سفر ماجراجویانه به مدرسه دولتی

لایم (با بازی دنیل دوهنی) دنبال «تجربه‌هایی در مدرسه‌ی دولتی» است. او حدوداً ۱۸ ساله است، باهوش است و توسط مادر کنترل‌گرش، کلر (با بازی جودی گریر) در خانه آموزش دیده است. لایم از آزار و اذیت، مواد مخدر، گروه‌های خلافکار و همکلاسی‌هایی که ظاهراً ضریب هوشی پایینی دارند، محافظت شده، اما از داشتن دوستان و تجربه‌ی عشق نیز محروم بوده است. کلر آموزش لایم را به اولویت خود تبدیل کرده و برنامه‌ریزی کرده که او در آزمون معادل دبیرستان نمره‌ی عالی بگیرد و سپس همراه او به دانشگاه کمبریج برود تا نجوم بخواند. اما وقتی لایم به راحتی از آزمون می‌گذرد، دختری جذاب به نام آناستازیا (با بازی شیوون ویلیامز) که یک پا دارد، توجه او را جلب می‌کند و لایم بلافاصله شیفته‌ی او می‌شود. او همه‌ی پاسخ‌های درست خود را پاک می‌کند و مادرش را مجبور می‌کند تا او را در مدرسه ثبت‌نام کند. مدیر مدرسه فقط در صورتی می‌تواند لایم را ثبت‌نام کند که او جای دانش‌آموزی به نام ماریا که به دلیل بیماری غیبت دارد، را بگیرد. لایم از کارت شناسایی دانشجویی ماریا استفاده می‌کند، وقتی اسم ماریا در کلاس خوانده می‌شود، «حاضر» جواب می‌دهد و کلاس‌ها و پروژه‌های نیمه‌تمام او را بر عهده می‌گیرد. این بخش از فیلم کمی حال و هوای ابسورد دارد. لایم آنقدر از مادرش فاصله می‌گیرد که دختری را می‌بوسد، بعد او را از دست می‌دهد و سپس می‌فهمد که احتمالاً او دختر مناسبی برایش نبوده است.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره‌ی اثر طنزآمیزی که مادر در «ماجراجویی‌هایی در مدرسه‌ی عمومی» ایجاد می‌کند صحبت کنند؛ مادری که می‌خواهد بیش از حد به پسرش نزدیک باشد، اما در عین حال می‌خواهد او بزرگ شود و موفق و خوشحال باشد. گاهی اوقات به نظر می‌رسد که خودش می‌داند دارد زیادی پیش می‌رود. چه مواقعی هستند که او این موضوع را زودتر تشخیص نمی‌دهد؟
• لیام سرانجام به چه دلیل آنقدر از مادرش عصبانی می‌شود که در اتاقش را دوباره نصب می‌کند؟ مادرش چگونه مرزهای معمول بین والدین و فرزندان بالغ در حال رشد را زیر پا می‌گذارد؟
• آیا کسی را می‌شناسید که در خانه آموزش دیده باشد؟ مزایا و چالش‌های یادگیری در خانه چیست؟

ماجراهای مدرسه عمومی، نگاهی طنزآمیز دارد به زندگی یک دانش‌آموز سال آخر دبیرستان باهوش که در خانه تحصیل می‌کند و بیش از حد مورد توجه مادرش قرار گرفته است. او اگرچه مادر کنترل‌گر خود را دوست دارد، اما آرزو دارد به آرامی از او فاصله بگیرد. او اصرار دارد که به مدرسه عمومی برود، جایی که از نظر مادرش "موسسه‌ای با انتظارات پایین" است و دختران جذاب می‌توانند او را از هدفش که تحصیل در رشته ستاره‌شناسی در دانشگاه کمبریج است، دور کنند. مادرش به او فحش یاد می‌دهد (در فیلم کلماتی مانند "کـس، "و" پـوسی "و" کس‌خـور "شنیده می‌شود)، الکل به او می‌دهد، با او ماری‌جوآنا مصرف می‌کند، او را به استفاده از کاندوم تشویق می‌کند و او را به یک مهمانی برادری می‌برد تا سال‌های انزوا و بی‌گناهی را جبران کند. او موفق می‌شود اجتماعی‌تر شود و حتی دختری را ببوسد. اما دوست‌پسر دختر به او مشت می‌زند. اگرچه فضای کلی فیلم شوخ‌طبعانه است، اما به خطرات ناشی از الکل، مواد مخدر و روابط جنسی در میان نوجوانان بی‌مسئولیت نیز اشاره دارد.

این متن یک قطعه‌ی جذاب و خنده‌دار است که همانقدر که شما را می‌خنداند، ممکن است آزار دهد. «ماجراجویی در مدرسه‌ی عمومی» مادری را ستایش می‌کند که تمام عشق و وجود خود را برای تربیت فرزند خوبی به تنهایی وقف کرده است، اما همچنین اذعان می‌کند که چقدر چسبنده و بیش از حد محافظه‌کار است. جودی گریر به‌درستی کلر را هم نگران و هم دوست‌داشتنی به تصویر می‌کشد و به ما نشان می‌دهد که چگونه نیت‌های خوب او گاهی فراتر از مرزهای عقلانیت می‌روند، اما همچنین توضیح می‌دهد که چرا کلر هنوز هم اغلب در بخش بهتری از فرزندپروری قرار دارد. بازی دانیل دوهنی به‌عنوان لیام که کمی در خود فرو رفته، دست و پا چلفتی و ماجراجو است، بسیار عالی است. ادای احترام به بازی او این است که ما واقعا لیام را در حال رشد و بالغ شدن در طول فیلم می‌بینیم. نوجوانان ممکن است همزمان هم از او بیزار شوند و هم برایش هورا بکشند.