شیشه‌ای که به آن خیره می‌شوی

در آینه خانم کارن (با بازی دوروتی تریستان) که در دهه 70 زندگی خود است، در مراحل اولیه آلزایمر قرار دارد و همزمان نوه 13 ساله اش که دچار مشکلاتی است، برای زندگی با او به ایندیانا روستایی می آید. دختر، جولی (با بازی گریس تارنو) به دلیل از دست دادن مادرش و همچنین ازدواج مجدد سریع پدرش دچار آسیب روحی شده است. کارن برای کمک به جولی در غلبه بر افسردگی اش، او را تشویق می کند تا برای یک گروه تئاتر محلی تست دهد. وقتی جولی نقش اصلی را در یک موزیکال آلیس در سرزمین عجایب به دست می آورد، روحیه اش بالا می رود. صحنه هایی از این نمایش در فیلم به خوبی کارگردانی و طراحی شده اند و توانایی های قابل توجه گریس تارنو را به نمایش می گذارند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد معنی احتمالی عنوان «The Looking Glass» صحبت کنند. به‌جز اشاره به «آلیس در سرزمین عجایب»، فکر می‌کنید کارن و جولی به هم نگاه کردند و خودشان را دیدند؟
• کارن معتقد است که جولی به قدری استعداد شگرفی دارد که بدون تردید خواننده موفقی خواهد شد. آیا فکر می‌کنید استعداد تنها عامل موفقیت است؟ چه ویژگی‌های دیگری ممکن است در دستیابی به موفقیت حرفه‌ای مهم باشند؟
• جولی چرا خودتخریب‌گر است؟ آیا به این دلیل است که مادرش را از دست داده، یا دلایل دیگری وجود دارد؟

والدین باید بدانند که فیلم The Looking Glass تروما و آسیب‌های روحی دختر ۱۳ ساله‌ای را به تصویر می‌کشد که مادرش را از دست داده و به اجبار نزد مادربزرگی فرستاده می‌شود که او را به‌خوبی نمی‌شناسد. پیری، بلوغ جنسی نوجوانان، مرگ و کنار آمدن با از دست دادن موضوعات اصلی فیلم هستند. رقصنده‌ها لباس‌های تنگ و جوراب‌های شفاف می‌پوشند. دختر سعی در خودکشی دارد اما زنده می‌ماند. زنی دچار حمله قلبی می‌شود و زنده می‌ماند. بحثی در مورد مرگ فردی بر اثر سرطان وجود دارد. دختری پیتزا را به صورت رقیبش می‌مالد. نوجوانان یکدیگر را می‌بوسند. انتظار شنیدن کلمات زنِ بددهن و نامشروع را داشته باشید. بزرگسالی از دوران جوانی خود و مصرف ماری‌جوانا و ال‌اس‌دی صحبت می‌کند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

صحنه‌های ابتدایی فیلم شاید این تصور را ایجاد کند که فیلم به کلیشه‌ها تن می‌دهد، اما به زودی داستان یک نوجوان آشفته که به مادربزرگش باز می‌شود، داستانی تاثیرگذار را درباره‌ی پیری و بلوغ به تصویر می‌کشد. کارن زنی است بسیار شبیه به تریستان، بازیگر نقش او و نویسنده‌ی فیلمنامه. هر دو در دهه‌ی ۱۹۷۰ در تئاتر و سینما فعالیت داشتند و سپس به ایندیانا روستایی نقل مکان کردند تا خانواده‌ای را بزرگ کنند. همسر تریستان، جان دی. هنکاک، کارگردان نامزد اسکار، بر بسیاری از صحنه‌های فیلم نظارت دارد و بخش عمده‌ای از فیلم در خانه‌ی آن‌ها اتفاق می‌افتد. تارنو در نقش جولی، ظریف و باوقار است و صدایی آموزش‌دیده دارد که از میان هوا به قلب شنونده نفوذ می‌کند. کارن گاهی ممکن است خسته‌کننده باشد، اما صداقت و گرمی او ارتباطی را با نوه‌اش که در غم و اندوه است برقرار می‌کند.با وجود تمام محبت و حمایت اخلاقی مادربزرگ، اصرار او بر اینکه جولی برای یک حرفه موفق در عرصه سرگرمی و نمایش مناسب است، غیرواقع‌بینانه به نظر می‌رسد، به خصوص اینکه جولی هیچ علاقه شدیدی به اجرا نشان نداده است. با این حال، نوجوانان احتمالاً به شخصیت جولی جذب خواهند شد و موضوعات زیادی برای فکر کردن و بحث کردن خواهند داشت.