خیابان وافل

جیم آدامز (جیمز لافریتی) علی‌رغم اینکه در اصل آدم خوبی بود، اما در برابر فشارهای کاری تسلیم شد و به اعمال غیراخلاقی رایج در دنیای مالی دهه ۲۰۰۰ تن داد و شش سال را صرف «قانع کردن مردم برای از دست دادن پولشان» کرد. وقتی ماهیت نامطمئن سرمایه‌گذاری ۲۰۰ میلیون دلاری که ترتیب داده بود، علنی شد، شرکتش او را قربانی کرد تا آبروی خود را حفظ کند. جیم که آماده شروع زندگی خانوادگی با همسرش بود، به دنبال کار «شرافتمندانه» بود و به عنوان پیشخدمت در یک رستوران وافل مشغول به کار شد. فیلم وافل استریت، که از کتاب او در مورد این تجربه اقتباس شده، داستان مرد خوبی را روایت می‌کند که مجهز به مدرک MBA و استعدادی در اعداد است و وارد دنیای کارگری می‌شود. او هر روز صبح از خانه زیبایش با ماشین آئودی کروکش بیرون می‌آید تا وافل سرو کند، توالت‌های گرفته را تمیز کند و یاد بگیرد که با همه مشتریان، صرف نظر از عجیب یا ناخوشایند بودن آنها، با ادب و صبر و حوصله رفتار کند. او که به خرید حق امتیاز رستوران علاقه‌مند است، برای واجد شرایط شدن، باید هزار ساعت کار کند، بنابراین شیفت‌های دوگانه کار می‌کند و ماشین و خانه‌اش را می‌فروشد. وقتی فرصت خرید را از دست می‌دهد، متوجه می‌شود که دوست جدیدش، آشپز گریل (دنی گلاور)، و مشتریان زیادی که در رستوران ملاقات کرده، چیزهای زیادی به او آموخته‌اند. این موضوع الهام‌بخش او می‌شود تا از مهارت‌های مالی خود برای کمک به کسانی که به پول نیاز دارند، استفاده کند، نه کسانی که پول زیادی دارند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه‌ی نمایش اقدامات جیم به عنوان یک سرمایه‌گذار در خیابان وافل صحبت کنند که نشان‌دهنده‌ی اقدامات قانونی اما غیراخلاقی بسیاری از افراد در دنیای مالی اوایل دهه‌ی ۲۰۰۰ است. اکنون می‌دانیم که چنین اقداماتی، هرچند قانونی اما غیراخلاقی، نقش بزرگی در فروپاشی مالی اقتصاد جهانی در سال ۲۰۰۸ داشته است. چگونه احساس گناه جیم در مورد اقداماتش زندگی‌اش را تغییر می‌دهد؟
• آیا باور دارید که پول می‌تواند افراد را به انجام کارهایی وادارد که در غیر این صورت انجام نمی‌دادند؟ چرا یا چرا نه؟
• در حالی که داستان‌های زیادی از فقیر به ثروتمند شدن وجود دارد، داستان‌های ثروتمند به فقیر شدن کمتری وجود دارد. چرا فکر می‌کنید اینطور است؟

وافل استریت، اقتباسی از کتاب خاطرات جیمز آدامز در سال ۲۰۱۰، داستان واقعی یک جوان باهوش و فارغ‌التحصیل MBA را روایت می‌کند که در برخی از فعالیت‌های نامطلوب وال استریت شرکت داشت، مسئولیت اشتباهات شرکتش را بر عهده گرفت و در نهایت به عنوان پیشخدمت در یک رستوران وافل، رستگاری خود را یافت. شاید این فیلم برای کودکان جذابیتی نداشته باشد، اما به جز استفاده‌های اندک از کلماتی مانند «موفو»، «جهنم» و «بی‌شرم»، محتوای نامناسبی در آن وجود ندارد. در فیلم به مواردی از روابط جنسی و ماری‌جوآنا اشاره شده و شخصیت‌ها سیگار می‌کشند و الکل مصرف می‌کنند. آدامز با آموختن درس‌های زیادی در مورد اخلاق، تجارت، اقتصاد، مردم و زندگی، شخصیتی دوست‌داشتنی می‌شود و شاید به عنوان یک داستان هشداردهنده در مورد جذابیت‌ها و خطرات ثروت‌اندوزی و قدرت دگرگون‌کننده انجام کارهای نیک، مورد توجه قرار گیرد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

خیابان وافل غرق در شربت دوستانه است. جیمز لافری هم جدی و هم بامزه است، به عنوان یک آدم بامزه ریاضی که عاشق امور مالی است، اما به حدی تحت فشار است تا اهداف غیرمنطقی شرکتش را برآورده کند که دست به حرکات غیراخلاقی می‌زند که باعث شرمندگی شرکت می‌شود و در نهایت اخراج می‌شود. مردی که ۵۰،۰۰۰ دلار برای کسب دو مدرک تحصیلی در رشته تجارت هزینه کرده، متوجه می‌شود که تحصیلات عالی در مقابل دانشی که یک آشپز سابق زندان به او در مورد تجارت و زندگی می‌آموزد، هیچ ارزشی ندارد. گلاور به عنوان آشپزی که ۲۷ سال در زندان بوده و حالا لحظه‌ای را با بی‌صداقتی یا احساس ناراحتی برای خودش هدر نمی‌دهد، شادمان است. جولی گونزالو نیز به عنوان همسر حامی جیم، جذاب است. پیامی که در این فیلم وجود دارد، این است که زندگی صادقانه و بخشندگی، معنا و مفهوم بیشتری نسبت به انباشت ثروت عظیم به بهای از دست دادن احترام به خود دارد، و این پیام می‌تواند برای والدینی که تلاش می‌کنند تا فرزندانی سخاوتمند و سخت‌کوش تربیت کنند، الهام‌بخش و تاثیرگذار باشد.