ارعابگر

لیسا جانسون (با بازی ابیگیل برسلین) به نظر می‌رسد روزهای تکراری را سپری می‌کند، با تعاملات مشابه با مادر، پدر و برادر کوچکش، وعده‌های غذایی مشابه، تی‌شرت مشابه گروه موسیقی سوزی اند د بنشیز، و تماشای قسمت تکراری سریال «مرگ، او نوشت» در تلویزیون. متاسفانه لیسا در روز مارموت گیر نکرده است. او و خانواده‌اش مرده‌اند و در خانه‌شان محبوس شده‌اند، در حالی که مه غلیظی خانه را احاطه کرده است. اما لیسا شروع به شنیدن صداهای عجیبی می‌کند و با تحقیق در مورد آن، متوجه می‌شود که در همین خانه، چند زن جوان ربوده و کشته شده‌اند. لیسا نمی‌تواند خودش را نجات دهد، اما ممکن است بتواند به قربانی بعدی قاتل کمک کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد استفاده از خشونت در فیلم صحبت کنند. چه چیزی نشان داده شد و چه چیزی فقط به آن اشاره شد؟ آیا فکر می‌کنید این فیلم با خون و خشونت بیشتر ترسناک‌تر می‌شد؟ آیا نوع خاصی از ترس وجود دارد که تماشا نمی‌کنید؟
• فیلم چقدر ترسناک بود؟ چه چیزی یک فیلم ترسناک و وحشتناک خوب را می‌سازد؟
• آیا شخصیت لیسا یک نوجوان واقعی است؟ چه خصوصیات مثبت و منفی دارد؟

والدین باید بدانند که هونتر یک داستان ارواح کم‌ولتاژ است که بیشتر بر شخصیت‌ها و حال و هوا تمرکز دارد تا خون و خشونت. داستان شامل یک قاتل است که سال‌ها دختران نوجوان را ربوده و کشته است؛ اکنون او به عنوان یک روح این کار را انجام می‌دهد. به جز توصیفات مبهم اعمال او، خون و خشونت بسیار کمی نشان داده می‌شود. چند صحنه ارواح ترسناک وجود دارد (از جمله یک صحنه که در آن به نظر می‌رسد خانواده شخصیت اصلی تجزیه شده و به اسکلت تبدیل می‌شوند)، و شخصیت‌هایی که فریاد می‌زنند و بهانه‌گیری می‌کنند. زبان ملایم است و شامل استفاده از "son of a bitch"، "hell"، "Goddamn" و "bastard" می‌شود. بزرگسالان در چند صحنه سیگار می‌کشند و چندین نام تجاری دهه ۱۹۸۰ به نمایش گذاشته می‌شود. این فیلم طرفداران نوجوان ترسناک را نمی‌ترساند، اما ممکن است برای نوجوانان جوان‌تر و محکم‌تر که به دنبال یک فیلم ترسناک مقدماتی هستند، مناسب باشد. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

کارگردان برجسته وینچنزو ناتالی (مخترع فیلم‌های مکعب و پیوند) نگاهی متفاوت و تازه به یک داستان ارواح معمولی داشته است. تأکیدی بر خشونت، خون، الفاظ زشت، یا صحنه‌های جنسی وجود ندارد. حتی صحنه‌های ترسناک هم ملایم‌تر شده‌اند؛ در عوض، تمرکز بر شخصیت‌های قوی و خوب، یک ایده، و حال و هوای فیلم است. خانه در مه خاکستری محصور است، و با این حال هیچ‌چیز بیش از حد تاریک به نظر نمی‌رسد. به همین ترتیب، داستان به‌طور هوشمندانه‌ای آشکار می‌شود، و بزرگترین «غافلگیری» در ابتدای فیلم رخ می‌دهد تا شخصیت‌ها از داستان مهم‌تر شوند.شیریندی و جذبه طبیعی ابیگیل برسلین به فروش مفاهیم متضاد کمک می‌کند که، اگرچه از خانواده‌اش خسته شده، اما هنوز هم آن‌ها را دوست دارد. و اگرچه از اتفاقاتی که در حال رخ دادن است می‌ترسد، اما از تحقیق دست برنخواهد داشت. ارتباط او با دیگر شخصیت‌های فیلم، نشان‌دهنده‌ی ارتباطی واقعی و میل به کمک کردن (همراه با شجاعت برای درخواست کمک) است. گویی محیط ماوراءطبیعه‌ی ناتالی، تمام نگرانی‌های دنیوی را از بین برده و به چیزی خالص و شگفت‌انگیز دست یافته است. نوجوانانی که به دنبال فیلمی فوق‌العاده ترسناک بدون خون و خشونت هستند، در اینجا به دنبال آن خواهند بود.