بیاتریس در شام

داستان فیلم بئاتریس در شام، همانطور که از عنوانش پیداست، حول بئاتریس (سالما هایک) می‌چرخد، یک ماساژور همیوپاتی که به خانه کتی (کانی بریتون) مراجعه می‌کند، یک مشتری ثروتمند که بعد از اینکه ماشین بئاتریس روشن نمی‌شود، او را به شام دعوت می‌کند. کتی نسبت به بئاتریس احساس خوبی دارد، کسی که قبلاً روی بدن دختر کتی در دوران کالج کار می‌کرد، زمانی که او سرطان داشت. اما شوهر کتی، گرنت (دیوید وارشوفسکی)، در مورد مهمان شام اضافه ناراحت است، به خصوص که شام کاری با دو زوج دیگر است: داگ استروت (جان لیتگو)، میلیاردر املاک تجاری و همکار جونیورش الکس (جی دوپلاس) و همسرانشان. این مردان شریک یک معامله توسعه‌ای کمی مشکوک اما سودآور هستند. در ابتدا، داگ بئاتریس را با خدمتکار اشتباه می‌گیرد، و اوضاع از آن به بعد به طور قابل توجهی بدتر (و پرتنش‌تر) می‌شود، به اوج خود در یک شام ناراحت‌کننده می‌رسد که در آن بئاتریس داگ را به خاطر امتیازاتش، مدیریت ضعیف زمین و کمبود همدردی با مردم بومی که او جابجا می‌کند (فقط برای نام بردن از چند نقص او) سرزنش می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های فیلم بئاتریس در شام صحبت کنند. فکر می‌کنید فیلم‌سازان چه چیزی را می‌خواهند بیان کنند؟ آیا در این فیلم، شخصیتی به عنوان الگوی واضح وجود دارد؟ چرا یا چرا نه؟
• چگونه این فیلم به موضوعات پیچیده‌ای مانند طبقه، سیاست و نژاد/قومیت می‌پردازد؟
• نظر شما در مورد صحنه ناگهانی خشونت در فیلم چیست؟ آیا ضروری بود؟ چگونه خشونت واقع‌گرایانه و نزدیک به بیننده در مقایسه با خشونت‌های بزرگ‌مقیاس و هنری بر مخاطبان تأثیر می‌گذارد؟
• آیا فکر می‌کنید شخصیت داگ استروت قرار است نماینده‌ی شخص یا افرادی در زندگی واقعی باشد؟ چرا یا چرا نه؟
• چگونه بیاتریس با دیگران در شام متفاوت است؟ آیا فقط به دلیل پیشینه‌اش است؟ آیا فکر می‌کنید فیلم سعی دارد پیامی خاص را منتقل کند؟

والدین باید بدانند که بئاتریز در شام فیلمی درام در مورد یک مهاجر مکزیکی مهربان و همدل به آمریکا (سلمی هایک) است که به طور غیرمنتظره‌ای در یک شام کوچک مهمانی مشتری خود، شامی پرتنش و ناراحت‌کننده را سپری می‌کند، جایی که با یک میلیاردر بی‌ادب و بی‌ملاحظه (جان لیتگو) ملاقات می‌کند. گفتگوی مهمانی شام شامل زبان تند و تیز و گاه قوی (فحش‌های رکیک) و تفسیرهای اجتماعی پیچیده‌ای است که ممکن است برای بینندگان جوان دشوار باشد. (احتمال لو رفتن داستان!) یک صحنه خشونت غیرمنتظره وجود دارد که در آن یک شخصیت مورد اصابت چاقو قرار می‌گیرد، و صحنه دیگری که در آن یک شرکت‌کننده عصبانی مهمانی به طور عمدی تلفن خود را روی زمین می‌اندازد. هیچ صحنه‌ای وجود ندارد که به طور خاص تحریک‌کننده باشد، اما بوسه‌های کوتاهی وجود دارد. بزرگسالان به طور مکرر مشروبات الکلی مصرف می‌کنند و گاهی اوقات به حد افراط؛ شخصیت‌ها همچنین سیگار برگ می‌کشند. به جز هایک/بئاتریز، بازیگران/شخصیت‌ها متنوع نیستند؛ تقریبا همه آنها ثروتمند و سفیدپوست هستند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

هایک در نقش یک مهاجر مکزیکی همدل و مهربان که مجبور به تعامل با یک میلیاردر خودخواه، نژادپرست و بی‌ادب در یک مهمانی شام عجیب و غریب است، در اجرای کنترل شده خود خیره کننده است. برخلاف بسیاری از فیلم‌های هالیوود، فیلم بئاتریز در شام بر محتوا بر فرم و سبک ظاهری ترجیح می‌دهد. با وجود چند نکته از رئالیسم جادویی، داستان به طرز باور نکردنی ساده است: بعد از مشکل ماشین بئاتریز، کتی به اشتباه او را به یک شام مهم دعوت می‌کند، بدون اینکه در نظر بگیرد که چقدر برای این درمانگر سخت کوش ناراحت کننده خواهد بود که با داگ، یک تاجر سلطه جو و نژادپرست، تعامل داشته باشد. هایک، بر خلاف نقش‌های معمول خود، بدون آرایش و لباس‌های گران قیمت ظاهر می‌شود و با این نقش، که استعداد ذاتی، چشم‌های پر احساس و چهره‌ی بیانگر او را به نمایش می‌گذارد، به تقویت حرفه‌اش کمک می‌کند.هایک کمک زیادی از لیتگو دریافت می‌کند، که به نظر می‌رسد از بازی در نقش داگ لذت می‌برد. شخصیت او شباهت زیادی به دونالد ترامپ دارد: داگ میلیاردر املاک و مستغلات با شخصیتی جسور است که دیدگاه‌های غیرمتعارف در مورد همه چیز از مهاجرت تا قوانین حفاظت از محیط زیست دارد. تعاملات او با بیتریس چیزی است که تنش دلپذیر درام را ایجاد می‌کند. بدون داگ، هیچ وسیله‌ای برای رشد بیتریس وجود نخواهد داشت. سایر شخصیت‌های مکمل نیز به خوبی از عهده نقش خود برمی‌آیند. میگل آرتتا کارگردان و مایک وایت فیلم‌نامه‌نویس پیش از این در دو فیلم دیگر (چاک و باک، دختر خوب) با یکدیگر همکاری کرده‌اند؛ سومین اثر بلند آنها نگاهی جذاب، خنده‌دار و غم‌انگیز به زندگی در عصر فعلی ما است که از نظر سیاسی تقسیم شده است. به اعتبار فیلم‌سازان، داگ کاملا شرور نیست؛ او نکته‌ای در مورد ناتوانی ظاهری بیتریس در آرامش و لذت بردن از خود دارد. بیتریس ملایم اما بی‌حس، آرام اما شدید است و در نهایت ساده‌لوح است که فکر می‌کند هر چیزی که می‌گوید می‌تواند طبیعت ظاهرا خودستایانه مهمانی شام را تغییر دهد. تماشای این فیلم به‌خصوص آسان نیست -- تنش می‌تواند آزاردهنده باشد -- اما دیدن هایک و لیتگو در مقابل هم زیبایی بازیگری است.