جزیره سگ‌ها

در جزیره سگ‌ها، آنفولانزای سگ‌ها ژاپن آینده‌نگر را در هم کوبیده است و شهردار مستبد کوبایاشی (با صدای کونیشی نومورا) تصمیم می‌گیرد همه سگ‌ها را به جزیره زباله تبعید کند، شروع با سگ وفادار پسرش آتاری، اسپاتس (لیو شرایبر). مدتی بعد، آتاری (کویو رنکین) با یک هواپیمای کوچک در جزیره سقوط می‌کند تا حیوان خانگی محبوبش را پیدا کند. در عوض، او با یک گروه سرگردان از پنج سگ ملاقات می‌کند: رکس (ادوارد نورتون)، کینگ (باب بالابان)، باس (بیل موری)، دوک (جف گلدبلوم) -- همه آنها در خانه‌هایی با انسان‌ها زندگی می‌کردند -- و رئیس (برایان کرانستون)، که عمدتا ولگرد بود. در حالی که آنها به دنبال اسپاتس می‌گردند، رئیس به آرامی شروع به پیوند با آتاری می‌کند. در همین حال، یک دانش‌آموز تبادل فرهنگی به نام تریسی واکر (گرتا گرویگ)، که در روزنامه مدرسه‌اش کار می‌کند، سعی می‌کند توطئه‌ای دولتی علیه سگ‌ها را افشا کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد استفاده از خشونت در فیلم جزیره سگ‌ها صحبت کنند. چه میزان خشونت به نمایش گذاشته شده و چه میزان آن القا شده است؟ آیا هدف از نمایش خشونت، ایجاد احساس ناخوشایندی است یا هیجان؟ تاثیر خشونت در رسانه‌ها بر کودکان چیست؟
• همکاری گروهی چگونه به شخصیت‌های فیلم جزیره سگ‌ها در رسیدن به هدفشان کمک کرد؟ وقتی عضو یک تیم هستید، چگونه به موفقیت تیمتان کمک می‌کنید؟
• ترِیسی واکر الگوی مناسبی است؟ چرا یا چرا نه؟
• آندرسون به وضوح در خلق دنیای فیلم و انتخاب‌هایش در به تصویر کشیدن شخصیت‌های آسیایی دقت زیادی به خرج داده است، اما برخی ممکن است آن را به دلیل آنچه می‌تواند به عنوان کلیشه‌سازی و «منجی سفیدپوست» تلقی شود، مورد انتقاد قرار دهند. نظر شما در مورد انتخاب‌های آندرسون/فیلم در این زمینه چیست؟

والدین باید بدانند که جزیره سگ‌ها یک فیلم انیمیشن خلاقانه استاپ-موشن از وس اندرسون است که پیش از این فیلم آقای فاکس شگفت‌انگیز را کارگردانی کرده است. این فیلم کمی بیشتر از فیلم قبلی وی دارای محتوای بحث‌برانگیز است. سگ‌ها با هم می‌جنگند (که به صورت یک ابر دود با اندام‌هایی که در آن ظاهر و ناپدید می‌شوند، نشان داده می‌شود) و ما شاهد جراحت سگ‌ها و انسان‌ها و مقداری خون و صحنه‌های انیمیشنی هستیم. برخی از سگ‌ها دندان‌هایی دارند که مانند گلوله شلیک می‌کنند و منفجر می‌شوند. یک سرآشپز سوشی ماهی‌های زنده و در حال حرکت را برای وعده غذایی خرد می‌کند. شخصیت‌های فرعی می‌میرند، اسکلت سگ‌ها نشان داده می‌شود و لحظاتی با تصاویر ترسناک و/یا ناخوشایند وجود دارد (همراه با صحبت در مورد خودکشی). انتظار مراجعاتی به سگ‌های در فصل جفت‌گیری و جفت‌گیری را داشته باشید؛ باسن یک مرد انسان در حالی که از حمام خارج می‌شود، دیده می‌شود. زبان فیلم شامل کلمات "son of a bitch" و "bitch" (در اشاره به سگ ماده) و "damn it" است. زنی در بار نشسته و نوشیدنی‌هایی مقابل او است و یک شخصیت فرعی لوله سیگار می‌کشد. برخی از کودکان ممکن است با عدم ترجمه بیشتر گفتگوهای ژاپنی فیلم گیج شوند، اما داستان کاملاً واضح است (اگرچه بحث‌هایی در مورد مصادره فرهنگی احتمالی را برانگیخته است). این یک فیلم شگفت‌انگیز است، اما احتمالاً برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

وس اندرسون در نهمین فیلم بلند خود (دومین انیمیشن استاپ‌موشن) به اوج خلاقیت و شگفتی‌های خود می‌رسد و در عین حال، دقت و جزئیات بی‌نظیرش را حفظ می‌کند. جزیره سگ‌ها، که اگر بلند بگوییدش، شبیه «دوست دارم سگ‌ها» به نظر می‌رسد، احتمالاً اولین فیلمی است که اندرسون در آن با مسائل سیاسی، توطئه‌ها و افراد محروم و طردشده جامعه سر و کار دارد، اما همه این موضوعات به‌خوبی در دنیای فیلم‌هایش جای می‌گیرند. او بارها متهم به اغراق در بامزه بودن شده، اما به‌وضوح شخصیت‌هایش را دوست دارد؛ احتمالاً با حس شوخ‌طبعی عجیب و غریب آن‌ها همراه می‌شود و می‌خندد.این فیلم به‌طور خارق‌العاده‌ای خنده‌دار است، اما کمی هم تند و تیز است، و قطعاً تلخ و شیرین و صمیمی است. لحظات خاصی وجود دارد که قطعاً اشک را در چشمانتان جاری می‌کند، مانند زمانی که رئیس برای اولین بار یک جایزه سگ را امتحان می‌کند. آخرین فیلم استاپ‌موشن اندرسون، آقای فاکس شگفت‌انگیز، دوستانه‌تر و مستقیم‌تر بود. این فیلم دارای چشم‌اندازی بسیار بزرگ‌تر است و حرکات و ریتم‌های آن کاملاً منحصربه‌فرد است. ترکیب‌بندی تصاویر به‌طور حتم شگفت‌انگیز است؛ درست مانند آثار استنلی کوبریک، هر فریم از این فیلم می‌تواند به‌عنوان یک عکس زیبا جدا شده و تماشا شود. در کل، این فیلم گنجی ناب است.