سن وینسنت

وینسنت (با بازی بیل موری) از نظر اخلاقی در معنای متعارف کلمه، انسان مقدسی نیست: او مثل ماهی مشروب می‌خورد، مثل ملوانان فحش می‌دهد (به همه، حتی بچه‌ها)، و حتی یک بار دزدی کرده است. او با مشکل قمار هم دست و پنجه نرم می‌کند، و به یک فاحشه باردار (با بازی نائومی واتس) علاقه دارد. اما وقتی همسایه جدیدش (با بازی ملیسا مک‌کارتی) و پسر جوانش، الیور (با بازی جیدن لیبرهر) در خانه کناری نقل مکان می‌کنند، ونسنت ناخواسته وارد زندگی آن‌ها می‌شود و نقش پرستار بچه و الگوی مردانه موقتی را برای پسر بچه ایفا می‌کند. اما الیور بچه معمولی نیست. با از هم پاشیدن خانواده‌اش - به دلیل طلاق تلخ والدینش - او بچه‌ای پیچیده و واقع‌گراست که به دنبال یک بزرگسال پیچیده است تا به او در درک دنیا کمک کند. و در وینسنت، او چیزی فراتر از یک بزرگسال شکست‌خورده را می‌بیند که دیگران می‌بینند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دوستی وینسنت و الیور صحبت کنند. چه چیزی آن‌ها را به هم جذب می‌کند؟ از هم چه چیزی یاد می‌گیرند؟
• فیلم دربارهٔ ذات نیک‌خواهی یک فرد چه می‌گوید؟ چه چیزی باعث می‌شود کسی فرد «خوبی» باشد؟ آیا می‌توان وینسنت را الگوی مناسبی دانست؟
• فیلم چگونه نوشیدن الکل و سیگار کشیدن را به تصویر می‌کشد؟ آیا پیامدهای واقع‌گرایانه‌ای برای هر دو دارد؟
• سن د وینسنت تصویری غم انگیز از طلاق والدین الیور به تصویر می کشد. او چگونه با این موضوع کنار می آید؟ این اتفاق چگونه بر او و مادرش تاثیر گذاشته است؟

والدین باید بدانند که اگرچه سنت وینسنت دوستی بعید به نظر می‌رسد و بسیار جذاب را بین مردی بداخلاق و خشن به نام وینسنت (با بازی بیل موری) و همسایه جدیدش، پسری به نام الیور (با بازی جیدن لیبرهر) بررسی می‌کند، اما کاملاً دلنشین یا مناسب کودکان نیست. وینسنت مردی ناقص و عصبانی است که اغلب در حضور الیور فحش می‌دهد (از کلمات نامناسب مانند «s--t» و «a--hole» و غیره، به علاوه استفاده از «f--k»)، او را به مکان‌های نامناسب برای کودکان (مثل بار) می‌برد و به طور کلی مرزهای مراقبت‌های کودکانه را به چالش می‌کشد. انتظار صحنه‌های زیادی را داشته باشید که در آن شخصیت‌ها سیگار می‌کشند، الکل مصرف می‌کنند (گاهی رانندگی در حالت مستی) و رابطه جنسی دارند (بیننده چیزی فراتر از زنی که در لباس زیر روی مردی نشسته است، نمی‌بیند). همچنین درگیری بین بچه‌ها وجود دارد که با خون‌دماغی پایان می‌یابد و طلبکارانی که می‌خواهند کسی را اذیت کنند. والدین الیور به تلخی از هم جدا شده‌اند. برای اطلاع از فیلم‌های خانوادگی بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

در مورد کمدی‌های دوستانه، نکته این است که شما باید به هر دو طرف به‌طور جداگانه اهمیت بدهید، و همچنین به دوستی مرکزی آن‌ها، تا موفق باشند. اگر یکی از این دو را از دست بدهید، فیلمی خواهید داشت که ممکن است موقتاً لذت‌بخش باشد، اما در نهایت فراموش‌شدنی است. اما سنت وینسنت فراموش‌نشدنی است. این فیلم با یک گروه بازیگران قوی به رهبری موری، که حتی از بازی‌های درخشان قبلی خودش هم بهتر است، و داستانی که سرگردان اما جذاب است و به‌نوعی طلاق، آلزایمر و قمار در مسابقات اسب‌دوانی را به هم پیوند می‌دهد، فیلمی است که مثل یک موسیقی جاز خوب، سرگیجه‌آور و تکان‌دهنده است. ما به وینسنت اهمیت می‌دهیم، چون موری او را به‌اندازه‌ای واقعی نشان می‌دهد، باوجود بی‌پروایی‌اش، و به الیور اهمیت می‌دهیم، چون لیبرهر، با کمک فیلمنامه‌ای که جسارت آن را دارد تا یک کودک را چندبعدی نشان دهد، تلاش می‌کند تا او را با شخصیت و انواع احساسات پیچیده‌اش به تصویر بکشد.در سراسر این فیلم، پیامی درباره قضاوت وجود دارد. یا بهتر است بگوییم، قدرت دگرگون‌کننده رها کردن قضاوت. چه چیزی یک فرد را خوب می‌کند؟ اینکه قبض‌ها را پرداخت می‌کند؟ ظاهری آراسته دارد؟ چمن‌ها را کوتاه می‌کند (یا حتی چمن دارد)؟ اگرچه فیلم در برخی مواقع باورپذیری را به چالش می‌کشد (و صبر مخاطب را) با نشان دادن کارهای بدتر و ظالمانه‌تر وینسنت (صحنه‌ای در بانک در مورد برداشت اشتباه را ببینید)، با این حال به‌طور قوی و قدرتمند، هرچند به‌طور نامنظم، استدلال می‌کند که افراد را همان‌طور که هستند بپذیریم و هدایایی را که با میل و رغبت ارائه می‌دهند، با وجود فداکاری‌ها و هزینه‌های شخصی، قبول کنیم.