مراقب

ری برداستون (با بازی پل لِوِسک) پس از گذراندن هفت سال حبس به خاطر رانندگی برای سارقان بانک، از زندان آزاد می‌شود. در طول دوران زندان، ری با کمک کتاب‌های خودیاری و یک برنامه مشاوره تلفنی، خود را اصلاح می‌کند. هدف او پس از آزادی، ارتباط مجدد با دختر نوجوانش سِلی (با بازی آریان وینتر از سریال خانواده امروزی) و همسر سابقش لین (با بازی آنابت گیش) است. متاسفانه برای ری، سلی تمایلی به برقراری ارتباط با او ندارد و لین هم با یک دکتر قابل اعتماد خوشبخت است. در همین حال، دوست قدیمی ری، لارو (با بازی کوین کوریگن) از او می‌خواهد که برای یک سرقت آخر، راننده باشد تا خاطرات قدیمی را زنده کنند. اما ری نظرش عوض می‌شود و به عنوان سرپرست برای سفر شبانه کلاس سلی به نیواورلئان داوطلب می‌شود. از طریق یک سری اتفاقات بعید، کیف پول دزدیده‌شده در اتوبوس مدرسه پیدا می‌شود، بنابراین پلیس و لارو به دنبال ری به نیواورلئان می‌روند، جایی که سلی بین باور به بی‌گناهی پدرش و تحویل او به مقامات گیر کرده است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های فیلم صحبت کنند. آیا ری یک الگوی مثبت است؟ فیلم او را چگونه به تصویر می‌کشد؟ آیا فکر می‌کنید اعمال او او را شایسته اعتماد سالی می‌کند؟
• ری می‌گوید به‌عنوان پدر سِلی حق دارد در زندگی او حضور داشته باشد. آیا فکر می‌کنید رابطه‌ی پدر و دختری در عرض چند روز می‌تواند تغییر کند؟ ری پدر خوبی است؟
• چگونه پل لِوِسک، معروف به تریپل اچ، در مقایسه با کشتی‌گیران سرشناس دیگری که تلاش کرده‌اند در سینما بدرخشند، ظاهر می‌شود؟

والدین باید بدانند که این کمدی خانوادگی با بازی کشتی‌گیر دبلیو دبلیو ای، پل لووسک، حاوی مقداری خشونت (که برخی از آن‌ها خنده‌دار است) و الفاظ توهین‌آمیز است، اما در عین حال درس ارزشمندی در مورد رستگاری ارائه می‌دهد. خشونت شامل نمایش اسلحه و چوب، ربوده شدن و/یا بسته شدن چند شخصیت (از جمله یک دختر جوان) و شلیک گلوله (اما بدون شمارش واقعی اجساد) است. برای فیلمی با درجه سنی PG-13، الفاظ به کار رفته نسبتا ملایم هستند، اما کمبود فحش‌های صریح با اظهارات تمسخرآمیزی مانند «بازنده»، «احمق»، «ابله» و «دیوانه» جبران می‌شود. روابط پدر و دختر و همچنین ماهیت بازپروری مورد بررسی قرار می‌گیرد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

برای فیلمی با حضور یک کشتی‌گیر-بازیگر، «چَپِرون» بد هم نیست. بازیگران زیادی در نقش‌های فرعی بازی قابل قبولی دارند، به‌خصوص وینتر در نقش سالی سردرگم و رنجور و یاردلی اسمیت (صدای لیسا سیمپسون) در نقش حامی دبیرستان که مسئولیت این سفر را بر عهده دارد. کوریگن همیشه می‌تواند به‌عنوان یک گانگستر خنده‌دار حساب شود، و خوب است که ببینیم گیش، بازیگر محبوب دهه ۸۰، هنوز هم می‌تواند در فیلم‌ها در نقش مادر ظاهر شود، حتی اگر در اینجا نقش زیادی نداشته باشد.حتی خود لووِسک هم خیلی بد نیست؛ او فقط سعی می‌کند در یکی از دو نقش قابل قبول کشتی‌گیران دبلیو دبلیو ای قرار بگیرد: آدم‌هایی که به دنبال انتقام هستند (نظیر فیلم «مارین») یا مردهای ترسناکی که در واقع در مراقبت از کودکان عالی هستند (مثل دواین جانسون). مشکل این است که فیلمنامه فیلم ترکیبی تکراری از کلیشه‌های فیلم‌های خانوادگی است. فرمول نجات روز توسط بچه‌ها وجود دارد، به علاوهٔ یک مجرم سابق اصلاح‌شده که سعی می‌کند به عنوان یک پدر بی‌مسئولیت خود را نجات دهد. و البته، قسمت‌های کمدی فیزیکی فیلم «هوم الون» با خشونت ترکیب شده‌اند، مثل مجرم‌هایی که به کامیون‌های پوشک کثیف می‌خورند یا به طور کلی توسط بچه‌های جوان و تکنو‌ساوِی شکست می‌خورند. اگر این یک فیلم تلویزیونی از شبکه ABC Family بود، بخش‌بندی تکراری داستان را می‌شد به راحتی نادیده گرفت، اما با توجه به اینکه خانواده‌ها باید برای دیدن این فیلم پول بپردازند، می‌توانست و باید خیلی بهتر باشد.