موتل بِیتس

بازسازی مجدد دو شخصیت مادر و پسر مشهور آلفرد هیچکاک در دوران مدرن، سریال Bates Motel داستان پس‌زمینه روان‌پریش نرمان بیتس (فردی هایمور) و مادرش نورما (ورا فارمیگا) را به عنوان داستانی پیچیده از اسرار و دروغ‌ها بازگو می‌کند. داستان از جایی شروع می‌شود که نورما پسرش را به شهر ساحلی وایت پاین بی می‌آورد، جایی که او یک مسافرخانه می‌خرد و بعد از مرگ شوهرش، برنامه‌هایی برای ساختن زندگی جدیدش می‌ریزد. اما وقتی آن‌ها به آنجا می‌رسند، برای محافظت از آنچه متعلق به آن‌هاست، مجبور به قتل می‌شوند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد روابط خانوادگی ناسالم صحبت کنند و در مورد این موضوع بحث کنند که چرا نویسندگان اغلب به آن‌ها به عنوان منبع خوبی از مواد توجه می‌کنند، هم در درام، مثل سریال Bates Motel، و هم در کمدی، مثل سریال Arrested Development. بیماری روانی در رابطه بین نورمن و مادرش چه نقشی دارد؟
• چگونه سریال Bates Motel با فیلم ترسناک کلاسیک هچکاک (و رمانی با همین نام) که الهام‌بخش آن بوده است، مقایسه می‌شود؟ چرا سازندگان سریال تصمیم گرفتند داستان را در دوران مدرن روایت کنند، و آیا به نظر شما این تصمیم درستی بود؟
• آیا این مجموعه به درستی نشان دهنده زندگی نوجوانان امروزی است؟ آیا نورمن به عنوان یک الگو مناسب است؟ آیا با توجه به شرایط خانوادگی او، باید از او بخاطر اعمالش بازخواست شود؟

والدین باید بدانند که محتوای خشونت‌آمیز Bates Motel ثابت نیست، اما وقتی آن را می‌بینید، شدید است و جزئی جدایی‌ناپذیر از زندگی شخصیت‌های اصلی است. تصاویر خشونت‌آمیز شامل چاقو زدن، تجاوز و شکنجه است، با مقداری خون (اگرچه خیلی خشن نیست) و چند صحنه‌ای که خشونت علیه زنان را نشان می‌دهد. همچنین تنش جنسی بین نوجوانان وجود دارد، بسیاری از آنها در مهمانی‌ها الکل مصرف می‌کنند و مواد مخدر غیرقانونی مانند حشیش استفاده می‌کنند. زبان به طور کلی ملایم است و شخصیت‌ها از کلماتی مانند «لعنتی»، «لعنتی» و «خر» استفاده می‌کنند.

هشدار به طرفداران سرسخت هچکاک: این بازسازی از شاهکار ترسناک استاد تعلیق، روان‌گسیخته، آزادی‌های زیادی در شخصیت‌پردازی و داستان‌گویی دارد، به‌ویژه با انتقال نورمن بیتس و مادرش به قرن بیست و یکم. اما اگر بتوانید از کنار این حقیقت که نورمن به موسیقی پاپ مستقل گوش می‌دهد و با آیفون با دوستانش پیام می‌فرستد (بله، واقعاً) بگذرید، یک مجموعه جذاب خواهید یافت که دست‌کم از نظر کارگردانی هنری و طراحی لباس، به‌طور شگفت‌انگیزی به ریشه‌های خود وفادار مانده و با ارجاعات هوشمندانه‌ای به فیلمی که الهام‌بخش آن بوده، ادای احترام می‌کند.در این مجموعه، با محتوایی بحث‌برانگیز روبرو خواهید شد، نه به خاطر صحنه‌های خونین، بلکه به دلیل صحنه‌های آزاردهنده‌ای که شامل خشونت علیه زنان و اشاره‌های مبهم به رابطه‌های نامتعارف خانوادگی است. این صحنه‌ها شاید به اندازه سریال‌هایی مثل داستان ترسناک آمریکایی نباشند، اما به اندازه‌ای تکان‌دهنده هستند که والدین را به فکر فرو ببرند. اما نگران نباشید: خانواده‌هایی که فرزندان‌شان هنوز برای هیجانات سریال‌های رده‌بندی سنی بزرگسال آماده نیستند، می‌توانند به نسخه هیتکاک امیدوار باشند.