پینوکیو

جپتو (کارلو جوفره)، یک عروسک‌ساز مهربان، به شدت تنها است. وقتی یک تنه جادویی در کارگاهش ظاهر می‌شود، از آن برای ساخت پینوکیو (رابرت بنینی، با صدای برکین مایر در نسخه انگلیسی) استفاده می‌کند، عروسکی که او مثل یک پسر واقعی با او رفتار می‌کند. اما عروسک فکر و ذهن خود را دارد، و وقتی پدرش او را به مدرسه می‌فرستد با راهنمایی‌های محبت‌آمیز والدین، پینوکیو توسط وعده تفریح همیشگی و ثروت فراوان وسوسه می‌شود. ساده‌دل و احمق، ماجراهای او در دنیای بزرگ او را قربانی حقه‌بازان، پسران شرور دیگر و رفتار بد خودش می‌کند. فقط پری زیبای مو آبی (نیکولتا براشچی، با صدای گلن کلوز در نسخه انگلیسی) و وجدان او به شکل یک کریکت (پپه بارا) به پینوکیو کمک می‌کنند تا در نهایت خوبی را در درون خودش پیدا کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد شخصیت‌هایی که پینوکیو را به رفتارهای نادرست تشویق می‌کردند، صحبت کنند. چه چیزی باعث شد پینوکیو به آنها گوش دهد و انتخاب‌های بدی داشته باشد؟ بچه‌ها: چه کسانی بر انتخاب‌های شما تاثیر می‌گذارند؟ آیا در زندگی‌تان یا در رسانه‌ها افرادی هستند که به شکستن قوانین تشویق می‌کنند؟ چطور با آنها برخورد می‌کنید؟
• این نسخه از پینوکیو را با نسخه‌های دیگری که خوانده‌اید یا دیده‌اید، چگونه مقایسه می‌کنید؟

والدین باید بدانند که این نسخه لایو اکشن ایتالیایی پینوکیو صحنه‌های تاریک و گیج‌کننده زیادی دارد؛ به انگلیسی دوبله شده است؛ و با نزدیک به دو ساعت، بسیار کند است. شخصیت‌ها در طول فیلم در معرض خطر قرار دارند: برخی زخمی می‌شوند، برخی برای مدت‌های طولانی به نظر می‌رسد مرده‌اند، و برخی واقعا مرده‌اند. پینوکیو بارها از خطر مرگ نجات پیدا می‌کند -- از غرق شدن، حلق‌آویز شدن، گیر افتادن در تله حیوانات، بلعیده شدن توسط نهنگ، و موارد دیگر. پیام‌های فیلم بسیار سنگین و تکراری هستند، اما در نهایت عروسک شیطان فیلم متوجه اشتباهات خود می‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

پینوکیو، انیمیشن والت دیزنی، سرشار از تخیل و سرگرم‌کننده است و فیلمی بسیار بهتر به حساب می‌آید. انگار کافی نبود که شاهد انرژی سرشار یک بازیگر ایتالیایی میانسال گمراه‌شده باشیم که از بازی نقش یک دانش‌آموز لذت می‌برد، اما وقتی صداپیشگی او را یک بازیگر جوان انگلیسی‌زبان با صدایی جیغ‌جیغ‌کننده بر عهده می‌گیرد، این پسر عروسکی قهرمان "نامتناسب" حتی کمتر جذاب می‌شود. با ریتم نامنظم، زمان نزدیک به دو ساعته و قصه‌گویی ضعیف—برخی عناصر به‌طور کامل توسعه نیافته و برخی دیگر هرگز حل نمی‌شوند—این فیلم تقریباً غیرقابل تماشا است.علاوه بر این، لحظات ترسناکی وجود دارد، رویدادهایی که به طور غیرضروری شبیه به ارواح است (پینوکیو که به صورت سایه‌ای از درخت آویزان است؛ مرگ دوستش بعد از تبدیل شدن به الاغ) و تصادفی بودن کلی که مانع از هرگونه قوس شخصیت رضایت‌بخش می‌شود.