پلیس خوب

سریال پلیس خوب درباره تی جی کاروسو (جاش گرابن) است، یک کارآگاه جنایی کمال‌گرا و جدی که زندگی شخصی و کاری‌اش به هم می‌ریزد وقتی پدرش (تونی دانزا)، یک افسر سابق پلیس نیویورک، مجبور می‌شود به عنوان شرط آزادی مشروطش با تی جی زندگی کند. حل کردن جرائم آسان است. اما زندگی کردن با تونی سینیور، اصلا آسان نیست. مونیکا باربارو هم در نقش افسر آزادی مشروط تونی سینیور، کورای سخت‌گیر اما مهربان، بازی می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد شباهت‌ها و تفاوت‌های سریال «پلیس خوب» با سایر درام‌های جنایی صحبت کنند. چرا فکر می‌کنید برخی از این سریال‌ها خشونت و خونریزی بیشتری دارند؟ آیا سریال‌هایی مشابه این وجود دارند یا همه آنها جدی‌تر و تصویری‌تر هستند؟
• چرا سریال‌های تلویزیونی اغلب حول محور جرم و جنایت و کار پلیس می‌چرخند؟ این موقعیت چه جنبه‌های دراماتیک یا کمدی دارد؟ آیا فکر می‌کنید این افسران شبیه افسران پلیس واقعی به نظر می‌رسند و رفتار می‌کنند؟
• شخصیت‌های تلویزیونی معمولاً با ویژگی‌های شخصیتی منحصر به فردشان شناخته می‌شوند. به برخی از شخصیت‌های مورد علاقه‌تان فکر کنید. ویژگی‌های شخصیتی آنها چیست؟ آیا به نظر واقعی می‌رسند؟ یا اینکه به نظر می‌رسد نویسنده‌های تلویزیونی آنها را خلق کرده‌اند؟ چرا؟

والدین باید بدانند که گود کوپ یک درام کمدی در مورد یک کارآگاه قتل در شهر نیویورک (جاش گروبان) است که پدرش (تونی دانزا) که یک افسر پلیس اخراجی است، به شرط آزادی مشروطش، به خانه او می‌آید. اگرچه فضای سریال و شخصیت‌ها به معنای مرگ و خشونت است، اما همه چیز لحنی سبک دارد و صحنه‌های دلخراش و غم‌انگیز کم هستند: افرادی که به قتل رسیده‌اند معمولا به عنوان افراد بد نشان داده می‌شوند و مرگ و اجساد آنها به طور مختصر و با فاصله نشان داده می‌شود (مثلا در یک فلش بک). زبان سریال نیز به همین شکل ملایم است: "جهنم"، "خر"، "نامشروع". داستان‌های عاشقانه در خط داستان وجود دارد و تونی داستان‌های تحریک‌کننده‌ای را به طور مبهم تعریف می‌کند، اما باز هم محتوا سبک و مناسب برای نوجوانان و حتی کودکان بالغ است. رابطه پدر و پسر بسیار دوست‌داشتنی است و آنها با دوستان دیگرشان نیز پیوندهای صمیمی دارند.

این مجموعه تلویزیونی پلیسی/کمدی روی کاغذ، مفهومی احمقانه دارد -- آنها پلیس هستند! هم‌اتاقی هستند! پدر و پسر هستند! -- اما به هر حال آن را دوست خواهید داشت. تونی دانزا هنوز جذابیت خود را حفظ کرده است. و بار دیگر در نقش شخصیتی با نام اول خود بازی می‌کند، که به اجرای او کیفیتی فراتر می‌دهد که بینندگان خاصی را به یاد شخصیت‌های قبلی او در سریال‌های تاکسی و رئیس من کیست؟ می‌اندازد و باعث می‌شود که بخواهند بنشینند و به تماشای او ادامه دهند. (هر دو سریال شخصیت‌های تونی داشتند). شیمی او با گرابن نیز در سطح بالایی قرار دارد. وقتی تونی بزرگ صبحانه تخم‌مرغ پسرش را آماده می‌کند تا او را برای روزی بزرگ آماده کند، یا او را به رختخواب می‌فرستد و به او می‌گوید "دوستت دارم پسرم"، رابطه آنها را باورپذیر می‌کند. این مجموعه تلویزیونی احساس صمیمیت و دوست‌داشتنی بودن را القا می‌کند.آندری برکمن خالق مجموعه، به‌خصوص در نوشتن دیالوگ‌های جذاب تبحر دارد، که برای هر کسی که از مجموعه مانک لذت برده، تعجب‌آور نخواهد بود (مجموعه‌ای که لحن سبک و شاد آن با این مجموعه شباهت دارد). وقتی تی‌جی و کورا در شهر به دنبال سرنخی برای حل پرونده می‌دوند، کورا می‌پرسد که آیا آن‌ها به «خانه پروفسور ایکس می‌روند تا جهش‌یافتگان دیگر را سوار کنند؟» تی‌جی با لحنی جدی می‌گوید: «بله، ما به خانه پروفسور ایکس می‌رویم تا جهش‌یافتگان دیگر را سوار کنیم.» مجموعه پلیس خوب، یادآور مجموعه‌های کارآگاهی قدیمی مثل قتل، نوشته شد و ماگنم، پی‌آی است، جایی که قتل‌ها خیلی بد نیستند، تحقیق در مورد جنایات سرگرم‌کننده است، هر شخصیت مجموعه ویژگی‌های دوست‌داشتنی زیادی دارد و آدم‌بدها واقعاً هدف بدی دارند — مجموعه‌هایی که تماشای آن‌ها آسان است و دست کشیدن از آن‌ها سخت.