به سوی اوج

در دوران نوجوانی، کورین پس از آنکه او و شوهر جوانش، ایتان که آرزوی ستاره‌ی راک شدن را در سر می‌پروراند، به‌طور معجزه‌آسایی فرزندشان را در یک تصادف رانندگی از دست ندادند، به دین روی می‌آورد. عشق او به عیسی بر عشقش به کتاب‌ها و تقریباً هر چیز دیگری غلبه می‌کند. کورین در بزرگسالی (ورا فارمیگا) به یکی از فعال‌ترین و محبوب‌ترین اعضای کلیسای انجیلی خود تبدیل می‌شود. ایتان (جاشوا لئونارد) نیز نقش رهبری را بر عهده می‌گیرد و با نواختن گیتار و خدمت به دیگران، به دیگران خدمت می‌کند. عشق کورین به خداوند استوار و لرزان‌ناپذیر است. اما ایمان او چنین نیست، به‌ویژه زمانی که سعی می‌کند شک و تردیدهایی را که در او رخنه می‌کند، درک کند؛ زمانی که روش‌های مردسالارانه‌ی کلیسا خود را نشان می‌دهند و زمانی که بهترین دوست او، آنیکا (دگمارا دومینچیک)، پس از بیماری و جراحی به‌طور غیرقابل جبرانی آسیب می‌بیند. در همین حال، کورین چشمانش را به روی نارضایتی‌اش از آموزه‌های کلیسا و همچنین ضعف‌های ازدواجش باز می‌کند. چگونه می‌تواند همه‌ی اینها را با هم آشتی دهد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه به تصویر کشیدن کورین و ایمان او در فیلم صحبت کنند. چگونه او را در مقایسه با شخصیت‌های مذهبی/معنوی دیگر که در فیلم‌ها/نمایش‌های تلویزیونی دیده‌اید، ارزیابی می‌کنید؟
• چگونه این فیلم به موضوعات پیچیده مسیحیت، دین و ایمان می‌پردازد؟ چگونه آن را با فیلم‌های دیگر که همین موضوعات را بررسی کرده‌اند، مقایسه می‌کنید؟

والدین باید بدانند که این درام تاثیرگذار و پیچیده، زنی مومن را به تصویر می‌کشد که تلاش می‌کند تا تردیدهایش را با باورهای مذهبی‌اش آشتی دهد. این یک نمایش صادقانه و تکان‌دهنده است که به کلیشه‌های معمول، چه در مورد افراد پرهیزکار و چه در مورد افراد پرسشگر، تن نمی‌دهد. شخصیت اصلی رابطه‌اش را با خداوند به عنوان یک مادر نوجوان جدی می‌گیرد؛ راهی که او را به اینجا رسانده به صورت مستقیم نشان داده می‌شود: او در حال داشتن رابطه جنسی پیش از ازدواج نشان داده می‌شود (هرچند برهنگی وجود ندارد) و در حال تلاش برای درک بزرگسالان اطرافش است، بسیاری از آنها خودشان مسیرشان را گم کرده‌اند. اینها موضوعات سنگینی هستند که به همراه محتوای جنسی فیلم (علاوه بر نوجوانان که رابطه جنسی دارند، شخصیت‌ها همچنین به صراحت در مورد اندام‌های بدن و لذت بردن از جنس مخالف صحبت می‌کنند) و فحاشی، آن را مناسب‌تر برای بینندگان مسن‌تر می‌کند. برای اینکه در مورد فیلم‌های بیشتری مثل این در جریان باشید، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

فارمگیا هم به عنوان کارگردان و هم به عنوان بازیگر، استعداد شگرفی دارد و نقش کورین او چشم‌نواز است؛ هر زمان که او روی پرده ظاهر می‌شود، صحنه را در اختیار می‌گیرد. حالات چهره او هرگز خسته‌کننده نیست، اغلب غیرمنتظره است و به همان اندازه که در یک فیلم می‌توان انتظار داشت، اصیل است. دیدگاه او به عنوان کارگردان نیز تاثیرگذار است: او از میان‌برها استفاده نمی‌کند، یک برنامه را بر دیگری ترجیح نمی‌دهد و به نظر می‌رسد واقعاً به ساخت فیلمی علاقه‌مند است که پرسش‌های جسورانه‌ای را مطرح می‌کند و با جسارت تلاش می‌کند تا به آن‌ها معنا ببخشد. کلیشه‌ها به چالش کشیده می‌شوند، ایمان (بدون طعنه) پذیرفته می‌شود و زنی در تلاش است تا اعتقاد راسخ خود به خدا را با شک‌گرایی رو به رشدش هماهنگ کند.فیلم -- که بر اساس خاطرات کارولین بریگز ساخته شده است -- حرف‌های زیادی در مورد دوستی‌های زنانه و آنچه برخی را به حرکت وامی‌دارد، دارد. اگرچه برخی صحنه‌های کلیدی کمی اغراق‌آمیز به نظر می‌رسند -- یکی دو مورد از جلسات دعا به کاریکاتور نزدیک می‌شوند -- اما این موارد اندک و نادر هستند. فیلم اغلب از موقعیت‌های اخلاقی بالاتری برخوردار است و این موضوع به نفع فیلم است.