آملیا

«۲ ژوئیه ۱۹۳۷: خلبان آملیا ارهارت (هیلاری سوانک) و ناوبرش، فرد نونان (کریستوفر اکلستون)، در حال بازگشت به خانه پس از دور زدن جهان هستند. اما به جای سوخت‌گیری در جزیره هاولند، نقطه‌ای کوچک در میان اقیانوس آرام وسیع، ارتباط رادیویی خود را قطع می‌کنند و دیگر هرگز دیده نمی‌شوند. فیلم "آملیا" این سفر سرنوشت‌ساز و سال‌های منتهی به آن را روایت می‌کند، از لحظه‌ای که ارهارت با ناشر جرج پاتنام (ریچارد گیر) ملاقات می‌کند، که هیجان زیادی در مورد "بانوی لیندی" ایجاد می‌کند و بعداً با او ازدواج می‌کند. اگرچه آنها به یکدیگر علاقه دارند، اما توجه ارهارت به سمت خلبان دیگری به نام جین ویدال (یوآن مک‌گرگور) و به‌طور شدیدتری به پرواز خود جلب می‌شود.»

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد انگیزه‌های ارهارت برای ثبت رکورد‌ها صحبت کنند. آیا او چیزی برای اثبات دارد یا صرفاً یک خلبان واقعی است؟ آیا او، همان‌طور که منتقدان می‌گویند، بی‌پروا بود؟»
• «امیلیای ارهارت چه تأثیری بر جنبش زنان داشت؟ آیا تبلیغات او، به‌خصوص برای محصولاتی که واقعاً دوست نداشت، مثل سیگار، از این تأثیر کاست؟»
• «این فیلم در مورد فرهنگ سلبریتی چه می‌گوید؟ از زمان دوران ایرهاارت، چه تغییراتی رخ داده است (یا اصلاً تغییری رخ داده است؟)»

والدین باید بدانند که این فیلم زندگی‌نامه‌ای دربارهٔ خلبان زن نمادین، املیا ارهارت (با بازی هیلاری سوانک، برندهٔ جایزه اسکار) الگوی قدرتمندی برای دختران نوجوان و بزرگسال ارائه می‌کند. اگرچه فیلم به زندگی شخصی پرتلاطم ارهارت می‌پردازد (از جمله موضوعات مرتبط با وفاداری و شهرت)، اما پیام‌های توانمندسازی نیز ارائه می‌دهد. در سراسر فیلم، ارهارت به‌عنوان مدافع حقیقی حق زنان برای پرواز و «آزاد بودن» به تصویر کشیده می‌شود. انتظار برخی صحنه‌های بوسیدن و در آغوش گرفتن با لباس زیر، یک رابطه عاشقانه، مقداری سیگار کشیدن (که با آن دوران مطابقت دارد)، نوشیدن الکل در مجامع اجتماعی و اندکی زبان تند («احمق»، «لعنتی» و نظایر آن) را داشته باشید. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

سوآنک واقعاً استعداد دارد، اما نه به اندازه‌ای که بتواند روح واقعی آملیا ارهارت، خلبان مشهور، را به تصویر بکشد. با وجود شباهت ظاهری سوآنک به این خلبان مشهور، هنوز شخصیت او در فیلم ملموس نیست. به نوعی، این مشکل خود فیلم است. فیلمبرداری زیبایی دارد، به‌خصوص در صحنه‌های پرواز ارهارت، اما در کل فیلم کمی نامفهوم به نظر می‌رسد. کارگردان، میرا نایر، می‌داند که چگونه شعر تصویری خیره‌کننده خلق کند، اما این موضوع به ما کمک نمی‌کند تا با این شخصیت نمادین آشنا شویم. آیا او بی‌پروا بود؟ آیا بینش و دوراندیشی داشت؟ او در مورد دستاوردهایش چه احساسی داشت؟تنها زمانی که ارهارت را در کابین خلبان می‌بینیم، حس می‌کنیم—هرچند گذرا—از شادی عظیمی که او هنگام پرواز در آسمان احساس می‌کرد؛ آزاد، همان‌طور که می‌توانید تصور کنید. فیلمنامه ناهماهنگ است: توجه زیادی به یک گور ویدال جوان (که در واقع برای داستان ضروری نیست) و توجه کمی به پدرش، جین (با بازی مَک‌گِرگور) شده است، که ارهارت را به اندازه‌ای مجذوب خود کرد که او را از همسرش دور کرد. اما چرا، نمی‌دانیم. پس از نزدیک به دو ساعت فیلم، چیزهایی وجود دارد که بینندگان متوجه آن نمی‌شوند.