در راهیم

ورونا ۳۳ ساله (مایا رودولف) و برت (جان کرازینسکی) با اینکه ازدواج نکرده‌اند، اما کاملاً به هم متعهد هستند. آنها متوجه می‌شوند که صاحب بچه‌ای شده‌اند، و این کشف آنها را به سفری به چند شهر می‌فرستد تا بفهمند که کجا باید مستقر شوند و خانواده‌شان را بزرگ کنند. سفر آنها به آریزونا، ویسکانسین، فلوریدا و کانادا می‌رود، جایی که آشنایان، دوستان و بستگانشان زندگی می‌کنند. این بازدیدها به خاطر فاجعه‌هایی که برت و ورونا با آن مواجه می‌شوند، به یاد ماندنی است، و نگرانی‌های جغرافیایی و هستی‌شناختی را برمی‌انگیزد: بهترین مکان برای زندگی کجاست و مهم‌تر از آن، چه نوع والدینی خواهند شد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های فیلم در مورد والدین بودن صحبت کنند. این فیلم چگونه از فیلم‌های معمول که به موضوع والدین بودن می‌پردازند، متفاوت است؟ آیا پاسخ‌های قطعی در مورد اینکه چه چیزی باعث می‌شود کسی والدین خوبی یا بدی باشد، ارائه می‌دهد؟
• نگرانی‌های بور تند ورونا در مورد والد شدن چیست؟ آیا همه این نگرانی‌ها نشان می‌دهد که آنها واقعا والدین فوق‌العاده‌ای خواهند بود یا فقط وسواس فکری دارند؟

والدین باید بدانند که نوجوانان بزرگتر ممکن است به دلیل حضور جان کرازینسکی و نویسندگان دیو اگرز و وندلا ویدا به این درام مستقل علاقه‌مند شوند. نگاه بی‌پرده آن به انواع مختلف فرزندپروری، اگرچه اغراق‌آمیز است، اما تاثیرگذار و قابل درک است و می‌تواند موجب تحلیل درونی شود. انتظار طیف وسیعی از الفاظ قوی (از جمله "s--t" و "f--k")، برخی صحنه‌های جنسی (از جمله نماهایی از سینه برهنه) و نوشیدن الکلی در جمع را داشته باشید. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

به این شکل بگذارید: مطمئناً طول می‌کشد تا AWAY WE GO به جایی برسد، اما وقتی رسید، تاثیر کامل داستان آن شما را از پا درمی‌آورد. کارگردان سام مندس، که صحنه‌هایش را به زیبایی می‌چیند، پرسه می‌زند و در نتیجه، فیلم می‌تواند مثل یک سفر جاده‌ای طولانی آزاردهنده باشد. اما، درست مثل بیشتر سفرهای طولانی با ماشین، مقصد ارزش تمام دردسرهایی را که برای رسیدن به آن کشیده‌اید دارد، حتی اگر آن را به طور کامل از بین نبرد.نوشته‌شده توسط دِیو اِگِرز رمان‌نویس و همسرش وندلا ویدا نویسنده، فیلمنامه حس تازه و نو دارد، بدون نشانه‌های معمول (کاریکاتورها، پیچش‌های نه‌چندان شگفت‌انگیز). بازیگران به نقش‌هایشان جان می‌بخشند: مگی جیلنهال در نقش مادر زمین خنده‌دار است، و کراسینسکی یک خرس عروسکی دوست‌داشتنی و کمی گمشده است، که دوست‌داشتنی و گاهی نالایق است. اما فیلم متعلق به رودولف است. یک کمدین کهنه‌کار از برنامه شنبه شب زنده، او به‌طور شگفت‌انگیزی در این درام قدرتمند است؛ وقتی دوربین روی او زوم می‌کند، نگرانی ملموس است. و وقتی به پایان دلگرم‌کننده‌اش می‌رسد، سخت است که اهمیت ندهیم.