شهر دو و میدانی

با تنها چند روز مانده به مسابقه نهایی برای ورود به تیم دو و میدانی المپیک آمریکا، مربی پلوم قوانین را مشخص می‌کند: بدون دویدن، تا بدنش استراحت کند. در هر صورت، مسابقات مقدماتی خیلی سخت بودند و پلوم آسیب دیده بود. اما عدم دویدن برای کسی مثل پلوم (با بازی الکسی پاپاس دونده نخبه که در زندگی واقعی هم المپیکی است) که نمی‌داند بدون دویدن چه کاری انجام دهد، سخت‌تر از آن است که به نظر می‌رسد. پلوم در حین گردش در یوجین زیبا در اورگن، که اغلب به آن شهر دو و میدانی می‌گویند، با پسر بامزه‌ای در نانوایی محلی‌اش آشنا می‌شود، کاری که معمولاً به دلیل تمریناتش وقت انجام آن را ندارد. در این فرآیند، او شروع به درک چیزی می‌کند که برای تبدیل شدن به یک ورزشکار نخبه فدا کرده است، زندگی مثل چه چیزی است برای بچه‌های معمولی دانشگاه، و اینکه واقعاً چه چیزی را می‌خواهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش زندگی یک ورزشکار نخبه در فیلم Tracktown صحبت کنند. پلوم برای رسیدن به این جایگاه چه چیزهایی را فدا کرده است؟ آیا شما حاضر هستید انتخاب‌های مشابهی داشته باشید اگر فرصتی برای رقابت در المپیک به دست آورید؟
• چرا فکر می‌کنید آلو در مورد بدن خود آگاهی دارد؟ وقتی با سویر است، چگونه عدم اطمینانش را نشان می‌دهد؟ چگونه رسانه‌ها می‌توانند بر تصویر بدن کودکان تأثیر بگذارند؟
• چگونه این داستان مفاهیم کار تیمی و پشتکار را منتقل می‌کند؟ چرا این ویژگی‌های مهم شخصیتی هستند؟

والدین باید بدانند که تراکتاون یک درام ورزشی مستقل و عجیب و غریب در مورد یک ستاره جوان دو و میدانی است که برای مسابقات انتخابی المپیک آماده می‌شود. الکسی پاپاس، یک ورزشکار المپیکی و دونده برتر واقعی، در این فیلم بازی می‌کند و همچنین یکی از نویسندگان و کارگردانان آن است، بنابراین جزئیات زیادی از زندگی به عنوان یک ورزشکار برتر در آن وجود دارد. چندین صحنه بر بدن بسیار عضلانی شخصیت اصلی تمرکز دارند و او برخی از مسائل مربوط به تصویر بدنی را آشکار می‌کند. شخصیت‌ها با هم معاشقه و بوسه می‌کنند، یک صحنه رابطه جنسی شامل برهنه‌گی مختصر (سینه‌های یک زن) است. همچنین نوشیدن در مهمانی‌های دانشگاهی و فحاشی گاه‌به‌گاه (s--t، a--hole) وجود دارد. کار تیمی و پشتکار تم‌های واضحی هستند؛ داستان نشان می‌دهد که هیچ راه میانبری برای موفقیت وجود ندارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم بلوغ (از نوع خاصی) در قلمرو آشنا قدم می‌گذارد اما آن را از طریق منشور شگفت‌انگیزی کاوش می‌کند: زندگی و کار یک دونده نخبه، که آن را به فیلمی آرام اما جذاب تبدیل می‌کند. پاپاس، دونده‌ای موفق اما بازیگر طبیعی نیست، دقیقاً در بهترین حالت خود به عنوان یک بازیگر نیست، اما پلوم شخصیتی است که معمولاً در فیلم‌های این ژانر نمی‌بینیم. علاوه بر این، به اعتبار پاپاس، او فیلمنامه را به طور مشترک نوشته و فیلم را به طور مشترک کارگردانی کرده است. دنیای تراکتاون واقعاً جذاب است، با افرادی که به طور افراطی به استعداد ماورایی خود مشغولند و توسط برنامه‌ها، مسافت‌ها و مراسم عجیب و غریب (یک تخم‌مرغ خام هر روز صبح هنگام بیدار شدن، چرت زدن‌های مکرر در چادر ارتفاع) اداره می‌شوند.زندگی تنهایی است به بسیاری از جهات، و منظم هم هست، اما شخصیت پلوم به گونه‌ای جذاب طراحی شده که داستان قابل پیش‌بینی دیگر قابل پیش‌بینی به نظر نمی‌رسد. با این حال، فیلم اغراق‌آمیز است: اول اینکه، بسیاری از اعضای گروه بازیگران بازیگران خوبی نیستند (به جز اندی بکلی و ریچل دراچ در نقش والدین پلوم)، و اگرچه دیدن ورزشکاران المپیک در نقش‌های کوتاه جالب است، فقط طرفداران دوآتشه مسابقات دو و میدانی احتمالا از تلاش‌های ورزشکاران برای بازیگری لذت می‌برند. داستان هم در مسیر رسیدن به خط پایان کمی کند می‌شود. و به طور شگفت‌انگیزی، در مورد فیلمی درباره یک دونده نخبه، اطلاعات کافی در مورد دو و میدانی وجود ندارد، که ناامیدکننده است. اما یوجین، اورگان، زیبا است: بدون شک تماشاگران را به دویدن و بازدید از آن دعوت می‌کند.