دونده هزار تو ۲

در فیلم "ماز رانر: محاکمات اسکورچ" که بلافاصله پس از پایان قسمت قبلی، "ماز رانر"، ادامه پیدا می‌کند، توماس (دیلن اوبرایان)، ترزا (کایا اسکودلاریو)، نیوت (تاماس برودی-سانگستر)، مینهو (کی هونگ لی) و دیگر اعضای بازمانده گلاید تحت حفاظت جنسن (آیدان گیلن) قرار می‌گیرند که به آنها قول می‌دهد از شر سازمان WCKD که آنها را در ماز اسیر کرده بود، در امان هستند. بچه‌ها با نوجوانان دیگری از مازهای دیگر ملاقات می‌کنند و با کمک دوست جدیدشان، آریس (جیکوب لافلند)، متوجه می‌شوند که همه چیز آنطور که به نظر می‌رسد نیست، بنابراین از کنترل جنسن فرار می‌کنند. آنها دوباره در حال فرار هستند و با خورخه (جیانکارلو اسپوزیتو)، رهبر یک جامعه سرکش و برندا (روسا سالازار)، نوجوان شجاع تحت سرپرستی او، تیم تشکیل می‌دهند تا "دست راست"، یک گروه مقاومت زیرزمینی مرموز را پیدا کنند که ظاهرا کودکان ایمن را نجات می‌دهد و آنها را در یک منطقه امن قرار می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد محبوبیت داستان‌های خشن و پادآرمان‌شهری که برای نوجوانان نوشته می‌شوند، صحبت کنند. تاثیر خشونت در این داستان‌ها چیست؟ آیا دیدن خشونت متفاوت از خواندن آن است؟ آیا مواجهه با رسانه‌های خشن، حساسیت کودکان را نسبت به خشونت کاهش می‌دهد؟
• این داستان دختران و زنان زیادی ندارد. فکر می‌کنید شخصیت‌های زن چگونه به تصویر کشیده شده‌اند؟ آیا آنها را الگوهایی مناسب می‌دانید؟
• آیا این فیلم اقتباسی وفادارانه از کتاب بود؟ چه تفاوت‌هایی را دوست داشتید و کدام صحنه‌های کتاب را از دست دادید؟
• چه شخصیت‌هایی می‌توانند الگو باشند؟ چه ویژگی‌های شخصیتی را نشان می‌دهند؟

والدین باید بدانند که "مaze runner: Scorch Trials" دومین فیلم از سه‌گانه Maze Runner است که بر اساس رمان پرفروش جیمز دشنر برای جوانان نوشته شده است. این فیلم می‌تواند برای نوجوانان (و بزرگسالان) که با سری کتاب‌ها آشنا هستند و همچنین طرفداران دیلن اوبرایان (بازیگر سریال Teen Wolf شبکه MTV) جذاب باشد. همانند فیلم اول، خشونت مسئله اصلی است و شخصیت‌ها تعقیب می‌شوند، به سمت آنها شلیک می‌شود، توسط موجودات زامبی‌مانند زخمی می‌شوند و غیره. تعداد زیادی در نتیجه تیراندازی‌ها، انفجارها و حتی یک زخم خودکشی (خودکشی خارج از تصویر اتفاق می‌افتد، اما صدای شلیک شنیده می‌شود) کشته می‌شوند. این قسمت نسبت به فیلم قبلی حاوی کلمات تند و تیز بیشتری (کمتر "shank" و بیشتر "s--t"، "son of a bitch"، "dumbass" و غیره) است و همچنین کمی بیشتر رمانتیک است - دو شخصیت حتی یکدیگر را می‌بوسند (در آن زمان کمی مست هستند) - اگرچه این موضوع در این فیلم به اندازه سری Divergent یا The Hunger Games برجسته نیست. همانند فیلم اول، موضوعاتی مانند دوستی، شجاعت و کار تیمی در اینجا نیز وجود دارد.

توماس، اُبراین بار دیگر در این دنباله پرهیجان و وفادارانه فیلم "دونده هزارتو" جذاب و مصمم است. طرح داستان و توسعه شخصیت‌ها به اندازه فیلم اول جذاب نیستند (معمولاً این موضوع که بیدار شوید و هیچ ایده‌ای نداشته باشید که چرا در جایی گیر افتاده‌اید، بسیار جذاب است)، اما این موضوع در مورد داستانی که شخصیت‌های اصلی آن بیشتر در حال فرار هستند، قابل انتظار است. بین مبارزه با مردان مسلح و موجودات زامبی‌مانند وقت زیادی برای کاوش در احساسات درونی این شخصیت‌ها وجود ندارد. اما چند مکالمه تأمل‌برانگیز شیرین بین توماس و گروهش و همچنین بین توماس و دوست جدیدش، برندا وجود دارد که با شجاعت و آسیب‌پذیری دختر خوبی را به تصویر می‌کشد.متاسفانه با معرفی شخصیت‌های جدیدی مثل روسا و خورخه، تمرکز کمتری روی شخصیت‌های محبوب طرفداران، نیوت و مینهو وجود دارد و شخصیت ترزا به کلیشه‌ی دختر غمگین و پر راز و رمزی تقلیل پیدا کرده است. اگرچه صحنه‌های اکشن نفس‌گیر هنوز هم به خوبی اجرا شده‌اند (و در چند مورد، واقعاً اضطراب‌آور هستند)، اما واقعاً شخصیت‌ها بودند که فیلم اول را اینقدر لذت‌بخش کرده بودند. در حالی که این قسمت میانی داستان، به اندازه‌ی کافی رمز و راز و پیچیدگی دارد که طرفداران را خوشحال کند، اما شروع به شبیه شدن به هر فیلم نوجوانانه‌ی دیگری در ژانر دیستوپیا کرده است. حتی تنش بین توماس و صدراعظم بی‌رحم WCKD که با بازی سرد و پرقدرت پاتریکیا کلارکسون به تصویر کشیده شده، شبیه همان کشمکش‌های کتنیس-برابر-اسنو یا تریس-برابر-جنین متیوز است.