شکوفه صبحگاهی

بکی فولر (با بازی ریچل مک‌آدامز) بعد از اخراج از شغلش در یک برنامه تلویزیونی متوسط در نیوجرسی، خودش را در جستجوی کار می‌بیند و در نهایت به عنوان تهیه‌کننده در برنامه خبری صبحگاهی Daybreak که در رتبه چهارم قرار دارد، مشغول به کار می‌شود. این فرصت، روحیه مثبت و امیدوارانه‌ای را که همیشه او را به جلو سوق می‌داده، تقویت می‌کند. متاسفانه، همه افراد در شبکه تلویزیونی، اشتیاق بکی را ندارند. رتبه‌بندی برنامه Daybreak در پایین‌ترین سطح است و به طرز شگفت‌انگیزی، حتی می‌تواند بدتر هم شود. روحیه پایین، ایده‌های تکراری و ناامیدی مجری با تجربه، کالین پک (با بازی دایان کیتن) اوضاع را بدتر می‌کند. ایده درخشانی برای استخدام مجری خبر مشهور، مایک پامروی (با بازی هریسون فورد) برای پیوستن به کالین، می‌تواند راه نجات Daybreak از رتبه‌بندی پایین باشد. اما عشق جدید بکی (با بازی پاتریک ویلسون) می‌گوید که مایک "سومین بدترین فرد در جهان" است. آیا بکی می‌تواند این مشکل را حل کند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های فیلم در مورد رسانه‌ها صحبت کنند. چه چیزی در مورد اهمیت سرگرمی در مقابل اخبار می‌گوید؟ نظرتان در مورد برنامه‌های صبحگاهی چیست؟
• بکی یک الگوی مثبت است؟ چرا یا چرا نه؟ در مورد شخصیت‌های دیگر چه فکر می‌کنید؟
• چه چیزی بکی را در برابر تمام موانع و مشکلاتش به حرکت در می‌آورد؟ آیا نگرش او به زندگی به او کمک می‌کند؟

والدین باید بدانند که این کمدی محیط کار - که بازیگرانی چون ریچل مک‌آدامز، هریسون فورد و دایان کیتن در آن بازی می‌کنند - کلیشه‌ای است، اما در عین حال به طرز شگفت‌انگیزی صمیمی و سرشار از احساس است. اگرچه برخی از شخصیت‌ها خودمحور و بداخلاق هستند، اما در نهایت فیلم پیام‌های مثبتی در مورد ارزش کار سخت و اصالت دارد. انتظار برخی صحنه‌های رمانتیک و چند کنایه جنسی، مقداری فحاشی (از جمله اف)، مقداری نوشیدن الکل و کشیدن سیگار، و تلخی دلسردکننده‌ای از برخی از شخصیت‌های سختگیرتر را داشته باشید. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

بازیگری خاص می‌طلبد تا فیلمی نسبتاً کلیشه‌ای را — که مقایسه‌اش با خبر پخشی کلاسیک را برمی‌انگیزد اما هرگز نمی‌تواند از آن پیشی بگیرد — به‌طور شگفت‌انگیزی جذاب کند. و آن شخص ریچل مک‌آدامز است. او با چنان اصالت و احساسی به نقش بکی می‌پردازد که ما آن را، به همراه گفتگوهای قابل پیش‌بینی‌اش، باور می‌کنیم. او به این فیلم که در غیر این صورت تقریباً فراموش‌شدنی بود، جان می‌بخشد و در برابر کیتون دلپذیر (که کمتر از حد انتظار در فیلم حضور دارد) و فورد به یادماندنی (که شخصیتش به‌خوبی کاویده نشده) قد علم می‌کند. حتی ویلسون به‌عنوان علاقه‌ی عشقی و جف گلدبلوم به‌عنوان رئیس سرسخت شبکه‌ی بکی، درخشش دارند.متاسفانه همه آنها در سایه داستانی قرار می‌گیرند که فقط نکات کلیشه‌ای رایج در هر فیلمی را که پشت صحنه تلویزیون را به تصویر می‌کشد، به نمایش می‌گذارد. (حتماً باید مواد بیشتری برای استخراج وجود داشته باشد تا مجادله مجریان و اضطراب رتبه‌بندی.) با این حال، مورنینگ گلوری سرگرم‌کننده است، که تا حدی به دلیل ریتم تند راجر میشل کارگردان و دیالوگ‌های گیرای آلیس براش مک‌کنا فیلم‌نامه‌نویس (که فیلم شیطان پرده‌پوش را نیز نوشته است) است. مورنینگ گلوری نه شبکه‌ای است و نه اخبار پخشی، اما برای مک‌آدامز، اثبات بیشتری از استعداد شگفت‌انگیز اوست.