آب‌شیرین

سوئیت‌واتر داستان کمتر شنیده‌شده‌ای را روایت می‌کند از اینکه چگونه ناتانیل "سوئیت‌واتر" کلیفتون (با بازی اورت اسبون)، بازیکن برجسته تیم هارلم گلوب‌تراترز در دهه ۱۹۴۰ و فرزند کشاورزان فقیر، پس از پیروزی تیمش در مقابل قهرمانان فصل ان‌بی‌ای، توجه جو لپچیک (با بازی جرمی پایون)، مربی تیم نیویورک نیکس را به خود جلب می‌کند. لپچیک معتقد است مهارت‌های سوئیت‌واتر می‌تواند به تیم نیکس جان تازه‌ای ببخشد و سوئیت‌واتر هم مشتاق است تا توانایی خود را در ان‌بی‌ای به اثبات برساند. اما مالک تیم، ند ایرلندی (با بازی کری الویس)، جزو اقلیت کوچکی است که مایل به ادغام لیگ هستند؛ توافقی غیررسمی وجود دارد که ان‌بی‌ای را سفیدپوست نگه دارد. پس از متقاعد شدن لپچیک، ایرلندی موافقت می‌کند تا به ساپرستین (با بازی کوین پولاک) پول بدهد تا سوئیت‌واتر را به تیم نیکس بدهد. اما شکستن این مرز نژادی با انتقادات و تهدیدات ناخواسته‌ای همراه است که متوجه سوئیت‌واتر (و همچنین لپچیک و ایرلندی) می‌شود.

• آیا خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع صحبت کنند که آیا فیلم «آب‌نبات» کلیشه «منجی سفیدپوست» را تقویت می‌کند یا خیر؟ چرا نشان دادن نحوه برخورد مربی نیکس، لپچیک، و مالک تیم، ند ایرلند، با انتقادهای نژادپرستانه به دلیل تصمیمشان برای استخدام «آب‌نبات» برای داستان مهم است؟ آیا فیلم تمرکز کافی روی «آب‌نبات» دارد تا از برچسب منجی سفیدپوست اجتناب کند؟
• چگونه ورزش حرفه‌ای در ایالات متحده از دهه ۱۹۵۰ تاکنون تغییر کرده است؟ آیا برخی از مسائل مطرح شده در فیلم هنوز وجود دارند؟
• درباره تفاوت فیلم‌های زندگی‌نامه‌ای که کل زندگی فرد را پوشش می‌دهند و آنهایی که بر یک دوره زمانی از زندگی یک شخصیت تاریخی تمرکز می‌کنند صحبت کنید. کدام رویکرد را ترجیح می‌دهید؟ چرا؟
• چرا فکر می‌کنید بیشتر مردم، یا حتی طرفداران ان بی ای، از سوویت واتر اطلاع ندارند؟ میراث او چیست؟

