خشم

در روزهای پایانی جنگ جهانی دوم، خدمه تانک‌های آمریکایی در عمق خاک آلمان مستقر شده‌اند و به سختی در حال مقاومت تا پایان جنگ هستند. فرمانده "وارددی" (برد پیت) استعدادی در حفظ جان نیروهایش دارد -- اگرچه به تازگی یکی از آنها را از دست داده‌اند، و یک تازه‌کار (که برای کار اداری آموزش دیده)، به نام نورمن (لوگان لرمان)، دستور می‌گیرد تا به آنها بپیوندد. در ابتدا، بقیه خدمه (مایکل پنیا، شیا لابوف، جان برنثال) نسبت به او بدبین هستند. اما پس از یک سری حملات و نبردهای متعدد، پیروزی‌های کوچک و شکست‌های بزرگ، در نهایت با یکدیگر پیوند برقرار می‌کنند و یاد می‌گیرند که چگونه با هم کار کنند و به یکدیگر احترام بگذارند. زمانی که تانک آنها بر روی یک مین زمینی برخورد می‌کند و در سرزمین دشمن سرگردان می‌شوند، به چالش نهایی خود مواجه می‌شوند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت شدید فیلم Fury صحبت کنند. تا چه حد این خشونت واقع‌گرایانه است و چگونه بر شما تأثیر می‌گذارد؟ تأثیر این نوع خشونت در مقایسه با آنچه در یک فیلم ترسناک یا ابرقهرمانی می‌بینید، چگونه است؟ چرا فکر می‌کنید فیلمسازان تصمیم گرفتند خشونت را به این شیوه به تصویر بکشند؟
• ما چرا فیلم‌های جنگی تماشا می‌کنیم؟ چه درس‌هایی از جنگی که دهه‌ها پیش اتفاق افتاده است، می‌توانیم امروز بیاموزیم؟
• چگونه شخصیت‌ها با قرار گرفتن در چنین موقعیتی که بسیار شدید و ترسناک است، کنار می‌آیند؟ آیا آنها به شیوه‌های منفی واکنش نشان می‌دهند؟ آیا به روش‌های مثبت واکنش نشان می‌دهند؟ آیا هر کدام از آنها را به عنوان الگو در نظر می‌گیرید؟
• در اینجا تا چه حد کار تیمی نشان داده شده است؟ شخصیت‌ها چگونه با هم کار می‌کنند؟ چه زمانی با هم کار نمی‌کنند و این موضوع چگونه بر تیم تأثیر می‌گذارد؟

در این فیلم، سربازان آمریکایی در حال جنگ با آلمان نازی هستند و صحنه‌های خشونت‌آمیز زیادی وجود دارد. سر و پاهای افراد قطع می‌شود، اعضای بدن به طرز وحشتناکی نشان داده می‌شود و خون زیادی به اطراف پاشیده می‌شود. صدها (یا شاید هزاران) جسد در فیلم وجود دارد. یک سرباز جوان آمریکایی با یک دختر آلمانی به اتاق خواب می‌رود و آنها در حال بوسیدن نشان داده می‌شوند و رابطه جنسی بین آنها تلویحاً نشان داده می‌شود اما چیزی به طور مستقیم نشان داده نمی‌شود. مردان در فیلم به طور مکرر از الفاظ رکیک و توهین‌آمیز استفاده می‌کنند و تصاویری از دختران بدون پوشش کامل وجود دارد. در فیلم از کلمات زشتی مانند "فاک"، "شیت"، "احمق" و "فرزند حرامزاده" استفاده شده است. در برخی صحنه‌ها، شخصیت‌ها سیگار می‌کشند (که برای فضای دهه 40 میلادی مناسب است) و در یک صحنه، آنها از بطری مشروبی که به نظر ویسکی می‌آید، می‌نوشند. این فیلم با بازی برد پیت، بدون موعظه‌گری، هیجان‌انگیز و دراماتیک است و نوجوانان و والدین بزرگ‌تر ممکن است با تماشای آن، درک بهتری از واقعیت جنگ به دست آورند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

فیلمبرداری و تدوین اینجا خیره‌کننده است. ایر مسیر گلوله‌ها را با کدهای رنگی مشخص می‌کند تا مسیر ورود و خروج به راحتی قابل تشخیص باشد، و جزئیات داخلی تانک کوچک به روشنی قابل مشاهده است بدون اینکه نیاز به دیالوگ توضیحی باشد. استفاده از شخصیت "نوب" کمی تکراری است، اما کل این فیلم یادآور دوران ساده‌تری است، وقتی که فیلم‌های جنگی توسط افراد خشن ساخته می‌شد؛ وقتی که آن‌ها درد را احساس می‌کنند، واقعاً مهم است.با وجود چند نکته منفی در رزومه او، دیوید ایر نویسنده/کارگردان، بیشتر به عنوان نویسنده فیلم روز آموزش و نویسنده/کارگردان فیلم پایان نوبت کاری، شناخته می‌شود. این دو فیلم بر روی جزئیات روز کاری پلیس‌ها در خیابان تمرکز دارند. بعد از وقفه‌ای برای ساخت یک فیلم اکشن ناامیدکننده به نام خرابکاری، او با فیلم خشم به همان سبک بازگشته است. و به جای استفاده از داستان کوچک و متمرکز خود برای تأکید بر مضامین وحشت جنگ، ایر به سادگی از شخصیت‌ها و لحظات پیروی می‌کند و به بینندگان اجازه می‌دهد تا نتیجه‌گیری‌های خودشان را داشته باشند.