بازی پایانی

ENDGAME داستان خوزه (ریکو رودریگز) را دنبال می‌کند، که در شهر مرزی فقیرنشین براونزویل تگزاس زندگی می‌کند. خوزه برادر کوچک‌تر و همیشه نادیده گرفته شده میگل (زاویر گونزالس)، قهرمان فوتبال دبیرستان است، و همه از مربی تربیت بدنی خوزه تا مادرش (جاستینا ماچادو) به او احساس بی‌اهمیتی می‌دهند. تنها جایی که خوزه از برادر بزرگ‌ترش پیشی می‌گیرد، شطرنج است، که مادربزرگ عزیزش (ایون کال) — بیوه یک بازیکن متعهد — از ۵ سالگی به او آموزش داده است. وقتی یک معلم (افرین رامیرز) تصمیم می‌گیرد یک باشگاه شطرنج بعد از مدرسه راه‌اندازی کند و خوزه را برای کمک به مربیگری دوستانش استخدام می‌کند، خوزه بالاخره باشگاه ویژه خودش را دارد که در آن ستاره است. اما بعد از وقوع دو فاجعه، خوزه دیگر مطمئن نیست که به شطرنج — یا هر چیز دیگری — علاقه‌مند باشد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد قدرت داستان‌های متنوع صحبت کنند. چرا مهم است که همه مردم خود را در هنر منعکس ببینند؟ آیا شخصیت‌های این فیلم با چالش‌های متفاوتی نسبت به بچه‌های معمولی در فیلم‌ها مواجه می‌شوند؟
• چگونه مصرف الکل توسط نوجوانان در این فیلم به تصویر کشیده شده است؟ پیامدهای رانندگی در حال ارسال پیامک و مصرف الکل چیست؟
• فیلم چه ایده‌هایی را در مورد مهاجرت مطرح می‌کند؟ مهاجرت چگونه نه تنها بر مهاجران غیرقانونی، بلکه بر خانواده‌ها و جوامع آنها تأثیر می‌گذارد؟
• آیا فکر می‌کنید دانش‌آموزان بیشتری از یادگیری شطرنج سود می‌برند؟ شطرنج چه چیزی به شخصیت‌های فیلم ارائه می‌دهد؟

والدین باید بدانند که Endgame یک درام خانوادگی الهام‌بخش است که بر اساس رویدادهای واقعی ساخته شده و در مورد یک برنامه شطرنج است که زندگی کودکان در یک شهر مرزی محروم در تگزاس را تغییر می‌دهد. با بازی بازیگر سریال Modern Family، ریکو رودریگز، این فیلم حاوی اندکی الفاظ نامناسب (مانند "جهنم"، "لعنتی" و "احمق") و صحنه‌ای است که نوجوانان در حال رانندگی هم نوشیدنی الکلی مصرف می‌کنند و هم پیامک می‌فرستند، که عواقب جدی به دنبال دارد. نوجوانان در فیلم با یکدیگر معاشقه می‌کنند و به جذابیت یکدیگر اشاره می‌کنند (چند بار گفته می‌شود که کسی "خوش‌تیپ" است)، و مادربزرگ به شوخی به نوه‌اش می‌گوید که با سر بزرگش فکر کند، نه با سر "دیگر"ش. داستان به بررسی برخی مسائل جدی می‌پردازد، مانند خانواده‌هایی که با مهاجرت غیرقانونی، کمبود منابع و مرگ یک کودک دست و پنجه نرم می‌کنند، و والدینی که در سوگ و از نظر احساسی در دسترس نیستند. و پس از پایان فیلم، موضوعات زیادی برای بحث وجود دارد، از مزایای بازی شطرنج و اهمیت روابط بین پدربزرگ و مادربزرگ و نوه‌ها تا لزوم احترام به سرگرمی‌ها، استعدادها و علایق، حتی اگر ورزش‌های تیمی نباشند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این درام «الهام گرفته از رویدادهای واقعی» گاهی اوقات احساسی و ملودرام است، اما داستان آن الهام بخش و شیرین است و برای یک شب خانوادگی فیلم دیدن مناسب است. بعد از تماشای فیلم، شما مطالب زیادی برای بحث خواهید داشت، از جمله اینکه خوزه و همکلاسی هایش یاد می گیرند چگونه شطرنج بازی کنند (و در مورد خوزه، اینکه چگونه شطرنج او را به مادربزرگش و پدربزرگ عزیز درگذشته اش وصل می کند). دو تراژدی که خوزه را تنها و بدون عشق احساس می کند (به جز مادربزرگ فوق العاده اش، که توسط کال به طور درخشانی بازی شده است، کسی که در به تصویر کشیدن مادربزرگ های دزد صحنه، به لطف نقش او در سریال جین باکره، خبره است) فیلم را به یک ویژه برنامه احساسی بعد از مدرسه تبدیل می کند، اما این بد نیست، فقط قابل پیش بینی است.خوزه به اندازه شخصیت مانی در سریال خانواده مدرن شبکه ای بی سی جذاب نیست؛ بازیگر باید تلاش زیادی کند تا عصبانیت و ناراحتی خوزه را به تصویر بکشد. و مادر بی‌تفاوت خوزه، کارلا، شخصیتی است که با او همدلی کردن دشوار است؛ اگرچه او به طور دقیق، آزاردهنده نیست، اما به وضوح میگل را به خوزه ترجیح می‌دهد، به طوری که باور کردن این موضوع دشوار است (مثلا، او برای میگل صبحانه‌های کامل و مقوی درست می‌کند، در حالی که خوزه مجبور است غلات مانده و چند قطره شیر بخورد). زیر داستانی که خوزه و یک حریف زن جذاب را درگیر می‌کند، به نظر غیرضروری می‌رسد، اما شاید کارگردان کارمن مارون احساس کرده که یک جور شوخی و دلبری ملایم لازم است تا نقاط تاریک داستان را روشن کند. شاید بهتر بود که بیشتر از خوزه و بهترین دوستش، دانی (آلینا هررا)، قبل از اینکه خانواده دانی با خطر اخراج مواجه شوند، در فیلم حضور داشته باشند، زیرا دوستی آن‌ها - به همراه رابطه خوزه با مادربزرگش - تاثیرگذارترین بخش فیلم است.