هیولای کوچک من

شیزوکو دختر نوجوانی است که به تازگی دبیرستان خود را شروع کرده‌است. او به هیچ کس و هیچ چیز جز درس‌خواندن و رسیدن به هدفش فکر نمی‌کند و اهمیت نمی‌دهد. دنیای یکنواخت شیزوکو زمانی به هم می‌ریزد که به یوشیدا هارو هم‌کلاسی و هم ردیف می‌شود. یوشیدا در همان روزهای اول مدرسه به دلیل خشونت بی‌مورد تعلیق می‌شود و شیزوکو مامور می‌شود تا جزوات کلاسی را به او برساند. هارو ابتدا شیزوکو را جاسوس می‌خواند اما کمی بعد آرام شده و او را دوست خود خطاب می‌کند. شیزوکو به او بی‌توجهی می‌کند اما معلمش او را مسئول بازگرداندن هارو می‌کند. او با بی‌میلی این ماموریت را به عهده می‌گیرد اما وقتی متوجه می‌شود که افرادی اطراف هارو هستند و با جمله ی ما دوست تو هستیم از او سواستفاده می‌کنند نسبت به او کنجکاو می‌شود و در نهایت طاقت نیاورده و در امور او دخالت می‌کند سر افراد سواستفاده‌گر فریاد می‌کشد. بعد از این اتفاق هارو به شیزوکو علاقه‌مند می‌شود و به مدرسه بازمی‌گردد. شیزوکو هم کم‌کم به او علاقه‌مند می‌شود اما دنیاها و آرزوهای آنا بسیار متفاوت است و حال باید یاد بگیرند چطور با یکدیگر رفتار کنند.

• شما می‌توانید درباره‌ی چالش‌هایی که فرزندتان در مدرسه یا اجتماع در روابطش دارد صحبت کنید: آیا دوست پیدا کردن برایت سخت است ؟ چرا؟ از کجا متوجه می‌شوی که یک رابطه دوستانه سالم یا ناسالم است؟ تا به حال با چه چالش‌هایی روبه‌رو شدی؟ برای حل آن چه کرده‌ای؟ نظرت درمورد دوستان مجازی ناتسومه چیست؟ خلاصه: چرا انسان‌ها به دوست احتیاج دارند؟

هیولای کوچک من انیمه‌ای سریالی محصول سال 2012 کشور ژاپن است که در 13 قسمت منتشرشده‌است. ژانر عاشقانه میان نوجوانان به خصوص دختران طرفداران زیادی دارد و مانگاکاهای ژاپنی در خلال داستان‌ نکات خوبی را در مورد زندگی به مخاطب منتقل می‌کنند. این اثر حاوی این پیام برای نوجوان است که باید برای شروع یک رابطه دوستانه حقیقی پاپیش بگذارند و برای نگهداری آن تلاش موثری داشته‎‌باشند. این پیام سرراستی است که نوجوان می‌تواند آن را دریافت کند اما پیامی غیرمستقیم هم برای والدین وجود دارد. خانواده اولین بستری است که کودک در آن مهارت‌های اجتماعی را می‌آموزد و سپس آن را در اجتماع به کار می‌بندد. هارو و شیزو هر دو در خانواده‌ای رشد کردند که می‌توان لفظ نابه‌سامان را برای آن به کار برد. شیزو کاملا از ارتباطات اجتماعی بریده شده و هارو ملتمسانه دنبال رابطه‌ای است که در آن طرد نشود. آنها عشق کافی و صحیح از خانواده خود دریافت نکرده‌اند به همین دلیل در نوجوانی که فصل برداشت زحمات خانواده است چیزی برای ارائه نداشتند و صفر و صد را خودشان باید یادمی‌گرفتند و امتحان می‌کردند. والدین می‌توانند فرزندان خود را از کودکی در موقعیت‌های متفاوت و متعددی برای برقراری ارتباط با همسالان خود قرار دهند تا کودک خود به صورت مستقیم با چالش‌ها دست و پنجه نرم کند  به شناخت صحیحی از احساسات خود و دیگران برسد و با راهنمایی والدین خودش را برای ورود به اجتماع آماده کند. در این صورت ( البته  نکات و مولفه ‌های تاثیرگذار دیگری هم وجود دارد)می‌توانیم به فرزندمان اعتماد کنیم که دوستان خوبی برای خود انتخاب می‌کند، احساسات خود را مدیریت می‌کند و در صورت بروز مشکل با شما یا فردی عاقل مسئله را طرح کرده و راهنمایی می‌گیرد. خلاصه: خانواده بستری برای آماده‌کردن انسان‌ها برای تمرین و یادگیری چگونگی ایجاد و نگهداری رابطه است.