خانواده هولارز

جان هالر (جان کرازینسکی) در یک شرکت انتشاراتی کار سختی دارد و تقریباً امیدش را به رویاهای رمان گرافیکی‌اش از دست داده است. در همین حال، دوست‌دخترش ربکا (آنا کندریک) باردار است؛ اگرچه جان او را دوست دارد، اما احساس خستگی می‌کند. اوضاع زمانی استرس‌زا می‌شود که مادر جان، سالی (مارگو مارتین‌دیل)، دچار سقوط می‌شود و بعداً تومور مغزی بزرگی در سرش تشخیص داده می‌شود. جان خیلی به خانه نرفته است، اما حالا زمان آن است، به‌خصوص از آنجایی که پدرش (ریچارد جنکینز) به نظر نمی‌رسد بتواند با این وضعیت کنار بیاید، به‌طور جزئی به این دلیل که در آستانه فاجعه مالی قرار دارد. و سپس برادر جان، ران (شارلتو کوپلی)، وجود دارد که به نظر می‌رسد فقط کمی از طلاق سال‌ها پیشش پیش رفته است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه به تصویر کشیدن طلاق در فیلم The Hollars صحبت کنند. این موضوع چگونه بر والدین و فرزندان تأثیر می‌گذارد؟ آیا فکر می‌کنید این تصویری واقع‌گرایانه است؟ چه فیلم‌های دیگری با این موضوع برخورد کرده‌اند؟
• نقش بخشش در فیلم چیست؟ آیا شخصیت خاصی را بیش از دیگران بد جلوه می‌دهد؟ آیا این منصفانه است؟
• درباره واکنش خانواده نسبت به بیماری سارا صحبت کنید. آیا قابل درک هستند؟ چه چیزی یک خانواده را «اختلال‌زده» می‌کند؟ آیا خانواده‌هایی هستند که از این دست مشکلات نداشته باشند؟

والدین باید بدانند که فیلم هالرز درباره خانواده‌ای ناکارآمد است که باید با یک فوریت پزشکی روبرو شود و راهی برای اتحاد و همدلی با یکدیگر بیابد، علی‌رغم استرس‌های فراوان و حضور مرگبار آن. این درام کمدی که توسط جان کرازینسکی، ستاره سریال آفیس کارگردانی شده، حاوی مقدار زیادی فحش (از جمله کلمات "s--t" و "f--k") است، به علاوه نوشیدن الکل توسط بزرگسالان و صحنه‌هایی که شخصیت‌ها بحث‌برانگیز و تهاجمی می‌شوند (هم از نظر کلامی و هم فیزیکی؛ دو شخصیت در یک دعوای سیلی‌زنی درگیر می‌شوند). همچنین بحث صریحی در مورد مرگ و میر و هزینه‌های عاطفی طلاق بر زوجین و فرزندان آنها وجود دارد، که همه این موارد احتمالاً باعث می‌شود این فیلم برای بزرگسالان بیشتر از نوجوانان قابل‌درک و جذاب باشد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم، کاوش همدلانه و گاهی خنده‌دار از خانواده‌ای ناکارآمد است که به‌شدت تلاش می‌کنند در مواجهه با اخبار بد، عملکردی کارآمد داشته باشند. متاسفانه، خانواده هولارز می‌تواند در مسیر خود مانع ایجاد کند. برای شروع، کراسینسکی، که کارگردانی فیلم را نیز بر عهده داشته، از موسیقی در فیلم سوءاستفاده می‌کند، گویی که نمی‌خواهد به درک مخاطب از لحظات احساسی فیلم اعتماد کند. و شخصیت‌ها می‌توانستند بهتر به تصویر کشیده شوند اگر با ظرافت بیشتری از ویژگی‌های عجیب و غریب آنها استفاده می‌شد، در مقابل کاریکاتورهای اغراق‌آمیزی که بسیاری از آنها به آن تبدیل می‌شوند.با این حال، نمیتوان بر عمق استعدادهای بازیگران تاکید بیش از حد کرد. آنها توسط مارتندال شگفت انگیز هدایت میشوند، که فیلم را در ترحم، وقار و زمان بندی کمدی کامل، استوار میکند. جینکس هم همینطور. خدا را شکر که بازیگران چنین شیمی برنده ای دارند، وگرنه هالارس به پس زمینه محو میشد. در حال حاضر، آن به اندازه کافی به یاد ماندنی است تا تماشا کردن را توجیه کند.