فرسوده

هانا (ربکا هال) برای روزنامه محلی در شهر کوچک نیوانگلندش می‌نویسد. اما به نظر می‌رسد مهم‌ترین شغل او، نگهبانی از میراث همسر فقیدش است، یک آهنگساز بااستعداد که زندگی‌اش درست در لحظه‌ای کوتاه شد که استعدادش در حال شناخته شدن بود. اندرو مک‌دانل (جیسون سودیکیس) وارد می‌شود، یک استاد دانشگاه که کتابی می‌نویسد که شامل اطلاعاتی درباره‌ی همسر هانا است. او می‌خواهد خودش را به عنوان یک آکادمیک اثبات کند، اما هانا با دیدگاه او موافق نیست. به جای آن، او را استخدام می‌کند تا به او در نوشتن زندگینامه‌ی همسرش کمک کند، اما انجام این کار ممکن است مستلزم مواجهه با برخی حقایق تلخ برای هر دوی آن‌ها باشد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه به تصویر کشیدن روند سوگواری در فیلم Tumbledown بحث کنند. آیا به نظر واقع‌گرایانه می‌رسد؟ چگونه از سایر نمایش‌های غم و اندوه در رسانه‌ها متفاوت است؟
• آیا جنبه عاشقانه این فیلم را باورپذیر و سالم می‌دانید؟ نقش رابطه جنسی در این فیلم چیست؟
• چه چیزی یک فیلم را به یک درامدی تبدیل می‌کند، در حالی که می‌توانست یک درام یا کمدی باشد؟ آیا فیلم‌های دیگری با این ویژگی دیده‌اید؟ چه وجه مشترکی دارند؟

والدین باید بدانند که تومب‌داون یک درام عاشقانه است که لحظات شاد و بازی‌گوشانه را با لحظاتی غم‌انگیزتر و اندوهناک‌تر ترکیب می‌کند. اندوه ناشی از مرگ یک عزیز به‌طور برجسته‌ای در داستان نقش دارد، و محتوای بالغانه زیادی در آن وجود دارد - از جمله یک صحنه بی‌ادبانه که یک زوج را در حالتی نشان می‌دهد که در حال رابطه جنسی هستند در حالی که تلفن زنگ می‌زند. همچنین می‌توان انتظار داشت که در آن فحاشی زیادی وجود داشته باشد (از جمله "ف*ک"، "ش*ت" و موارد دیگر)، نوشیدن الکل در جمع، مصرف ماری‌جوآنا، و فریاد زدن، تهدید و صحبت‌های زشت. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

دلایل زیادی وجود دارد که فیلم تومب‌داون را نادیده بگیریم -- و تعداد برابری از دلایل برای دوست داشتن آن؛ و هر دو این احساسات در طول فیلم بالا و پایین خواهند داشت. برای شروع، هرچند هر دو بازیگر اصلی -- به‌خصوص سودی‌کیس، که ما او را در چنین نقش پر و پیمانی به ندرت دیده‌ایم -- بهترین تلاش‌شان را در فیلم به کار می‌برند، اما آن‌ها واقعاً آن‌قدرها هم درخشان نیستند. و این داستان به شدت به آن جادو متکی است، با توجه به اینکه فیلمنامه گاهی احساساتی و سخت برای باور است. (اینکه چرا کسی به هوش، استقلال و زیبایی هانا، به آندرو که گاهی آزاردهنده و تحقیرکننده است، علاقه‌مند می‌شود، از درک ما خارج است.)دوم، موسیقی: دوست پسر سابق هانا سومین نقش اصلی است و غیبت محسوس او به صدای ضبط شده و موسیقی او وابسته است. او به عنوان بوب دیلان بعدی ستایش می‌شود، اما قطعات کوچک از میراث او که می‌شنویم، همان چیزی نیست که دانشمندانی مانند اندرو از آن رویا می‌نویسند. و یک ایراد کوچک دیگر: چرا برای نقش مادر هانا، بلایت دانر انتخاب شده، در حالی که فقط یک صحنه واقعا خوب دارد؟ چیزی که مانع از شکست کامل تومب‌داون می‌شود، هال است، که یک بازیگر چندلایه و اثبات شده است و حس متمایزی از مکان دارد. خیلی راحت است که تصور کنید یک موسیقی‌دان غمگین در این شهر کوچک مین آرامش پیدا می‌کند و از آن الهام می‌گیرد.