بازیگوش‌های کوچک روز را نجات می‌دهند.

هالو کوچولوهای بازیگوش روز را نجات می‌دهند، بازسازی دیگری از کمدی‌های اصلی هالو کوچولوها است. گروه بازگشته‌اند، با آلفالفا، اسپنکی، استیمی، بَک‌ویت، پُرکی و مری آن به عنوان «گروه» جدید آماده لذت بردن از شروع تابستان. اما وقتی مادربزرگ سرپرستشان (دوریس رابرتس) متوجه می‌شود نانوایی‌اش در آستانه ورشکستگی است، اوضاع بد می‌شود. بچه‌ها سعی می‌کنند با برگزاری برنامه‌های مختلف پول مورد نیاز مادربزرگ را جمع کنند، اما قلدر پولدار مدرسه پدرش (گرگ جرمن) را متقاعد می‌کند تا پیشنهاد خرید نانوایی (از جمله باشگاه گروه) را بدهد. تنها امید آنها برنده شدن در یک استعداد یابی محلی است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد بازسازی‌ها و اینکه آیا پیش‌فرض این کمدی هنوز برای بینندگان جوان مرتبط است، صحبت کنند. آیا فرزندان شما حتی می‌دانند که بچه‌های بازیگوش چه کسانی هستند؟ آیا این فیلم کمدی است اگر با نسخه اصلی آشنا نباشید؟
• چرا کمدی‌های فیزیکی در فیلم‌های خانوادگی رایج هستند؟ آیا این کمدی‌ها خنده‌دار هستند یا گاهی بیش از حد احمقانه؟

والدین باید بدانند که فیلم «روز نجات‌دهنده بچه‌های بازیگوش» بازسازی مستقیماً بر روی دی‌وی‌دی از فیلم‌های کوتاه کمدی کلاسیک دهه ۲۰ و ۳۰ است که گروهی عجیب و غریب از بچه‌های بازیگوش را به تصویر می‌کشد. این بازسازی بچه‌های گروه ما را در یک کمدی دیگر پر از شوخی‌های فیزیکی بازمی‌گرداند. بچه‌ها هنوز متنوع هستند (اگرچه هیچ زیرمتن نژادپرستانه‌ای مانند فیلم‌های اصلی وجود ندارد)، اما آنها در مورد دختر (پسرانه) عضو گروه شوخی می‌کنند که «واقعاً دختر نیست». کمدی فیزیکی شامل شوخی‌های آسیب به کشاله ران و شوخی‌های دیگر، و همچنین توهین‌های ملایم به گروه است. خانواده‌هایی که این فیلم را با هم می‌بینند می‌توانند در مورد کار تیمی و نحوه همکاری بچه‌ها برای نجات نانوایی مادربزرگ صحبت کنند. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر مانند این، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

اگر می‌خواهید فیلمی درباره بچه‌هایی ببینید که با هم متحد می‌شوند تا روز را نجات دهند، مثال‌های بهتر و خنده‌دارتری وجود دارد تا این آشفتگی که مستقیما به دی‌وی‌دی می‌رود. معمولاً فیلم‌های خانوادگی ویژگی‌های مثبتی دارند که ممکن است برخی از جنبه‌های خسته‌کننده فیلم‌های بچگانه را جبران کنند و ارزش آن را داشته باشد که بچه‌هایتان بخندند، لبخند بزنند یا چیزی یاد بگیرند (مثلاً به شخصیت کارتونی کلئوس فکر کنید که واقع‌گرایانه و آزاردهنده است)؛ اما این نسخه جدید از فیلم لیتل رِسکالز واقعاً اتلاف وقت است، هم برای والدین و هم برای بچه‌ها. بازیگری‌ها افتضاح است، بزرگسالان باتجربه انگار دارند از روی کارت‌های راهنما می‌خوانند و بچه‌ها آنقدر در بازیگری اغراق می‌کنند که هیچ احساس واقعی در کل فیلم وجود ندارد. این نسخه باعث می‌شود بازسازی سال ۱۹۹۴ (که خودش هم فقط کمی بهتر از متوسط بود) در مقایسه، مثل شاهکاری در فیلم‌سازی خانوادگی به نظر برسد.