نسل‌ها

وکیل املاک مت کینگ (جورج کلونی) می‌داند که هرگز پدری نبوده که دخترانش به او مراجعه کنند، دختر ۱۰ ساله‌اش، اسکات (امارا میلر)، که با فحش دادن و قلدری کردن مرزهایش را محک می‌زند، و الکساندرا ۱۷ ساله (شایلین وودلی)، که بعد از مصرف مواد مخدر و الکل به مدرسه شبانه‌روزی فرستاده شد. همسر مت، الیزابت (پاتریشیا هستی)، برای دخترها حضور داشته، اما حالا بعد از تصادف قایق موتوری در کما به سر می‌برد. ازدواج مت و الیزابت در حال فروپاشی بود، فرسایش یافته از کار زیاد و عدم اتحاد کافی؛ با این حال، او هنوز الیزابت را دوست دارد. بنابراین وقتی الکساندرا به او می‌گوید که الیزابت خیانت کرده، همه چیز مثل یک انباشتگی احساسات به نظر می‌رسد. حالا چه؟ در همین حال، عموزاده‌های مت مشتاقانه منتظر تصمیم او در مورد موضوع دیگری هستند: آیا او موافقت می‌کند که زمین‌های خانوادگی را به یک سازنده بفروشد؟ - ارثیه‌ای از نیاکان سلطنتی هاوایی‌شان.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های فیلم «فرزندان» صحبت کنند. این فیلم چه حرفی در مورد خانواده می‌زند؟ چه چیزی در مورد نقش پدرها می‌گوید؟ آیا شخصیت‌ها به عنوان الگو طراحی شده‌اند؟
• فیلم مصرف الکل توسط افراد زیر سن قانونی را چگونه به تصویر می‌کشد؟ آیا پیامدهای آن واقع‌گرایانه است؟

والدین باید بدانند که این درام کمدی قدرتمند و آرام جرج کلونی به کارگردانی کارگردان فیلم‌های «انتخابات» و «سایدویز» به سرعت بین لحظات تاریک و روشن در نوسان است و برخی از لحظات تاریک واقعا تاریک هستند. به دلیل این سنگینی و موضوع بالغ فیلم (مرگ، خیانت)، فیلم «نسل‌ها» برای نوجوانان و کودکان بزرگ‌تر مناسب نیست، اگرچه در فیلم یک دختر ۱۰ ساله (که فحش می‌دهد) و خواهر بزرگ‌تر نوجوان او (با بازی شایلین وودلی از سریال «زندگی مخفی یک نوجوان آمریکایی») به صورت برجسته حضور دارند. همچنین مقداری فحاشی (از جمله کلمات «فاک» و «شیت») و نوشیدن الکل توسط افراد زیر سن قانونی وجود دارد، از جمله یک صحنه که یک دختر نوجوان مست گرفته می‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

فرزندان، بر اساس رمانی از کاوی هارت همینگز، به آرامی و با بی‌توجهی به زمان، همچون قدم زدن برهنه بر ساحل، پیش می‌رود. صدای راوی اضافی است و لحظات تراژیک با شوخ‌طبعی که گاهی بیش از حد آشکار است، از لبه پرتگاه نجات می‌یابد. شاید آزاردهنده باشد، اگر فیلم به‌طور خارق‌العاده‌ای، یک اثر قدرتمند احساسی نبود.الکسندر پین، کارگردان، به طرز باور نکردنی تمام این داستان ها را در فیلم جا داده و در عین حال لحظات مهم فیلم را هم دست نخورده و اصیل باقی گذاشته است. براوو! او لایه های مختلف فیلم را شتابزده به هم نمی چسباند، بلکه اجازه می دهد هر کدام به طور طبیعی و خودجوش به یکدیگر بپیوندند تا در نهایت بیننده را به طور کامل شگفت زده کنند. بزرگترین تحسین و تقدیر را باید به بازیگران فیلم تقدیم کرد که به نظر می رسد خود را به طور کامل در اختیار شخصیت هایشان قرار داده اند. حتی جرج کلونی هم در این فیلم از آن حرکات و ژست های متظاعانه و متکبرانه اش خبری نیست و با دمپایی های پاره و پر سروصدا و تی شرت های هاوایی رنگارنگ و مسخره، به طرز جالبی به ایفای نقش می پردازد. شاید بتوان گفت این نقش، آسیب پذیرترین نقشی است که تا به حال بازی کرده است.