قهرمان

لی هییدن (سام الیوت) در فیلم قهرمان، زمانی ستاره فیلم‌های وسترن بود و به خاطر نقش آفرینی در فیلم «قهرمان» مشهور بود. اما این روزها او در حال ضبط آگهی‌های رادیویی برای سس باربیکیو است. او برای خرید ماری‌جوانا به سراغ دوست قدیمی‌اش جرمی (نیک آفرمن) می‌رود و در آنجا با شارلوت (لورا پرپون) آشنا می‌شود. آن‌ها رابطه‌ای موقت با هم برقرار می‌کنند اما بعد از معاینه‌ای معمولی مشخص می‌شود که لی به سرطان مبتلا شده است. او تلاش می‌کند تا تکه‌های زندگی‌اش را جمع کند و به‌طور خاص سعی می‌کند تا با دخترش لوسی (کریستن ریتر) آشتی کند. اما بعد از حضور در یک مراسم اهدای جوایز، حرفه لی دوباره رونق می‌گیرد و او خود را در چند جهت مختلف می‌بیند و در تلاش است تا تصمیم بگیرد که مهم‌ترین چیز در زندگی‌اش چیست.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش مصرف مواد مخدر در فیلم هیرو صحبت کنند. آیا مصرف مواد مخدر در این فیلم جذاب به تصویر کشیده شده است؟ آیا پیامدهایی وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• کدام تصاویر خشونت در اینجا نشان داده شده است؟ چرا فکر می‌کنید لی در خیال‌پردازی‌های «غربی» خود به خشونت فکر می‌کند؟
• چيستي میراث چيست؟ چرا کسي اينقدر در مورد آن اهميت مي‌دهد؟ چه مقدار کنترلي يک فرد بر میراث خود دارد؟
• چرا فکر می‌کنید فیلم‌های بیشتری در مورد افراد مسن ساخته نمی‌شود؟ چه چیزی کسب‌وکار فیلم‌سازی را پیش می‌برد؟

والدین باید بدانند که فیلم «قهرمان» یک درام در مورد یک ستاره فیلم مسن (سام الیوت) است که به سرطان مبتلا شده و تلاش می‌کند زندگی خود را سروسامان دهد. این فیلم به‌قدری گرم و دلنشین است که با وجود موضوع تاریک، تماشای آن لذت‌بخش است. اما در آن مصرف نسبتاً زیادی از مواد مخدر وجود دارد، از جمله ماری‌جوآنا، قارچ‌های توهم‌زا و پودری شبیه به اکستازی، و همچنین نوشیدن الکل به‌طور مکرر، بدون اینکه پیامد خاصی داشته باشد. زبان فیلم نیز تند است و کلماتی مانند «لعنتی»، «خر» و «خدایا» در آن به کار رفته است. صحنه‌ای از رابطه جنسی بین دو شخصیت اصلی به‌طور ضمنی وجود دارد؛ بوسیدن و سینه نیمه برهنه نشان داده می‌شود، و همچنین عکس‌های برهنه (به‌طور مختصر). وقتی یکی از شخصیت‌ها در مورد یک فیلم وسترن خیال‌پردازی می‌کند، صحنه‌هایی از خشونت ملایم (اسلحه و تصویر یک مرد حلق‌آویز) در آن وجود دارد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

کارگردان برت هیلی موفق می‌شود موضوعی کمتر استفاده شده، یعنی شخصیتی بالای ۷۰ سال، را به فیلمی عمیقا احساسی و به‌طرز شیرینی راحت تبدیل کند. فیلمی مثل این به‌راحتی می‌تواند به موضوعی هولناک و پر از اشک و درد و فشار تبدیل شود. اما قهرمان—مثل رؤیای زیبای خود هیلی—به‌طور قابل‌توجهی راحت و خوشحالانه باز و آماده برای شل‌بازی و کاوش است. این فیلم گرم، خنده‌دار و بسیار هماهنگ با تمام شخصیت‌هایش، جوان و پیر، مرد و زن است.رابطهٔ می-دسامبر مرکزی می‌توانست آزاردهنده باشد، اما فیلم آن را به‌درستی به تصویر می‌کشد، با اندکی خجالت، اندکی پرسشگری و اندکی فاصله؛ هر شخصیت به جای فرض کردن راه‌حلی، به دنبال راه‌حلی می‌گردد. به همین ترتیب، رابطهٔ پدر و دختر به نظر می‌رسد که دیدگاه هر شخصیت را محترم می‌شمارد. احساسات هیچ‌کدام از شخصیت‌ها به‌عنوان احساسات هیستریک یا غیرمنطقی به تصویر کشیده نشده است. و در عین حال، هیچ چیز اجباری یا بیش از حد دراماتیک به نظر نمی‌رسد؛ این فیلم، فیلمی شاداب و بی‌زحمت است و انتخابی خوب برای تماشاگران بالغ در هر سنی.