حفاران

DIGGERS یک درام تاریخی کوچک است که موضوعات مختلفی از جمله مرگ، سقط جنین و افول زندگی ماهیگیران مستقل در لانگ آیلند دهه ۱۹۷۰ را به تصویر می‌کشد. هانت (پل راد) از نسل طولانی صیادان صدف است، اما ترجیح می‌دهد عکاسی کند. وقتی پدر هانت به طور ناگهانی می‌میرد، او احساساتش را درون خود نگه می‌دارد، در حالی که خواهرش جینا (مورا تییرنی) با مرد زن‌باره محله (ران الدارد) ارتباط برقرار می‌کند. دوستان رنگارنگ هانت و جینا شامل لوزو (کن مارینو)، همسر صبورش جولی (سارا پالسون) و فیلسوف دایم‌الخمر گروه، کانز (جاش همیلتون) هستند. همه آنها رنج‌های کوچک زندگی طبقه کارگر را تحمل می‌کنند، اما با وجود مشروبات الکلی، سیگار و همراهی دوستان، روز به روز زنده می‌مانند. وقتی هانت با زویی (لورن امبروز)، دختری از منهتن که برای گذراندن تعطیلات به آنجا آمده، آشنا می‌شود، تجربه‌گرایی و دنیا دیده بودن او، هانت را به فکر کشف دنیای فراتر از لانگ آیلند می‌اندازد.

• - خانواده‌ها می‌توانند در مورد رفتار افراد و نهادها در این فیلم بحث کنند. پیام فیلم در مورد نحوه‌ی برخورد شرکت‌های بزرگ با کارگران مستقل چیست؟ آیا با این پیام موافقید؟ چرا بله یا خیر؟ و شخصیت‌ها چگونه با مسائل دشوار مانند غم و اندوه و روابط پیچیده‌ی والدین و فرزندان مواجه می‌شوند؟ - همچنین می‌توان در مورد فضای فیلم در دهه‌ی ۱۹۷۰ گفتگو کرد. آیا این نمایشی دقیق از آن دوران است؟ آیا فکر می‌کنید این داستان در فضایی معاصر نیز قابل روایت بود؟ چرا یا چرا نه؟

«والدین باید بدانند که اگرچه این درام مستقل کوچک با حضور بازیگران کمدی مثل پل راد و کن مارینو ساخته شده است، در واقع نگاهی صمیمی و عمدتاً جدی به زندگی گروهی از صیادان صدف در لانگ آیلند در دهه ۱۹۷۰ است؛ بنابراین احتمال اینکه برای نوجوانان جذاب باشد، کم است، مگر اینکه طرفدار بازیگران آن باشند (آیا فرزندان شما به صید صدف علاقه ندارند؟). این دوستان سی‌ساله از طبقه کارگر به موضوعات بالغانه‌ای مانند مرگ، زنای محصنه، بارداری ناخواسته، ناامنی شغلی، بی‌بندوباری و مشکلات زناشویی می‌پردازند. مصرف مواد مخدر و الکل و زبان بزرگسالانه در آن مدام وجود دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.»

«دیگر» فیلمی است با بازی گروهی از بازیگران نقش‌آفرین، که بسیاری از آن‌ها هم در کمدی و هم در درام تبحر دارند. این فیلم، روایتی تأثیرگذار از دوستان سخت‌کوش و خوش‌گذران است. کارگردان، کاترین دیکمن، با دقت به جزئیات، تصویری از دهه ۷۰ و زندگی کارگران را به نمایش می‌گذارد، از مد و لباس‌ها تا بی‌تفاوتی پدری که بچه‌هایش را بدون کمربند ایمنی در خودرویی شبیه به آمبولانس جابه‌جا می‌کند. پایان تلخ و شیرین فیلم، تجربه‌ای است که برای هر کسی که از شهر کوچکی رفته است، یادآور هیجان و ترس ترک خانه و دوستان است.