راه

تام آوری (مارتین شین)، پزشک موفق کالیفرنیایی و بیوه، با شنیدن خبر کشته شدن پسرش در حین سفر به اروپا شوکه و غمگین می‌شود. تام و دنیل (امیلیو استوِز) از زمانی که دنیل از تحصیلات تکمیلی انصراف داد تا دنیا را ببیند و زندگی متفاوتی از پدرش داشته باشد، رابطه‌شان کمی دور شده بود. تام با قلبی شکسته به فرانسه می‌رود و متوجه می‌شود دنیل در ابتدای سفر زیارتی در مسیر تاریخی «طریق سنت جیمز» (کامینو دل سانتیاگو) که از فرانسه تا اقیانوس اطلس و در امتداد ۸۰۰ کیلومتر از شمال اسپانیا کشیده شده، درگذشته است. تام، تنها، تلخ و مصمم، خاکستر دنیل را برمی‌دارد و قسم می‌خورد که سفر پسرش را به پایان برساند. در این فیلم، تام در طول سفر با سه هم‌سفر متمایز آشنا می‌شود و کشوری، مردمی و شیوه‌ای از زندگی را تجربه می‌کند که شاید به او کمک کند التیام یابد و با پسر عزیزش پیوند کامل برقرار کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد سفر تام اِوِری صحبت کنند. او چه چیزهایی در مورد پسرش یاد گرفت؟ و در مورد خودش چه چیزهایی فهمید؟ آیا فکر می‌کنید تمرکز بر سفر فیزیکی او، روشی موثر برای روایت داستان سفر احساسی‌اش است؟
• چگونه این داستان نقش فرهنگی مصرف الکل، به‌طور خاص شراب، را در روستاهای اسپانیایی داستان به تصویر می‌کشد؟ چگونه این موضوع با آنچه در داستان‌های آمریکایی می‌بینید متفاوت است؟
• این فیلم چگونه با کلیشه‌ها برخورد می‌کند؟

والدین باید بدانند که فیلم «راه» — درام غم‌انگیزی دربارهٔ اندوه پدری پس از مرگ تصادفی پسر بزرگسالش در سفری به اروپا — احتمالاً برای کودکان و نوجوانان جذابیتی نخواهد داشت. موضوع فیلم جدی است، بیشتر از اینکه اکشن باشد، درون‌نگر است و ریتم آن آگاهانه و تأملی است. در طول وعده‌های غذایی در روستاهای اسپانیایی که داستان در آن اتفاق می‌افتد، مقدار زیادی شراب مصرف می‌شود. در یکی از صحنه‌ها، قهرمان مست فیلم را در حالی می‌بینیم که پس از داد و فریاد و عصبانیت، به زندان برده می‌شود. یکی از شخصیت‌های اصلی به‌طور مکرر ماری‌جوآنا می‌کشد و به همراهانش هم تعارف می‌کند. سیگار کشیدن در فیلم فراوان است. یک شخصیت زن فاش می‌کند که چند سال قبل، به‌ناچار بارداری‌اش را متوقف کرده است. برای اینکه از فیلم‌های مشابه بیشتر باخبر شوید، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

این فیلم تاثیرگذار با بازی‌های احساس‌برانگیز شین و گروهی از بازیگران درخشان، همراه با داستانی خلاقانه و عاری از احساسات و زیبایی فراموش‌نشدنی مسیر سنت جیمز و روستاهای آن و مناظر اطرافش، تجربه‌ای عمیقا تاثیرگذار را رقم می‌زند. استویز فیلمی نوشته و کارگردانی کرده است که به‌طور طبیعی، بدون اجبار و اصیل به نظر می‌رسد؛ او زمان خود را صرف شخصیت‌پردازی و بلوغ تدریجی بازیگر نقش اول مرد می‌کند. اما فیلم The Way هرگز ملال‌آور یا کند نیست.در این فیلم به برخی از آثار مقدس و کلیساهای واقع در مسیر جاده توجه شده است، اما فیلم بیشتر الهام‌بخش است تا مذهبی. به طور کلی، The Way فیلمی جذاب برای والدین و نوجوانان متفکر است که می‌تواند بحث‌های معنادار را ترغیب کند.