آقای تشویق

ادی کرامبل (با بازی اد هلمز) و بهترین دوستش کریس (با بازی تریسی مورگان) در فیلم کلپر، در هالیوود به عنوان اعضای حرفه‌ای مخاطب کار می‌کنند. آنها با پوشیدن لباس‌های مختلف برای اینکه شناخته نشوند، از محصولات و خدمات مشکوک در برنامه‌های تبلیغاتی روزانهٔ غیراخلاقی حمایت می‌کنند. ادی هر روز به بهانه خرید چند دلار گاز به دیدن یک فروشندهٔ زیبا به نام جودی (با بازی آماندا سایفرد) می‌رود. یک روز، مجری برنامه‌های گفتگومحور جیم استیلرمن (راسل پیترز) ادی را علی‌رغم لباس‌های مختلفش شناسایی می‌کند و تصویر او را در تلویزیون پخش می‌کند و همین باعث از دست دادن شغل ادی می‌شود. اما او همچنین به نوعی یک ستارهٔ کوچک می‌شود و همین باعث می‌شود که به دلیل یک سوءتفاهم، ردپای جودی را از دست بدهد. او نام خانوادگی، شماره تلفن یا آدرس جودی را نمی‌داند. بنابراین ادی با اکراه موافقت می‌کند که در برنامهٔ استیلرمن شرکت کند تا شاید بتواند جودی را پیدا کند و او را دوباره به دست آورد، اگرچه این تصمیم با خطرات جدیدی همراه است.

• درباره خشونت در این فیلم با خانواده‌تان صحبت کنید. آیا صحنه‌هایی وجود داشت که شما را مضطرب کند؟ چرا؟ آیا این صحنه‌ها کلامی بودند یا فیزیکی؟ آیا آنها خنده‌دار بودند؟
• آیا جیمی استیلرمن قلدر است؟ او با ادی چگونه رفتار می‌کند؟ ادی با او چگونه برخورد می‌کند؟
• این رابطه عاشقانه مرکزی فیلم چگونه به تصویر کشیده شده است؟ آیا با احترام و وقار نشان داده شده است؟ آیا این رابطه باورپذیر است؟
• این فیلم اشاره‌هایی به مفهوم «تعقیب‌گر» بودن دارد. منظور از این مفهوم چیست و چگونه تعریف می‌شود؟

والدین باید بدانند که کلپر یک کمدی رمانتیک با بازی اد هلمز است که درباره‌ی افراد عجیب و غریبی است که در اعماق هالیوود کار می‌کنند؛ شخصیت اصلی یک تماشاگر حرفه‌ای در برنامه‌های تلویزیونی است که کالاها و خدمات مشکوک را می‌فروشند. بزرگترین مشکل زبان است؛ چندین بار از کلمه‌ی "f--k" استفاده شده است، همچنین "s--t"، "a--hole" و کلمات مشابه. همچنین اشاره‌های کلامی جنسی ("سگ‌بازی"، "استمنا" و غیره)، بوسیدن و فحش دادن وجود دارد. مردی ناخواسته میخ را با چکش به دستش می‌کوبد و کمی خون نشان داده می‌شود؛ در غیر این صورت، خشونت محدود به بحث، فریاد زدن، بد و بیراه گفتن و چند تهدید است. به مرگ همسر یک مرد و یک مزاحم اشاره می‌شود. نام برندها به صورت مرتب نشان داده و/یا ذکر می‌شوند، از جمله کوکاکولا، گوگل، سامسونگ و چاک ای. چیز.

این فیلم مستقل کمدی-رومانتیک، اگرچه شاهکار نیست، اما جاذبه‌ای قابل قبول دارد و با پیدا کردن فضای غیرمتعارف در گوشه‌ای ناشناخته از هالیوود، اتمسفری خاص خلق می‌کند: مکان‌های کثیفی که افراد با شکوه و جلوه‌ای از پا درمی‌آورند. نویسنده/کارگردان دیتو مونتیل معمولاً درام‌های دست و پا شکسته و سنگینی خلق می‌کند، بنابراین دیدن او در حال کارگردانی یک کمدی مانند "کلپر" (بر اساس رمان خودش در سال ۲۰۰۷ با عنوان "ادی کرامبل، کلپر") تعجب‌برانگیز است. او خیلی عمیق به دنیای "کف زدن" نفوذ نمی‌کند، اما برای کسانی که حتی نمی‌دانستند چنین دنیایی وجود دارد، حداقل نوآوری است.مونتیل نیز خیلی عمیق به شخصیت‌هایش نفوذ نمی‌کند. ادی آنقدر عجیب است که سخت بتوان باور کرد جودی عاشق او شده است. اما دو بازیگر چنان جذابیتی به نقش‌های خود آورده‌اند که آن را باورپذیر کرده‌اند. مورگان نیز در نقش کریس کمی کم‌فهم که در سختی و آسانی در کنار ادی می‌ماند، بیش از اندازه خوب ظاهر شده است. فیلم در مورد دنیای ستاره‌های حاشیه‌ای بسیار باهوش است و کل آن تا حدی قابل باور است. اما بهترین چیز در فیلم کلپر، دنیای آن است، زیرشکمی عجیب از هالیوود که از استودیوهای تلویزیونی ارزان، پمپ بنزین‌ها، فست‌فودها («کسی داخل نمی‌نشیند») و ابرقهرمانان چهارراه تشکیل شده است؛ سخت است که چشم‌ها را از آن برداشت.