والدین باید بدانند که سوویت‌واتر یک درام زندگی‌نامه‌ای در مورد ناتانیل "سوویت‌واتر" کلیفتون است. سوویت‌واتر (با بازی اورت آزبورن، بازیکن سابق بسکتبال کالج و بین‌المللی) بازیکن هارلم گلوبتراترز بود که در سال ۱۹۵۰ به اولین بازیکن سیاه‌پوست تیم نیویورک نیکس تبدیل شد و اولین بازیکن سیاه‌پوستی بود که قرارداد ان‌بی‌ای امضا کرد. این داستان شامل چند صحنه‌ای است که در آن مردان نژادپرست سفیدپوست توهین‌های نژادپرستانه (از جمله کلمه "N") می‌کنند، با اسلحه تهدید به خشونت می‌کنند و در واقع سوویت‌واتر را مورد آزار قرار می‌دهند (همراه با مردان سفیدپوستی که مسئول امضای قرارداد او بودند). در این فیلم، نوشیدن و سیگار کشیدن نیز وجود دارد و شخصیت‌ها با یکدیگر معاشقه می‌کنند. اگرچه این فیلم در مورد سوویت‌واتر است، اما همچنین وقت زیادی را صرف تمرکز بر مربی و مالک سفیدپوست تیم نیویورک نیکس و همچنین مربی افسانه‌ای گلوبتراترز، اب ساپرستین (با بازی کوین پولاک) می‌کند. این فیلم به طور عمیق به زندگی شخصی سوویت‌واتر نمی‌پردازد، اما داستان یک ورزشکار را به اشتراک می‌گذارد که علی‌رغم پیشگام بودن، نام شناخته‌شده‌ای نیست. موضوعات این فیلم شامل شجاعت، پشتکار و کار تیمی است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این درام زندگی‌نامه‌ای آگاهی‌بخش و عمیق اما ناهماهنگ، خط داستانی قابل پیش‌بینی را دنبال می‌کند که چگونه یک ورزشکار پیشگام سیاه‌پوست چالش‌های متعددی را برای به دست آوردن فرصت بازی پشت سر می‌گذارد. مارتین گوئی، نویسنده و کارگردان، داستان را با یک ابزار احساسی قاب‌بندی می‌کند: مردی حدودا ۶۰ ساله به نام سوئیت‌واتر، که در شیکاگو در اواخر دهه ۸۰ میلادی، در دوران تیم بولز به رهبری مایکل جردن، به عنوان راننده تاکسی کار می‌کند، یک نویسنده ورزشی (اریک اتبار) را به فرودگاه می‌رساند، اما در نهایت به او داستان زندگی خود را می‌گوید. این داستان با سرعت زیادی به جلو می‌رود و تقریباً تمام دوران کودکی سوئیت‌واتر را به جز یک صحنه (صحنه‌ای که نام مستعار او را توضیح می‌دهد) نادیده می‌گیرد و سپس بر دوران حضور او در تیم گلوبتراترز تمرکز می‌کند، که به اشتباه به عنوان سرگرم‌کننده تلقی می‌شدند و نه ورزشکاران با استعداد و جدی که بودند. صحنه‌های کلیشه‌ای از نژادپرستی آشکار وجود دارد، به خصوص صحنه‌ای با بازی اریک رابرتس در نقش صاحب یک پمپ بنزین که با اسلحه از ورود سوئیت‌واتر و حتی ایب به پمپ بنزین خود جلوگیری می‌کند، اما وقتی متوجه می‌شود که آن‌ها بسکتبالیست هستند، به اندازه کافی سرگرم می‌شود که از آن‌ها امضا بخواهد.فیلمنامه گاهی به سمت اغراق‌آمیز و حتی احمقانه می‌رود و چند صحنه واقعاً غیرقابل باور است. باور اینکه سویت‌واتر اولین تمرین خود را با نیکس انجام داده یا سخنرانی‌های کلیشه‌ای درباره نحوه بازی بسکتبال داشته، دشوار است. اما ایده جالب‌تر این است که او مسئول قانع کردن ان‌بی‌ای برای امتیاز سه‌امتیازی برخی پرتاب‌ها به جای دو امتیاز بوده است. زیر‌داستان حل‌نشده‌ای نیز به دنبال علاقه سویت‌واتر به شب‌نشینی و به‌طور خاص، خواننده جاز سفیدپوستی به نام جین استپلز (امالین، خواننده‌ای معروف در رسانه‌های اجتماعی) است که او را به دوست موسیقی‌دان خود تی-بون (گاری کلارک جونیور، برنده جایزه گرمی) معرفی می‌کند. این دو به عنوان افرادی که تلاش می‌کنند در دنیایی به نظر بسته راه خود را پیدا کنند، همدیگر را درک می‌کنند، اما به نظر مقایسه درستی نیست، چون هنرمندان سفیدپوست همیشه اجازه داشتند فرهنگ سیاه‌پوستان را به نام خود مصادره کنند. با این حال، داستان عاشقانه نسبتاً سطحی است و مشخص نیست که آیا این اتفاق واقعاً برای این بازیکن بسکتبال افتاده است یا نه. زندگی شخصی او واقعاً بررسی نمی‌شود و حتی صحنه پایانی فیلم نیز توضیح زیادی درباره زندگی او به جز تایید اینکه او واقعاً دوران پس از بازنشستگی ان‌بی‌ای خود را به عنوان راننده تاکسی گذرانده، نمی‌دهد.