بهشت

اف بی آی مامور آدری پارکر (امیلی رز) به هون، مین فرستاده می‌شود تا یک مرگ مرموز را بررسی کند؛ وقتی به آنجا می‌رسد، او حتی اسرار بیشتری را کشف می‌کند. در این شهر ماهیگیری ظاهرا آرام، اتفاقات عجیبی رخ می‌دهد—اتفاقات که به نظر می‌رسد قوانین طبیعت و فیزیک را نقض می‌کنند. و موارد بیشتری وجود دارد: پارکر، یتیم، متوجه می‌شود که یک افسانه محلی در مورد یک قتل حل نشده سال‌ها قبل ممکن است سرنخی برای گذشته خود او باشد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد مسائل ماوراءالطبیعه صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید اتفاقاتی که در این داستان رخ می‌دهد، می‌تواند در زندگی واقعی هم اتفاق بیفتد؟ آیا فکر می‌کنید نیروهای پنهانی در کار هستند؟
• چرا فکر می‌کنید برنامه‌های زیادی در مورد افرادی که رویدادهای ماوراءالطبیعه غیرقابل توضیح را بررسی می‌کنند وجود دارد؟ آیا بینندگان می‌خواهند به ماوراءالطبیعه اعتقاد داشته باشند؟
• چه چیزی ترسناک‌تر است: صحنه‌های خشونت‌آمیز یا صحنه‌های وهم‌آور؟ چرا؟

والدین باید بدانند که این مجموعه علمی-تخیلی بر اساس داستان کوتاه استیون کینگ، کلرادو کید، وهم‌آور و سرشار از راز و رمز ماوراء الطبیعه است، اما خشن نیست. ماموران پلیس اسلحه حمل می‌کنند و گاهی آن را بیرون می‌کشند، اما به ندرت از آن استفاده می‌کنند. و شخصیت‌ها در شرایط مرموز می‌میرند، اما اجسادشان فقط به‌طور مختصر نشان داده می‌شود. سکس و فحش‌ها ملایم هستند (اصطلاحی مثل «خر» تقریبا قوی‌ترین کلمه‌ای است که در این مجموعه به کار می‌رود) و نوشیدن الکل و مصرف مواد مخدر موضوعیت ندارند. شخصیت اصلی یک الگوی زنانه شجاع است.

در این سریال که یادآور پرونده‌های ایکس است، مأمور ویژه‌ای وارد ماجراهایی عجیب و غریب می‌شود که توضیح منطقی ندارند و او مصمم است تا به ریشه‌ی آن‌ها پی ببرد. این فرمول تکراری است، اما به دلیل کارایی‌اش بسیار رایج است. دیالوگ‌ها جذاب و گیرا هستند و پارکر با هر دو همکارش، نیتن (لوکاس برایانت)، پلیس محلی، و دوک (اریک بالفور)، که به طرز شگفت‌آوری خوش‌رفتار است، هماهنگی خوبی دارد.اما این نوع نمایش با داستان‌سرایی زنده می‌شود و نه با بازیگری، و این یعنی نویسندگان ممکن است با چالش سختی در خلق مرموزیت‌های بیشتر و بیشتر در این شهر کوچک روبرو شوند. در پرونده‌های ایکس، مأموران می‌توانستند به سراسر جهان سفر کنند تا موارد عجیب را بررسی کنند، اما ساختار هیون به این معنی است که پارکر در هیون گیر افتاده است. کل هدف نمایشی مثل هیون، مرموزیت‌های تقریباً باورپذیر است، بنابراین محدود کردن آن به یک شهر کوچک می‌تواند باعث شود که نمایش در محدوده حتی نیمه‌قابل‌باور بودن باقی بماند.