برد برد

مایک فلاهرتی (پل جیاماتی) آدم خوبیه. یک وکیله که با مشکلات زیادی در حرفه‌اش مواجهه، و مصممه که از زنش (امی رایان) و بچه‌هاش حمایت کنه، به کشتی‌گیران دلسرد دبیرستانی که مربی‌شونه (اونها نمی‌برن) امید بده، به حرف‌های دوستش تری (باب کاناول) در مورد فراز و نشیب‌های احساسی طلاق اخیرش گوش بده، و از منافع مشتریانش محافظت کنه. با این حال، پول کمی داره، بنابراین وقتی فرصتی برای دریافت پول در ازای سرپرستی لئو (برت یانگ) - یک بازنشسته در مراحل اولیه زوال عقل - به دست میاد، مایک این نقش رو قبول می‌کنه. فکر می‌کنه که کار ساده‌ای باشه: پول رو می‌گیره اما لئو رو به یک خانه سالمندان می‌بره، جایی که ازش به درستی مراقبت می‌شه - مهم نیست که لئو چندان راضی نیست. بعد یک روز، نوه نوجوان لئو، کایل (الکس شفر)، جلوی در خونه پدربزرگش ظاهر می‌شه، مشتاقانه می‌خواد از مادر معتاد به مواد مخدرش دور بشه. اون هم یک کشتی‌گیر قهرمانه. ظاهر شدن کایل یک پیچیدگی جدیدیه که به لیست مسئولیت‌های مایک اضافه می‌شه و بر دوش خسته‌اش سنگینی می‌کنه.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های فیلم صحبت کنند. از تماشای فیلم چه چیزی به دست می‌آورید؟
• آیا شخصیت‌های این فیلم به عنوان الگو در نظر گرفته شده‌اند؟ در طول داستان چه چیزی یاد می‌گیرند؟
• فیلم در مورد دوستی‌های مردانه چه می‌گوید؟ در مورد ازدواج چه می‌گوید؟

والدین باید بدانند که این درام کمدی مستقل عالی، سرشار از حکمت است و با نگاهی تازه و بدون کلیشه، شخصیت‌هایی را در میانه‌ی زندگی و در تقاطع مسیرشان به تصویر می‌کشد. بله، الفاظ زشت و ناسزا (مثل "ف-ک" و "ش-ت" و غیره) و برخی موضوعات بزرگسالانه در آن وجود دارد، از جمله اعتیاد مادر به مواد مخدر که پسر نوجوانش را سرگردان و در جستجوی نظم و امنیت رها می‌کند. اما شخصیت‌های مثبت و محکم زیادی هم در فیلم حضور دارند که با وجود نقص‌هایشان، امید و خوش‌بینی را به شما القا می‌کنند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

کارگردان تام مک‌کارتی دقیقا می‌داند چه بگوید و چگونه بگوید؛ وین وین با اعتماد به نفس روایت می‌شود و هر لحظه‌اش لحظه‌ی بعدی را شکل می‌دهد. در اولین سکانس، مایک به نظر می‌رسد که با قدرت می‌دود و ما فکر می‌کنیم همه چیز خوب است، به وضوح این مرد در حال پیشرفت است. اما به زودی او را در حال نفس نفس زدن در گرد و غبار دونده‌های سریع‌تر می‌بینیم. در محل کار، بویلر مثل زنگ روز رستاخیز به صدا درمی‌آید. همه چیز خوب نیست. مردان این فیلم در حال مبارزه هستند و زنان هم همینطور. و اگرچه مبارزاتشان آشناست (اقتصاد، طلاق، کسالت کاری)، اما شیوه‌ی مبارزه‌شان به طرز شگفت‌انگیزی غیرمنتظره است.و این فقط به این دلیل نیست که جیماتی بدون هیچ کلیشه‌ای بازی می‌کند و رایان کار فوق‌العاده‌ای به عنوان یک همسر حامی بدون شیره‌بازی معمول انجام می‌دهد؛ بقیه بازیگران هم واقعاً عالی هستند. در بسیاری از نقاط، این فیلم می‌توانست یک مسیر شکست (یا کسالت‌بار) را انتخاب کند، اما اصلاً این کار را نمی‌کند. یک فیلم ضعیف‌تر ممکن بود که مایک طرح خود را به سمت قلمرو کمدی‌های سطحی‌تر ببرد، یا کایل آشفته با همکلاسی‌ای ارتباط برقرار کند که شادی کلیشه‌ای به زندگی‌اش بیاورد، یا تری با منشی مایک بخوابد تا خودش را از آشفتگی پس از جدایی‌اش بیرون بکشد. اما این کارها را به آماتورها و بی‌خیال‌ها بسپارید.