پیامبر

سرگروهبان ویل مونتگمری (بن فاستر)، که تنها سه ماه از دوره خدمت او باقی مانده است، به عنوان یک کهنه‌سرباز جنگ‌زده، خود را در مسئولیت اطلاع‌رسانی به بستگان کشته‌شدگان جنگ عراق می‌یابد. او با کاپیتان تونی استون (وودی هارلسون) جفت می‌شود، که فردی سخت‌گیر و آشنا به این کار است و بر رعایت قوانین و مقررات پافشاری می‌کند. آنها در این مسیر با شخصیت‌های مختلفی روبرو می‌شوند و اشکال متفاوتی از اندوه را مشاهده می‌کنند. ویل به طور ناگهانی به یک بیوه تازه، اولیویا پیتِرسون (سامانتا مورتون)، علاقه‌مند می‌شود، که این موضوع کاملاً بر خلاف قوانین است. به طور غافلگیرکننده‌ای، ویل و تونی نیز شروع به نزدیک شدن به یکدیگر می‌کنند و ویل درمی‌یابد که زیر ظاهر سخت تونی، آشفتگی و ناآرامی وجود دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره به‌هنگام بودن این فیلم صحبت کنند. با توجه به جنگ‌هایی که در عراق و افغانستان در حال وقوع است، چگونه مسائل مطرح‌شده در این فیلم با زندگی واقعی ارتباط برقرار می‌کند؟ نظر بچه‌های شما چیست؟
• نظر شما درباره‌ی قوانین اطلاع‌رسانی که توسط کاپیتان تونی استون وضع شده، چیست؟ آیا رویکردی شخصی‌تر، با معرفی و تماس فیزیکی، موثرتر از رویکردی سرد و نظامی خواهد بود؟
• آیا غیراخلاقی است که ویل عاشق اولیویا شود؟
• الیویا در یک مقطع توضیح می‌دهد که جنگ چگونه همسرش را تغییر داده است. مردم چگونه می‌توانند خود را برای بازگشت عزیزانشان از جنگ آماده کنند یا با آن کنار بیایند؟

پیام‌رسان" یک درام پرتنش اما متفکرانه درباره یک کهنه‌سرباز زخمی جنگ عراق است که ماموریت دشواری برای اطلاع‌رسانی درباره مرگ عزیزان افراد بر عهده دارد. این موضوع تاریک است و قطعا برای همه جذاب نخواهد بود - اگرچه خانواده‌هایی که زندگی‌شان تحت تاثیر جنگ قرار گرفته است ممکن است آن را بسیار احساسی و ارزشمند بدانند - اما برخی موضوعات جذاب را مطرح می‌کند، از جمله اینکه جنگ چگونه افراد را تغییر می‌دهد. این فیلم از نشان دادن جنبه‌های تلخ زندگی سربازان ابایی ندارد - که شامل زبان تند، دعوا، نوشیدن الکل، روابط جنسی (از جمله برهنه‌ای کامل) و صحبت‌های جنسی می‌شود - اما موضوع‌هایی برای فکر کردن و صحبت کردن درباره آنها ارائه می‌دهد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

موضوع سخت و تلخ فیلم "پیام‌آور" قطعاً مورد پسند همه نخواهد بود، اما تعداد کمی که آن را تماشا کنند، خود را با فیلم‌سازی هوشمندانه، ظریف و تاثیرگذار پاداش خواهند داد. اورن موفِرمن، فیلم‌نامه‌نویس (در فیلم "من آنجا نیستم")، کارگردانی را با نظارتی آرام آغاز می‌کند و بر شخصیت‌های واقعی و احساسات پر از سایه‌های خاکستری تمرکز می‌کند و در این فرایند، مجموعه‌ای از اجراهای فوق‌العاده را به دست می‌آورد.خوشبختانه، در این فیلم هیچ‌گونه حس موعظه‌گرانه یا تحقیرآمیزی وجود ندارد که در بسیاری از فیلم‌های مربوط به جنگ عراق دیده می‌شود. فیلم «پیام‌آور» پس از «منطقه جنگی» یکی از بهترین و مفیدترین فیلم‌هایی است که به احساسات انسانی در فضای جنگ می‌پردازد؛ حتی تلاش می‌کند تا نگاهی به آینده‌ای بهتر داشته باشد، به جای آنکه بر وحشت‌های زمان حال تمرکز کند. واقع‌گرایی فیلم همچنین شامل برخی رفتارهای شدید و ناراحت‌کننده است که از سربازان خسته و سرخورده انتظار می‌رود و تنها برای نوجوانان بزرگ‌تر و والدین مناسب است.