عشق بی‌پایان

در این بازسازی از عشق بی‌پایان (رمان 1979 که در سال 1981 به فیلمی با بازی بروک شیلدز تبدیل شد)، دیوید (الکس پتیفر) در روز فارغ‌التحصیلی دبیرستانش روایت می‌کند که مدت‌ها است به جید (گابریلا وایلد)، دختری ثروتمند اما تنها از کلاسش دل بسته است که دو سال را در سوگواری مرگ برادر عزیزش گذرانده است. بعد از اینکه بالاخره جرات صحبت با او را در حین کارش به عنوان پارکبان پیدا می‌کند، او و جید بلافاصله ارتباط برقرار می‌کنند. جرقه‌ها خیلی زود زده می‌شود، زیرا این دو وارد یک عشق تابستانی می‌شوند که توسط برنامه‌های پدر سختگیر جید (بروس گرینوود) برای آینده درخشان دخترش تهدید می‌شود، آینده‌ای که او نمی‌خواهد شامل یک مکانیک اتومبیل "کم‌درآمد" اما خوش‌تیپ باشد. علی‌رغم تلاش‌های پدرش برای جدا کردن این زوج، جید و دیوید به نظر می‌رسد که برای هم ساخته شده‌اند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد محبوبیت بازسازی‌ها صحبت کنند. والدینی که با نسخه اصلی آشنا هستند، این نسخه چگونه در مقایسه با نسخه اصلی رده‌بندی R است؟ به نظر شما چرا فیلم‌سازان مایل به بازسازی بودند؟
• درباره نحوه نمایش میل جنسی نوجوانان در این فیلم صحبت کنید. آیا واقع‌گرایانه است یا آرمانی؟ آیا باورپذیر است که یک پسر ۱۸ ساله به ایده یافتن عشق زندگی‌اش متعهد باشد؟ چرا رمانس‌های نوجوانان اغلب با طبقه اجتماعی درگیر است؟
• در کتاب و اقتباس اصلی، داستان عشق بیشتر مطالعه‌ای از وسواس است. چگونه اقتباس جدید متفاوت است؟

والدین باید بدانند که عشق بی‌پایان دومین اقتباس از رمان اسکات اسپنسر در سال ۱۹۷۹ است — اولین اقتباس، ملودرام کمیک ۱۹۸۱ با بازی بروک شیلدز است — درام شدیدی درباره دختری باهوش و ثروتمند است که به شدت عاشق پسر یک مکانیک می‌شود و پدرش را وحشت‌زده می‌کند. بازسازی این فیلم کمتر مبتذل از نسخه اصلی است، اما قطعاً هنوز محتوای جنسی وجود دارد، اگرچه تصویری نیست. زبان شامل کلمات «s--t»، «a--hole» و یک «f--k» است و خشونت محدود به چند مشت و یک تصادف اتومبیل است که منجر به اقامت کوتاهی در بیمارستان می‌شود. در نهایت، این فیلم داستان وسواس نسخه اصلی نیست، بلکه کاوش ملایم‌تر و احساسی‌تر از عشق اولی است که ماندگار است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

تماشاگرانی که به دنبال عشقی ناگهانی و پرشور هستند، از این فیلم لذت خواهند برد، در حالی که دیگران تنها اندکی سرگرم خواهند شد. بدون شک دختران نوجوان علاقه‌مند به رمانس از جنبه‌های برآورده شدن آرزوها در این فیلم لذت خواهند برد، جایی که پسری جذاب از محله‌ای اشتباه (با قلبی مهربان، البته) عاشق دختری زیبا و کتابخوان بدون تجربه رابطه می‌شود. و البته، بازیگران بسیار زیبا هستند، هر دو مدل بریتانیایی هستند. اما با وجود شیرین و رمانتیک بودن این داستان نوجوانانه در مقایسه با نسخه اصلی اغراق‌آمیز و سطحی، جنبه‌های خنده‌دار قابل پیش‌بینی و غیرواقعی زیادی وجود دارد که آن را به یک فیلم خوب تبدیل نمی‌کند.در این فیلم بزرگسالان بازیگران خوبی هستند (جولی ریچاردسون در نقش مادر درک‌کننده جید، آن، و پدر حامی دیوید، رابرت پاتریک است)، اما دکتر گرین‌وود آنقدر شرور است که تقریباً با یک بات به سر دیوید ضربه می‌زند. در این اقتباس، مشکل، وسواس پدر است، نه دیوید. تمرکز پدر از طبقه بالا بر هر حرکت دختر دوست‌داشتنی‌اش و رابطه شکوفا او، آزاردهنده است. از طرف دیگر، چند بازیگر نقش مکمل، به‌ویژه بهترین دوست دیوید، میس (دایو اوکنینی) و برادر جید، کیت (رایس ویکفیلد)، شوخ‌طبعی مورد نیاز را به داستان اضافه می‌کنند، و یک لحظه قطعاً خنده‌دار از دیوید وجود دارد، وقتی پتیفر از لهجه انگلیسی بومی خود استفاده می‌کند.