلم برای کودکان کوچک مناسب نیست، اما می‌تواند نوجوانان را با لحظات مهمی از قرن بیستم ایالات متحده آشنا کند. با استفاده از جلوه‌های ویژه برنده جایزه اسکار، فارست با روسای جمهور آمریکا تعامل دارد، به طور اتفاقی رسوایی واترگیت را برملا می‌کند و الهام‌بخش جان لنون برای نوشتن آهنگ «تصور کن» می‌شود. اگرچه فیلم بیشتر بامزه و طنز است، اما بازنویسی طنزآمیز و کنایه‌آمیز رویدادهای مهم آمریکا، اغلب نقش و مشارکت آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار را نادیده می‌گیرد، مانند نسبت دادن «رقص لگن» معروف الویس پرسلی به فارست، در حالی که در واقع الهام‌بخش الویس، موسیقی‌دانان آفریقایی‌تبار بودند.برخوردهای این فیلم گاهی به مرز ابسورد می‌رسد، اما بازی فوق‌العاده تام هنکس آن را به زمین می‌دوزد. هنکس شخصیت فارست را به جای یک کلیشه از فردی با ناتوانی یادگیری، به شخصیتی همدل و دوست‌داشتنی تبدیل می‌کند. بازی درخشان بازیگران، به‌خصوص رابین رایت در نقش جنی و گری سینیز در نقش ستوان ارتش فارست، به این فیلم احساسی و اشک‌آور، عمق و مایه می‌دهد.