قسمت دوم تولد شانزده سالگی من با یک روانیِ خیلی خطرناک

اسکای راتر (لورن مک‌نایت) قهرمان نوجوان داستان، از جایی که قسمت اول فیلم به پایان رسید، در قسمت دوم با نام «شش‌دهه‌امِ ابَرروانیِ من ۲» از قانون و پدرش چارلی راتر (الکس ون) که یک قاتل زنجیره‌ای است و در یک مهمانی در اسکیت‌بازی محلی، تعداد زیادی از هم‌کلاسی‌های اسکای را کشته است، فرار می‌کند. اسکای به سراغ مادرش (مندی کریست) می‌رود که او را در بدو تولد به فرزندخواندگی سپرده و با خواهر ناتنی‌اش (کرستن پراوت) که تا به حال از وجودش خبر نداشته، آشنا می‌شود. اما دوستان قدیمی‌اش (کریس زیلکا و مت آنجل) که از کشتار جان سالم به در برده‌اند، مصمم هستند او را پیدا کنند و به خانه بیاورند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد صحت نمایش زندگی دبیرستانی در فیلم، به‌ویژه در مورد مسائل جنسی، مواد مخدر و مصرف الکل بحث کنند. آیا میزبانی مهمانی مانند آنچه در فیلم نشان داده شد، واقعاً امکان‌پذیر است؟ آیا کسی را می‌شناسید که الکل یا داروهای تجویزی مصرف کرده باشد؟
• این فیلم در مقایسه با فیلم‌های ترسناک دیگر که برای نوجوانان بازاریابی می‌شوند، چگونه است؟ به نظر می‌رسد عناصر معمول‌ترین در فیلم‌هایی مثل این چیست؟
• در چه حد خشونت بیش از حد است؟ چرا مخاطبان از تماشای چیزهایی که برایشان آزاردهنده است لذت می‌برند؟

والدین باید بدانند که این درام نوجوانانه خشونت‌آمیز، دنباله فیلم ترسناک تلویزیونی My Super Psycho Sweet 16 است و مانند نسخه قبلی، گاهی صحنه‌های دلخراش و خون‌آلود دارد، با خون فواره‌ای از زخم‌ها، نوجوانان حیله‌گر در آتش می‌سوزند و حرکات ناگهانی زیادی وجود دارد که باعث می‌شود شما بپرید. همچنین نوشیدن الکل توسط افراد زیر سن قانونی در یک مهمانی بدون نظارت در یک ساختمان متروکه وجود دارد، جایی که مهمانان جوان آبجو می‌نوشند، شات‌های شعله‌ور را سر می‌کشند و مستقیماً از بطری‌های الکلی می‌نوشند. صحنه‌های جذاب و جنسی نیز وجود دارد، عمدتاً به شکل بوسیدن‌های طولانی و شدید که در آن نوجوانان پیراهن‌های خود را درمی‌آورند و بر هم سوار می‌شوند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

اگر به دنبال هیجانات واقعی هستید، گزینه‌های بسیار بهتر و ترسناک‌تری نسبت به این فیلم وجود دارد. فیلم تلویزیونی ضعیف و ترسناکی که الهام‌بخش این دنباله خشن بود، در واقع یک اسپین‌آف خونین از مجموعه تلویزیونی واقع‌گرای محبوب ام‌تی‌وی به نام «شش‌دههٔ شیرین من» بود (مجموعه‌ای که جشن‌های نوجوانان عجیب و غریب را با بودجه‌هایی که می‌تواند به صدها هزار دلار برسد، به نمایش می‌گذارد). بنابراین منطقی است که فصل دوم حماسهٔ خانواده راتر چیزی نیست که بخواهید دربارهٔ آن فریاد بزنید، به‌ویژه اگر قسمت اول را از دست داده‌اید.