با من تماس بگیرید

کولت (کیرا سجویک) بعد از تغییر زندگی‌اش با کمک کتاب خودیاری به نام «به من برس» از زندان آزاد می‌شود. او با خواهرزاده‌اش، ایو (الیزابت هنستریج) ملاقات می‌کند و بعداً با افسر پلیس عصبی و تندخو، ولفی (تاماس جین) تصادف می‌کنند. افراد زیادی از جمله یک رپر (نلی) و یک قاتل (دیوید اوهارا) هم تحت تأثیر این کتاب قرار گرفته‌اند، و یک نویسندهٔ مشتاق که به عنوان خبرنگار شایعات کار می‌کند، راجر (کوین کانولی) از طرف رئیس سختگیرش (سیلوستر استالونه) مامور می‌شود تا نویسندهٔ گوشه‌گیر کتاب (تام برنجر) را پیدا کند. اما آیا آوردن او به انظار عمومی تمام کارهایی که کرده را از بین می‌برد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم Reach Me صحبت کنند. این خشونت چه نقشی در فیلمی با موضوع رشد شخصی دارد؟ آیا می‌شد بدون این خشونت هم داستان را روایت کرد؟
• چرا کتاب‌های خودیاری محبوب هستند؟ آیا واقعاً مفید هستند؟
• نویسنده کتاب چرا مایل بود ناشناس بماند؟ چرا خبرنگاران اینقدر مشتاق افشای هویت او هستند؟
• فیلم سیگار کشیدن را چگونه به تصویر می‌کشد؟ آیا پیامدهای واقع‌گرایانه‌ای دارد؟

والدین باید بدانند که فیلم Reach Me یک درام کمدی است در مورد تاثیری که یک کتاب خودیاری بر گروهی از افراد دارد. یکی از شخصیت‌ها افسر پلیس تندخو و عصبی است که چند شخصیت را با شلیک گلوله می‌کشد یا کتک می‌زند. فریاد و دعواهای بیشتری وجود دارد، به علاوه تصادف ماشین و سگ گاز گرفته. بالای باسن یک شخصیت زن نشان داده می‌شود (شخصیت دیگر لباس زیر آشکار کننده می‌پوشد)، و زنی که نقش بازیگر را بازی می‌کند مجبور می‌شود سوتین خود را در پشت صحنه فیلمبرداری (بالای شانه‌ها نشان داده می‌شود) بردارد؛ بعداً زیر پتو بدون رضایت او لمس می‌شود (همچنین خارج از دید). در زبان فیلم از کلماتی مانند "s--t"، "t-ts"، "bitch"، "ass" و موارد دیگر استفاده شده است، و همچنین سیگار کشیدن وجود دارد - هم سیگار و هم یک سیگار جعلی (که در واقع رزماری است). جنبه خودیاری و خودبهبودی فیلم ممکن است بحث و گفتگو را بین نوجوانان و والدین برانگیزد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

جان هرزفیلد نویسنده و کارگردان (دو نفر از یک نوع، دو روز در دره، ۱۵ دقیقه) برای ساخت این فیلم از سرمایه‌گذاری جمعی استفاده کرد و احتمالاً از هر فرصتی برای پیدا کردن بازیگران فوق‌العاده‌اش استفاده کرده است. شاید او امیدوار بود با این فیلم دنیا را تغییر دهد، اما در نهایت با آشفتگی بی‌روح مواجه شد که بیشتر از جستجوی روح، آشفته‌کننده و بیشتر از تأمل، آزاردهنده است.کیفیت صدای زیر متن به ما می‌گوید که شاید همه‌ی اینها قرار بوده خنده‌دار باشد، اما هیچ چیز در اینجا خنده‌دار نیست. شاید اگر شخصیت‌ها کمی بیشتر و بهتر پرداخته می‌شدند و در موقعیت‌های عجیب و غریب قرار نمی‌گرفتند، می‌توانستند همدردی بیشتری را برانگیزند. یک پلیس همیشه در حال تیراندازی به مردم است و بعد به نزد کشیش می‌رود تا اعتراف کند. یک ویراستار به همه فریاد می‌زند و بعد به خانه می‌رود و سعی می‌کند نقاشی کند. و یک روزنامه‌نگار عاشق همان کسی می‌شود که می‌تواند به بهترین شکل به او کمک کند. حتی استعدادهای متنوع این بازیگران سخت‌کوش هم نمی‌توانند جای خالی‌های عجیب و غریب فیلم را پر کنند.