کریسمسِ پر از بوسه

در فیلم «کریسمس شاد»، کایلا (با بازی کاریسا لی استیپل) نویسنده‌ای سابق در یک مجله در پالو آلتو است که ظاهراً زندگی حرفه‌ای و شخصی خود را رها کرده تا از کارلتون (دیوید او دانل، با لهجه‌ی بد بریتانیایی) مراقبت کند، که یک کارگردان لوس‌آنجلسی خودشیفته و نازپرورده است. با اینکه آن‌ها نامزد هستند، از ابتدا نشانه‌های عدم تطابق بین آن‌ها وجود دارد: او با کایلا مثل یک خدمتکار رفتار می‌کند و مدام مراسم عروسی‌شان را به تعویق می‌اندازد. آن‌ها به پالو آلتو می‌روند تا کارلتون نمایش «شکستن فندق» را روی صحنه ببرد، و مشخص می‌شود که او با یکی از رقاصان نمایش نیز رابطه دارد. وقتی کایلا که مورد بی‌توجهی قرار گرفته، به داستین (برانت داگرتی) علاقه‌مند می‌شود، کارلتون قول می‌دهد که رفتار بهتری با او داشته باشد، اما به قولش عمل نمی‌کند. در طول فیلم، کایلا مرتباً به یک غریبه‌ی عجیب و غریب، بابای نوئل خیابانی، اشاره می‌کند که او را به آرزو کردن تشویق می‌کند.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد دلایل جذب شدن یک زن خوب به مردی نه‌چندان خوب صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید شهرت و موفقیت کارلتون باعث شد که کایلا رفتارهای زشت او را در فیلم "بوسه‌های شاد" نادیده بگیرد؟»
• «به نظر می‌رسد داستین به‌عنوان شخصیتی خیالی و ساخته‌شده توسط فیلم‌نامه‌نویس، به‌عنوان یک دوست‌پسر ایده‌آل و خیالی به تصویر کشیده شده است که زنان را تحسین، احترام و حمایت می‌کند. آیا به نظرتان او واقعی به نظر می‌رسد؟»
• «کایلا مرتباً آرزوهایش را با مردی در لباس بابانوئل در میان می‌گذارد و جزئیات شخصی زندگی‌اش را به او می‌گوید، مردی که در پیاده‌رو برای جمع‌آوری کمک‌های مالی ایستاده است. آیا فکر می‌کنید واقعاً کسی این کار را انجام می‌دهد؟ آیا برای پیشبرد داستان حاضر هستید باور کنید که او این کار را می‌کند؟»

«مراقب باشید که کریسمس شاد، فیلمی تلویزیونی، داستان عشق سرنوشت‌سازی را روایت می‌کند که بین زنی که توسط نامزد مشهورش مورد توجه قرار نمی‌گیرد و آشپز مراسم نامزدی‌اش اتفاق می‌افتد. یک مرد و زن ابتدا به‌عنوان غریبه و سپس زمانی که عاشق هم می‌شوند، در حالی که لباس‌هایشان را به تن دارند، یکدیگر را می‌بوسند. زنی کوچک در دهه هفتاد زندگی‌اش، مردی بلندتر، جوان‌تر و قوی‌تر را در آسانسور زیر شاخه‌ای از گیاه مِستل‌توی (گیاهی که در فرهنگ غرب، بوسیدن زیر آن نشانه عشق است) می‌بوسد. او ظاهراً قادر به دفاع از خود نیست. مردی نامزد کرده ظاهراً با همکارش رابطه‌ای دارد. بزرگسالان شراب می‌نوشند و این کار را برای کاهش استرس خود پیشنهاد می‌کنند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.»

«موسیقی ملایم و آرام در پس‌زمینه‌ی بسیاری از صحنه‌های این فیلم جریان دارد و فقدان کامل خلاقیت در این مورد، می‌تواند به بینندگان بالقوه، همه‌ی آن چیزی را که نیاز دارند، بگوید. این فیلم، بازسازی بد و بدنوشته‌ای از داستان قدیمی دختر-با-پسر-غلط است که درست قبل از (یکی را انتخاب کنید) الف) مهمانی نامزدی ب) عروسی یا ج) سفر به جایی دور، دور، دور، با پسر مناسب ملاقات می‌کند. کارلتون مرتباً نام همه را اشتباه می‌گوید. هیچ میزان تزئینات کریسمس برای او کافی نیست، زیرا پدرش هرگز به او اجازه نداده است کریسمس را جشن بگیرد. این تقریباً تمام عمق شخصیت‌پردازی در این فیلم است.»این فیلم به‌طور کلی از بی‌کفایتی رنج می‌برد. مکانی که به‌عنوان لابی هتلی پنج ستاره انتخاب شده، به‌جز حضور بازیگران فیلم، همیشه به‌طور عجیبی خالی است. چرا کارگردان از چند عضو گروه فیلمبرداری نخواست تا در آنجا رفت‌وآمد کنند تا توهم لابی واقعی را ایجاد کنند؟ مشکلات زیادی در پیوستگی فیلم وجود دارد، واضح‌ترین آن‌ها زمانی است که کارلتون با کایلا تماس می‌گیرد و از او می‌خواهد که در تئاتر با او ملاقات کند، ظاهراً به دلیل یک مورد اضطراری کاری. در صحنه بعد، او نه در تئاتر، بلکه در اتاق هتل او حاضر می‌شود. نشانه واقعی اینکه فیلم‌سازان نمی‌دانستند چه کاری انجام می‌دهند، در یک توقف در داستان نشان داده می‌شود: کایلا می‌رود، به نامزدش برمی‌گردد، و سپس دوباره می‌رود و به نامزدش برمی‌گردد. پس چه چیزی باعث می‌شود همه فراموش کنند که داستان قرار بود چه باشد و بگویند، «آخی»؟ توله سگ‌ها! در یک صحنه، سه شخصیت در پناهگاه حیوانات دور هم جمع می‌شوند و توله سگ‌ها را در آغوش می‌گیرند. آخی.