جو کسی

جو (تیم آلن) در درگیری در پارکینگ محل کارش توسط یک قلدر (پاتریک واربرتون) سیلی می‌خورد، در حالی که دخترش، که برای روز «دخترتان را به محل کار بیاورید» با او آمده است، نظاره‌گر است. او بعداً تحقیر جو را می‌بیند -- جو آنقدر افسرده است که سه روز در خانه با پیراهن خونینش می‌نشیند، تا اینکه مگ (جولی بوون)، هماهنگ‌کننده «سلامت» دفتر، به خانه او می‌آید و از او می‌پرسد که چه چیزی می‌خواهد. جو تصمیم می‌گیرد برای یک مسابقه مجدد به قلدر چالش بدهد. به محض اینکه خبر پخش می‌شود، ناگهان در دفتر آقای محبوبیت می‌شود. بنابراین، تمام کاری که باید بکند این است که سه هفته را صرف یادگیری مبارزه از یک ستاره سابق فیلم‌های اکشن کم‌هزینه کند و بعد از آن آماده خواهد بود.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد محبوبیت و دلایل تلاش بسیاری از افراد برای کسب آن صحبت کنند.»

والدین باید بدانند که این فیلم حاوی الفاظ بسیار زننده و نامناسب برای رده‌بندی سنی PG است، شامل کلماتی که تمایلی ندارند فرزندان‌شان از آن‌ها استفاده کنند. جو سیگار برگ می‌کشد تا نماد مردانگی باشد. شخصیت‌ها در فیلم مشروب می‌نوشند و صحنه‌ای در یک بار وجود دارد. کل موضوع انتقام‌گیری بسیار ضعیف پرداخته شده است. همچنین برخی از کودکان ممکن است از غفلت فرزند جو ناراحت شوند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

پیام مبهم این کمدی ضعیف این است که محبوبیت و توانایی و تمایل به کتک زدن دیگران، مهم‌ترین چیزها در زندگی هستند. در مسیر رسیدن به رویارویی نهایی، خشونت‌های کمدی زیادی وجود دارد (از جمله دو آسیب زیر شکم که قرار است خنده‌دار باشند). با وجود تعهد جو به دخترش، او کاملاً نسبت به تأثیر اقداماتش بر او بی‌تفاوت به نظر می‌رسد. همچنین نحوه جذب شدن مجدد همسر سابق جو به او، زمانی که متوجه قدرت جدید او می‌شود، بسیار آزاردهنده است. او یک لباس خواب قرمز جذاب به تن می‌کند و سعی می‌کند مخفیانه وارد خانه او شود تا رابطه‌شان را از سر بگیرند. بدتر از آن، دخترشان است که او را متوقف می‌کند، در صحنه‌ای عجیب که نشان می‌دهد هرگونه تربیت فرزند در آن رابطه از سوی مادر انجام می‌شود، نه توسط او.«بازیگران جذاب و بااستعدادی که در این فیلم حضور دارند، کاملاً هدر رفته‌اند. علی‌رغم چند صحنه‌ی خوب بین مگ و جو و استفاده از آهنگ فوق‌العاده زیبای "سنگربان" اثر اوا کاسیدی، این فیلم ناامیدکننده‌ای است.»