جوزی و گربه‌ها

جوزی (راشل لای کوک)، وال (روساریو داسون) و ملانی (تارا رید) یک گروه موسیقی هستند که در سالن بولینگ ریوردیل اجرا می‌کنند و رویای موفقیت بزرگ را در سر می‌پرورانند. آن‌ها توسط تهیه‌کننده موسیقی، وایات فرم (الن کامینگز) کشف می‌شوند که بدون شنیدن حتی یک اجرای آن‌ها، با آن‌ها قرارداد می‌بندد. مشخص می‌شود که مهم نیست آن‌ها چطور به نظر برسند. وایات و رئیسش، فیونا (پارکر پوزی) از موسیقی پاپ فقط به عنوان پوششی برای نقشه‌شان برای تسلط بر جهان استفاده می‌کنند. آن‌ها یک سیستم از پیام‌های ناخودآگاه را تکمیل کرده‌اند که نوجوانان را مجبور می‌کند هر چیزی را که به آن‌ها گفته می‌شود، بخرند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دلایلی که نوجوانان تمایل به همرنگی با جماعت دارند صحبت کنند و اینکه چطور می‌توانند اطمینان حاصل کنند که بر اساس آنچه برای خودشان درست است، تصمیم بگیرند که چه چیزی را دوست دارند و چه چیزی را نه، و چه چیزی را می‌خواهند و چه چیزی را نه. آنها همچنین باید در مورد پیام‌هایی که همه ما در مورد خرید کردن دریافت می‌کنیم و نحوه پاسخ ما به آنها صحبت کنند.

والدین باید بدانند که بدون زبان خشن و نامناسب که باعث رده‌بندی PG-13 این فیلم شده است، مخاطب ایده‌آل این فیلم دختران ۷ تا ۱۲ ساله‌ای هستند که ممکن است از دیدن زنده شدن عروسک‌های باربی لذت ببرند و پیام وفاداری و استقلال را الهام‌بخش و توانمندساز بیابند. اما این زبان نامناسب، زمینه‌ای نامناسب برای این گروه سنی ایجاد می‌کند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

روش‌هایی وجود دارد که می‌توان به مجموعه‌های کودکانه دوران کودکی افراد ۲۰ ساله امروزی، حال و هوای پست‌مدرن داد، اما این کار نیاز به هوش و پیچیدگی فراتر از افرادی دارد که این آشفتگی را به وجود آورده‌اند. ایده آنها برای جذاب کردن مجموعه برای نوجوانان این است که یکی از شخصیت‌ها توضیح دهد که "چون من در کتاب کمیک هستم!" و نام گروه را به یک بازی کلامی دوپهلو تبدیل کنند. و درس نیمه‌جان درباره اهمیت تفکر مستقل و شرارت‌های مجموعه نظامی-صنعتی با بزرگترین آشفتگی تبلیغات در تاریخ سینما به سخره گرفته می‌شود. نسخه‌هایی از مجله ووگ وجود دارد که تبلیغات کمتری نسبت به این فیلم دارند.در این فیلم چند تا جوک بامزه وجود داره، به خصوص وقتی فیونا توضیح میده که چه اتفاقی برای ستاره‌های پاپی که با برنامه‌های اون موافق نیستند میفته (اونها در برنامه VH1's "Behind the Music" ظاهر میشن) و وقتی نامزد واقعی تارا رید، کارسون دالی، مجری MTV، سعی می‌کنه اون رو در یک صحنه بگیره و بکشه. پوزی و کامینگز همیشه قابل تماشا هستند. و موسیقی به طور شگفت‌آوری خوب، با کیفیت و گیرا است. اما پوسی‌کت‌ها خسته‌کننده هستند، به خصوص کوک بی‌روح. ما می‌دونیم که رید می‌تونه بهتر از این عمل کنه، اما با وظیفه ناسپاس ظاهر شدن به عنوان دختری که خیلی احمق است و در حمام "If You're Happy and You Know It" را می‌خواند و هر بار که دست می‌زند صابون را می‌اندازد، او وظیفه‌ای غیرممکن دارد.